Sep 2014 Jun 2014 Jun 2013 Aug 2011 Jul 2011 Jun 2011 Mei 2011 Jun 2010 Mei 2010 Dec 2009 Nov 2009 Okt 2009 Sep 2009 Aug 2009 Jul 2009 Jun 2009 Mei 2009 Apr 2009 Nov 2008 Jun 2008 Apr 2008 Mrt 2008 Feb 2008 Jan 2008 Dec 2007 Nov 2007
Door Mieke Kreunen met foto's van Bruno Doedens
Zaterdag 21 juni j.l. om 10:21 uur was hét moment van de Zonnewende. Toen verzamelden zich vele Oerolbezoekers op de Noordsvaarder, conform opdracht gekleed in een primaire kleur (zwart, wit, blauw, rood of geel). De organisatie had al voorzien dat weinigen in het geel zouden verschijnen dus waren gele regenponcho's voorhanden.
Doel was om met elkaar in Wadland - geïnspireerd op Mondriaan's Pier en Oceaan - een nieuw schilderij te maken. Met Bruno Doedens van SLeM op de hoogwerker en een drone in de lucht gingen we van start. In ganzenpas achter de groepsleider aan naar ons vak. Wat was het leuk om te doen en wat werd het een prachtige dans van natuur en cultuur.
Tekst en beeld van Mieke Kreunen
In het Hoornse Bos op de Herdredersplak begint het muzikale dwaalverhaal dat het Literair Productiehuis Wintertuin en Strijbos & Van Rijswijk special voor Oerol maakten. ‘En hier is lijf’ is een verhaal over liefde en hoop met teksten van schrijver Jibbe Willems en met composities van Strijbos & Van Rijswijk.
Aangekomen op de Herdredersplak worden toeschouwers voorzien van een iPad en een koptelefoon en kun je gaan lopen. “Daarna gaat alles vanzelf”, zo wordt ons verteld en of we wel rekening willen houden met de boshagedis die in het gebied woont en waardoor we op last van Staatsbosbeheer een drietal paden op de route moeten vermijden.
Lees meer
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen
Op de Noordsvaarder is de indrukwekkende opstelling van Wadland verrezen, een samenwerking van Oerol en SLeM. Onder de bezielende leiding van Machiel Spaan en Bruno Doedens is in de vorm van de lijnen op het Mondriaanschilderij 'Pier en Oceaan' een experimenteel landaanwinningproject op het strand neergezet. Met twinkelende ogen laat Doedens een korte filmimpressie zien bij de opening van Oerol 2014 : "Het opkomend tij loopt niet zoals gebruikelijk recht tussen de van wilgentenen geknoopte afrasteringen, maar vindt meanderend zijn weg met achterlating van slib en zand." 'De Passage' vormt een passende entree met zijn erebogen van staal en de soundscape van Paul Cupido. Terwijl de in het zand geschreven dichtregels over het getij weggevaagd worden door het zeewater, tracht Cupido het getij in geluid te vangen. Bruno Doedens overhandigt vers van de pers het eerste boekje over de ontstaansgeschiedenis van Wadland en de bijbehorende verzameling dichtregels aan organisatoren Joop Mulder en Marelie van Rongen.
Lees meer
Tekst en beeld: Jeroen Pater
Nog een dag voor Oerol. Ik vind dit altijd een fijn moment. Alles gaat nog plaatsvinden, het staat in de steigers. Nog niet zoveel mongolen op de fiets. Nog niet alle bordjes geplaatst en podia gebouwd. Dat gevoel van wat gaat komen is een hele fijne. Vele male prettiger dan het afsluitende feest, het einde van de zomer of de laatste pagina van een goed boek. Ik leef al minstens drie maanden toe naar aankomende vrijdag. Het uitkijken naar een feest is een feest op zich.
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen
Onder Heartbreak Hotel is een eigen universum gecreeerd. Eerder maakten Hanneke de Jong & Jonas de Witte al indruk met hun muzikale videoinstallaties voor Oerol (Night bright days, Shakepearience II), nu zijn ze terug met een vervreemdend mooie expeditie-voorstelling. Tussentijds maakten ze overigens ook een baby; die ligt rustig te slapen naast de installatie.
Het is even een reisje naar Oost, maar dan heb je ook wat. Voorbij de fabriek van Wak nog; helaas een paar dagen afgelast wegens blessures bij een van de spelers. Maar onder Heartbreak Hotel is het goed toeven. Zittend op een plank op de grond kijken we tussen de palen naar het strand en de zee en naar een muur van 18 witte platen waarop evenzoveel kamers zijn geprojecteerd. Identieke kamers, met steeds een andere bewoner. De een speelt viool, de ander strijkt de was, een derde leest. Ze lijken zich onbewust van elkaar. Misschien liggen deze kamers wel verspreid over de hele wereld. Toch signaleren wij als kijkers soms een vorm van gelijktijdigheid. Bewoners lijken zich vrij synchroon te bewegen door de kamer. Ze kijken samen naar het raam, staan op, lopen naar de muur. Zijn ze op zoek?
Lees meer
Door Mieke Kreunen met foto's van Jean Philipse
Vangst heeft als ondertitel 'een kabinet van angsten en verlangens'. Roos van Geffen heeft meer dan een jaar angsten en verlangens verzameld van mensen in Nederland en daarbuiten. Alle bezoekers van de voorstelling werd dan ook gevraagd om hun grootste angst en hun diepste verlangen op papier te zetten en door de brievenbus aan de buitenkant van het houten gebouwtje te deponeren.
De voorstelling die volgt is moet je eigenlijk ervaren en het niet laten bij er over te lezen. Toch probeer ik hier wat te beschrijven, hoe beperkt dat ook is. De voorstelling begint ingetogen met een stem die voorleest wat mensen schreven over hun verlangens en angsten.
Lees meer