Onderwerp: OEROL, MUZIEK, TONEEL, LOCATIETHEATER, FESTIVAL

19 06 06 - 18:18

OEROL: De Vogelfabriek met Schubbenkind

Door Mieke Kreunen

"Het is een modern sprookje en de moraal is dat je niet moet zeuren en de zee met respect moet behandelen", zo eindigt de voorstelling van Schubbenkind die wij vanmiddag zagen op het stand bij Paal 10. Het verhaal gaat over een klein dorpje aan de zee waar zeven mannen wonen in kleine huisjes op palen. Ze hebben allemaal een bloedmooie vrouw maar na een enorme ramp verdrinken alle vrouwen en blijven de mannen alleen met hun verdriet achter. Eén van de mannen sterft van verdriet en het dorp treurt. Totdat er een vondst wordt gedaan op het strand:

Lees meer

Onderwerp: OEROL, MUZIEK, TONEEL, LOCATIETHEATER, FESTIVAL

19 06 06 - 16:45

OEROL: Polly Maggoo met Jøsenfjord/Lampedusa

Door Mieke Kreunen

De voorstelling van Polly Maggoo is gebaseerd op artikelen van onderzoeksjournalisten Frabrizio Gatti en Joseph Winter en het fotoboek GoNoGo van Ad van Denderen. Het is een tweeluik over bootvluchtelingen waarbij het ene deel het verhaal vertelt over een jonge kampbewaarder van het vluchtelingenkamp op Lampedusa en het andere dat van een Afrikaanse vluchteling over de reis die hij maakte met de aftandse walvisvaarder Jøsenfjord. Het is nog even de vraag of de voorstelling vanochtend door zal gaan want om 11.00 uur komt de regen nog met bakken uit de lucht. Gelukkig is het om half 12 droog dus na enig hozen en het raadplegen van de weersvoorspelling wordt besloten de voorstelling door te laten gaan. Gelukkig voor ons want ik had het niet willen missen!

Lees meer

Onderwerp: FESTIVAL, STRAATTHEATER, OEROL, MUZIEK

18 06 06 - 12:28

OEROL: Festivalterrein De Westerkeyn

Tekst en foto's van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

Voor iedere Oerolganger is de Westerkeyn een geliefde en gevreesde plek. Gevreesd zul je je afvragen? Ja, vanwege de enorme rijen die er zijn voor de kaartjes. Gelukkig is het dankzij het systeem van de familienamen en het wachtrij entertainment nog wel gezellig maar het is toch niet iets waar je altijd naar uitkijkt. Geliefd omdat er altijd wat te doen is, je er goed kunt eten en drinken (met name ontbijt is aan te raden) en er ook kleine voorstellingen zijn. 's Morgens is er een talkshow en door de dag heen zijn er allerlei muziekoptredens die worden afgewisseld met optredens van Naald en Kraak. Lees meer

Onderwerp: FESTIVAL, OEROL, MUZIEK

17 06 06 - 22:50

OEROL: Speelman & Speelman geven 'Brigitte' kado

Door Mieke Kreunen

Niet alleen Oerol zelf deelt kadootjes uit maar ook het duo Speelman & Speelman doet dat. Zij hebben ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van Oerol de single 'Brigitte' opgenomen. Wij kwamen de heren Speelman tegen op de kade waar zij het rondslenterend volk trakteerden op een concertje en 'Brigitte'. Leuk Nederlands repertoir van eigen en andermans maaksel. Ik sprak even met Speelman nummer 3 (broer Thijs) en die wist mij te vertellen dat Speelman & Speelman morgen om 15.00 uur spelen in Onder de Pannen en trouwens donderdag aanstaande ook (om dezelfde tijd en op dezelfde plaats). Maar dat wil niet zeggen dat je ze niet overal op Terschelling kunt tegenkomen want ze werken met het 'plug & play-concept' dus overal waar 'prik' zorgen zij voor een passend muziekje. Wij kregen twee singles mee van de heren: de jubileumsingle 'Brigitte' en het singletje 'Lekker Ballen' (heel toepasselijk nu met de WK). Op de website kun je deze nummers beluisteren. Na de zomer gaan de heren trouwens voor het eerst het theater in met een eigen programma dat geregisseerd wordt door Lars Boom. Hou ze dus in de gaten of blijf lezen op Cultuurpodium.nl.

Onderwerp: MULTIMEDIA, MUZIEK, FESTIVAL

17 06 06 - 12:01

OEROL: Openingsspektakel met sprookjesachtig concert

Door Mieke Kreunen

Op het strand hadden we overdag de vier indrukwekkende masten met Sirenen al gezien toen we het Flying Festival er aan voorbij zagen trekken. 's Avonds bezochten we het openingsspektakel van Oerol 2006 waarin deze Sirenen een hoofdrol spelen. De sirene kennen we natuurlijk allemaal als toestel om scherpe en doordringende geluidssignalen te geven maar Franz Clochard van Mécanique Vivante maakte er een Sirene van in de andere betekenis van het woord namelijk een demonische vrouw die de voorbijvarenden door haar betoverende gezang probeert te lokken en te doden. Ze zullen een concert geven samen met de 25 trombones van het Nieuw Trombone Collectief en trombonisten van het Rotterdams conservatorium. Een wonderbaarlijke en - zo blijkt al snel - wonderschone combinatie!

Lees meer

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

13 06 06 - 21:44

The Music in my Head festival (2)

Door Maarten Grootendorst met foto’s van Berbera van den Hoek

Op 9 en 10 juni vond in het Paard van Troje in Den Haag alweer het eerste lustrum plaats van het The Music in my Head Festival. Dit Festival heeft, nadat het drie jaar gehuisvestigd was in het Theater aan het Spui een nieuw onderkomen gevonden in Het Paard van Troje. Lees meer

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

13 06 06 - 08:51

The Music in my Head festival (1)

Door Carol Greenshield met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Op 9 en 10 juni vond in het Paard van Troje in Den Haag alweer het eerste lustrum plaats van het The Music in my Head Festival. Dit Festival heeft, nadat het drie jaar gehuisvestigd was in het Theater aan het Spui een nieuw onderkomen gevonden in Het Paard van Troje. Lees meer

Onderwerp: TONEEL, FESTIVAL, MUZIEK, MULTIMEDIA

10 06 06 - 01:27

Hongaarse Don Quixote Mausoleum op Festival Nieuwe Grond

Door Mieke Kreunen

Door een smal met zwarte doeken bekleed gangetje schuifelt het publiek de theatertent binnen voor de voorstelling Don Quixote Mausoleum van Artus. Er zijn geen stoelen maar de bedoeling is - zo werd ons verteld - dat het publiek beweegt door de ruimte. In een soort etalages staan een aantal 'installaties' opgesteld. Er is een Prediker die (vermoedelijk in het Hongaars) met veel bezieling de toeschouwers toespreekt en een Fietsjongen die met een snel pak aan en degelijke helm op zijn hoofd door te trappen met zijn fiets een ouderwetse projector aandrijft waarop een oude film wordt vertoond. Ook is er een Astronaut die op magische wijze verbonden is aan verschillende voorwerpen: een schoen, een tennisracket, een boek en zich duidelijk gewichtsloos door de ruimte beweegt.

Lees meer

Onderwerp: JAZZ, WERELDMUZIEK, MUZIEK

01 06 06 - 00:10

Les trois jours: Les Métamorphoses & Compagnie des musiques Ouïr

Door Liesbeth Beeftink met foto’s van Jan Luursema (klik voor vergroting)
Gezien op donderdag 11 mei. Foto's hierboven Les Métamorphoses.

Tijdens Les Trois Jours, de Groningse jazzdriedaagse in Grand Theatre, is dit jaar speciale aandacht voor jazz met Franse toon en slag. Het muzikantencollectief Les Métamorphoses bestaat uit zes mannen, Fransen en Nederlanders. Ze traden eind maart voor het eerst op tijdens het Grenoble Jazzfestival en vielen daar op. De festivalbrochure belooft ons originele en kristalheldere composities. Dit neem ik direct voor waar aan als ik de naam Oene van Geel zie staan in de bezetting. Lees meer

Onderwerp: WERELDMUZIEK, MUZIEK

31 05 06 - 09:50

Charmante bandieten sluiten Gipsy Festival spetterend af

Door Mieke Kreunen

Omdat het dit keer de tiende aflevering was van het Gipsy Festival was er reden voor een feestje dat werd gevierd met een uitbundig optreden van een bijzonder gezelschap muzikanten uit het minuscule Roemeense dorpje Clejani: Taraf de Haïdouks oftewel de charmante bandieten. Deze band, die bestaat uit een groot aantal spelers en zangers, in leeftijd variërend tussen de 20 en de 80 jaar, wordt door sommigen wel de beste zigeunerband ter wereld genoemd. In 1990 werd de band ontdekt door een Belgisch duo - Stéphane Karo en Michel Winter - die Taraf meteen naar België haalden voor een aantal optredens. Sindsdien toeren de twaalf 'lautari' (traditionele muzikanten) door de hele wereld en overal waar ze komen is hun optreden een klaterend succes. Ze traden onder andere op met Yehudi Menuhin en op prominenten festivals zoals Roskile en WOMAD. De verwachtingen waren dus hoog gespannen.

Terwijl de band aan het opbouwen en het stemmen was op het hoofdpodium, konden we dit bijzondere gezelschap van dichtbij bekijken. We vallen meteen voor de stralende glimlach van de oudste violist die daarmee een rij schitterende gouden tanden laat zien en bewonderen de looks van de twee violisten wiens uiterlijk zo in een ouderwetse Hollywoodfilm zou passen. Dat sterallures deze groep vreemd zijn blijkt wel uit het feit dat niet veel geld is besteed aan glossy instrumenten. We zagen een accordeon die zeker de leeftijd moet hebben gehad van de muzikant die hem bespeelde (een ruime veertiger) en ook de cimbalon was bepaald geen luxe of nieuw exemplaar. Geen uiterlijke schijn bij deze twaalf bandieten maar wel veel charme.

Als de muzikanten eenmaal beginnen te spelen dan raken al dat soort waarneming al snel op de achtergrond en raak je onmiddellijk meegesleept. Met een opzwepende en virtuoze aftrap zit de stemming er meteen in en staat het hele publiek te swingen en te dansen. Als bij het volgende nummer van achter van het podium af de oudste bandiet naar voren loopt om zijn gepassioneerde lied te zingen, staat de Interpolistuin op zijn kop. Wat een fantastisch feest en wat een geweldig uitstraling hebben deze muzikanten. En niet alleen dat maar het zijn stuk voor stuk virtuozen op hun instrumenten. Hun muziek is traditionele Roemeense zigeunermuziek waarin de klanken Turkse dansmuziek te horen zijn maar ook de karakteristieke zang die terugvoeren naar de wortels van het zigeunervolk in India. Je krijgt het idee dat de muzikale explosie van de Tarafs zomaar ontstaat en misschien is dat ook wel zo en zit deze muziek de Tarafs gewoon in het bloed, samen met de vrolijkheid en de aanstekelijke sfeer. Muziek met hart en ziel zonder opsmuk maar die direct doorgaat naar de harten van de vele toeschouwers. Trouwens, niet alleen het hart wordt geraakt maar ook de rest van het lijf heeft er moeite mee om stil te blijven en binnen no time staat een dansende swingende menigte de muzikanten toe te juichen en aan te moedigen. Ik word regelmatig geraakt door muziek maar het gebeurt me niet zo vaak dat ik er zo blij van word als van de muziek van de Taraf de Haïdouks. Al browsend op het internet wordt me duidelijk dat ik de enige niet ben die meteen verkocht is bij het meemaken van een optreden van Taraf de Haïdouks en dat velen mij voorgingen. Ik heb ook meteen de speellijst opgezocht om te kijken wanneer ze weer in de buurt zijn. Ook ga ik meteen de DVD bestellen want ik wil hier met regelmaat van genieten. DVD bestellen?

Taraf De Haidouks" >
Taraf De Haidouks - Continuing Adventures +Cd
Taraf De Haidouks

Onderwerp: MUZIEK, WERELDMUZIEK

30 05 06 - 21:21

10e International Gipsy Festival

Tekst en foto's Mieke Kreunen (klik voor groter)
vlnr Natasch Osterkorn, Stochelo & Mozes Rosenberg en Irene Horv ¡thov ¡

Lalla Weiss, die het 10e International Gipsy Festival presenteerde, beloofde het publiek bij de opening 's morgens dat het droog zou blijven de hele dag en ze maakte haar beloofte helemaal waar. Het was overigens niet alleen aan het zonnetje te danken dat het zo aangenaam toeven was in de Interpolistuin in Tilburg waar het festival gehouden werd. De organisatie had gezorgd voor een fantastisch programma waarin muziek de hoofdmoot vormde maar ook de dans niet vergeten werd.

Na de officële opening door burgemeester Ruud Vreeman was het de Russische Natascha Osterkorn & Gipsy Cola die het spits mocht afbijten. Begeleid door Violist Oleksandr Klimas en gitarist Vadim Koulitskii wist ze de sfeer er meteen in te brengen met haar eigen composities. Er werd dan ook meteen druk gedanst in de ruimte voor het podium. Daarna was op het kleine podium de beurt aan het Gulo Car uit Brno met hun geweldige zangeres Irene Horv ¡thov ¡. Gulo Car speelt een mix van zigeunermuziek met funky popinvloeden.

Ondertussen was op het hoofdpodium een enorm groot gezelschap bezig zich te prepareren. Op het programma werden ze aangekondigd als de Sinti Big Band, een gelegenheidsformatie samengesteld uit het Rosenberg Trio, de Paulus Sch ¤fer Gipsy Band, Mozes Rosenberg en The Sinti Sisters. Het Rosenberg Trio is de in binnen- en buitenland bekende zigeunerband waarvan het geluid vooral bepaald wordt door sologitaris Stochelo Rosenberg in de voetstappen van diens inspirator en grote voorbeeld Django Rheinhard. Stochelo was ook degene die zijn broertje Mozes al van jongs af aan gitaar leerde spelen. Dat Mozes Rosenberg een groot talent is moge wel blijken uit het feit dat hij op 13-jarige leeftijd al op North Sea Jazz stond te spelen met Joe Zawinul. Een uitgebreide set werd gespeeld door de Sinti Big Band waarbij zowel de hele big band als de verschillende bands apart te horen waren met Mozes Rosenberg als vliegende keep.


vlnr Jan LImberger, Tcha Limberger en Paulus Sch ¤fer

Amparo Cortès op het kleine podium hebben we op afstand gehoord en overduidelijk was wel dat het publiek er maar geen genoeg van kon krijgen. Het hoofdpodium was daarna voor de Piotto's, een Belgische zigeunerorkest waarin de familie Limberger de hoofdrol speelt. De vier gebroeders Limberger volgen in de voetsporen van hun vader Piotto die het orkest 60 jaar geleden oprichtte. De Piotto's hadden een aantal gasten uitgenodigd: Koen de Cauter, Fapi Lafertin en Tcha Limberger. Het verhaal gaat dat geen van de Piotto's noten kan lezen maar dat mocht niet verhinderen dat er een wervelende set neer werd gezet met traditionals uit de zigeunermuziek en ook wat meer jazzy nummers.

'Het Servische KAL is de hottest gipsyband uit de suburbs van het Belgrado van nu', zo vertelt het programmaboekje. De band speelt een urban-rock'n'roll benadering van de Balkan Blues. Het is duidelijk dat deze band een hedendaagse stijl van muziek maken neerzet. De etnische achtergrond mag dan eeuwenoud zijn, deze jonge musici laten horen dat zigeunermuziek ook van deze tijd is. KAL is het Roma-woord voor zwart en als ik het goed begrepen heb bedoeld als een soort geuzennaam. De broers Dushan en Dragan Ristic (oprichters van KAL) wilden met hun muziek confronteren maar ook verbinden en hun hedendaagse sound is daarbij een fantastisch middel. In ieder geval ging Tilburg helemaal plat voor deze moderne Serven.
De eer om het festival hierna muzikaal te mogen afsluiten was voor Taraf de Haïdouks maar daar besteden we in een apart artikel aandacht aan.

Hoewel de muziek de hoofdmoot vormde waren er ook twee dansdemonstraties te zien van Trakya Zigeunerdans en van Flamenco Contempora ±eo en in het allerverste hoekje van het festivalterrein vertelde Gadjo Joe zigeunerverhalen vanaf het trapje van zijn woonwagentje. Hoewel het festival erg druk bezocht was bleef het erg gezellig en gemoedelijk en dat zonder noemenswaardige veiligheidsmaatregelen. Daar kan menig festival nog een voorbeeld aan nemen. Maar misschien is het ook wel de verdienste van het zigeunervolk met zijn rijke traditie dat het zo prettig en relaxt toeging op het festival en dat er letterlijk en figuurlijk ruimte was voor iedereen (ook om te dansen).

CD's kopen?

Kal Kal

Gipsy Passion Piotto's

Suenos Gitanos Rosenberg Trio

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

30 05 06 - 09:44

Keane overtreft zichzelf in overvol Paradiso

Door Carol Greenshields met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Tegen 19:30 beklimmen we de trappen van Paradiso Amsterdam. Voordat we toegelaten worden moeten we eerst het gebruikelijke ledenkaartje kopen en eenmaal binnen ontdekken we dat het begin is uitgesteld tot 21:15 (later blijkt dit wegens een begrafenis waardoor een bandlid even op en neer naar de UK moest). Afijn even genieten van de sfeer van een vollopend Paradiso. Tegen 20:45 uur is het tijd om het route te nemen die we vanaf de tweede verdieping hebben uitgestippeld om enigszins dichtbij de podium te komen.

Met stroboscopische verlichting en een denderende grom van het iets te hard ingestelde volume van het keyboard bespeeld door Tim Rice-Oxley en met Richard Huges op de drums komt Tom Chaplin het podium op. Het publiek reageert meteen enthousiast. Onder stralen van rood en blauw licht begint de band met het nummer The Iron Sea. Dit is waar we voor kwamen; Keane op zijn best. Tom Chaplin schrijdt regelmatig over het podium naar het keyboard waar Tim Rice-Oxley geestdriftig met elke toets zijn hele lichaam inzet. Het resultaat: glinsterende zweetdruppels vliegen het podium over om te verdampen in de hitte van de felgekleurde lampen. Song nummer 4, het overbekende “Everybody’s changing”, en het publiek verlangt alleen maar naar meer. Duizend stemmen zingen met elk woord mee.



In de stiltes tussen de liedjes wordt nauwelijks wat gesproken, toch op een gegeven moment wordt er aan ons meegedeeld, dat ze houden van Amsterdam en zich als echte Engelse toeristen hebben gedragen en alle plekken hebben bezocht waar ze eigenlijk niet hadden mogen gaan. De stem van Tom Chaplin heeft niet geleden onder deze uitspattingen, hij is net zo zuiver als op de CD. Met alle bekende nummers van de vorige CD “Hopes and Fears” zingt iedereen uit volle borst mee. Dit zijn de songs als “Bend and Break”, “This is the last Time”, “Somewhere only We Know”. De nieuwe CD “Under the Iron Sea” is wat minder bekend, en de echte fan is te herkennen, die kan ook hiervan alle nummers woordelijk meezingen. Het publiek bestaat uit mensen van alle leeftijden, waaronder behoorlijk wat Engelsen; Keane spreekt duidelijk jong en oud aan.

Na het nieuwe nummer “Is it any Wonder” verlaten ze het podium, en wordt alles zwart en stil. Rozen worden het podium opgegooid en het publiek begint te schreeuwen, gillen en fluiten om meer, nadat alles drooggeveegd is komt de band terug, en krijgt het uitgelaten publiek nog een aantal nummers waaronder “Bedshaped” wat uiteraard weer door iedereen uit volle borst wordt meegebruld. Ze nemen met z’n drieen een “bow” en verlaten het podium. Het is over. Het was geweldig.