Onderwerp: LOCATIETHEATER
9 Augustus 2015
Is EXIT wel luchtfietserij?
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen
Soms sluiten de twee werelden waarin uw recensent zich beweegt, theater en wetenschap, ineens opmerkelijk goed op elkaar aan. Vorige week interviewde ik een wetenschapper die zich bezighoudt met artificiële celdeling; voor onderzoeksdoeleinden kunnen ze steeds beter allerlei soorten cellen buiten de mens opkweken. De week erna gaat EXIT van theatergroep Vis-à-vis over twee broers in 2020 die vlees maken zonder beesten. Met de moderne techniek is zelf vlees maken een fluitje van een cent. Dat doen ze in hun fabriek, ze maken kweekvlees. Booming business. Het ontaardt natuurlijk al snel in het klonen van mensen en de vraag waar de grens dan ligt. Maakt deze techniek het mogelijk dat mensen voortaan eeuwig bestaan? En is dat wel wenselijk? Uiteindelijk gaat EXIT daarmee over de wens om voort te leven. Gekloond of ingevroren, of simpelweg door een bijzondere begrafenis die de nabestaanden bij zal blijven. Maar dit ernstige thema is uitgewerkt in een hilarische voorstelling. Vis-à-vis doet in EXIT waar ze goed in zijn: ze pakken groots en meeslepend uit. Tussendoor kan het publiek genieten van wonderschone special effects, die naadloos aansluiten bij de soms onnavolgbare bewegingen van de acteurs op het immense speelvlak.
Almere maakt langzamerhand naam met theatervoorstellingen op locatie. Vis-à-vis heeft al jaren een eigen stuk land en een hijskraan en is in zijn element met grote installaties en waanzinnige theatervoorstellingen die het uiterste vergen van de lichamelijke fitheid van de acteurs. Het is er goed toeven, met eten voor en muziek en drinken na de voorstelling. Een avond uit die steeds meer mensen weet te trekken. Niet vaak kun je immers van de combinatie van sterk spel, feilloze timing en inventieve technische hoogstandjes van hoog niveau genieten. En dat alles op locatie, in de open lucht.
Het verhaal van EXIT is simpel. Twee broers maken kweekvlees in hun fabriek. De ene wil de fabriek voor grof geld aan de Chinezen verkopen. Hij kloont trouwens voor privé gebruik eerst zijn eigen versleten knie, waarna allengs de rest van zijn lijf deeltje voor deeltje volgt; arm, been, hoofd., enzovoorts. De andere broer wil hem tegenhouden, wat uiteindelijk, anderhalf uur later ook lukt. Ondertussen zijn we langs vele absurdistische scènes geleid, met samurai's, een teletijdmachine, invriezing en vele, misschien iets te vele, waanzinnige begrafenisrituelen. Zelfs de hand van god ontbreekt niet. Het decor ontvouwt zich ratelend tot steeds grotere proporties om uiteindelijk weer tot het begin terug te keren: de twee broers in hun fabriek.
De diepgang zit in het thema. De voorstelling is vooral aangenaam vermaak. Natuurlijk, de subtiliteit gaat verloren in het geweld van de special effects, sluipgangen en bewegende decordelen. En het verband tussen inhoud en uitwerking is soms ver te zoeken. De vraag is of dat erg is. Fien en Irene, twee vriendinnen uit Almere vinden het prachtig: "Ik heb vreselijk gelachen om het waanzinnige verhaal en heb een topavond uit. Verder ben ik onder de indruk van de spelers. Wauw!" Na de voorstelling schuiven ze vrolijk aan bij het kampvuur.
Luchtfietserij? Misschien is de voorstelling minder absurdistisch dan de meeste mensen aan het kampvuur beseffen. En gelukkig maar.
EXIT is vanaf woensdag 12 augustus opnieuw te zien op het Almeerder Zand en speelt daar tot en met 19 september. Meer hierover op de website.