Onderwerp: TONEEL, POP-ROCK, MUZIEK, MUSICAL, KLASSIEKE MUZIEK, JAZZ, FESTIVAL, DANS, CABARET, WERELDMUZIEK

21 08 06 - 12:20

Het culturele seizoen barst weer los komend weekend!

Foto's van de Uitmarkt 2005 van Mieke Kreunen (klik voor groter)

Op 25, 26 en 27 augustus vindt in Amsterdam de traditionele Uitmarkt plaats, de start van het nieuwe culturele seizoen. Na jaren op het Museumplein, vormen nu de Dam, de Nieuwmarkt en de Amstel het decor waartegen vele optredens zullen plaatsvinden. Vrijwel alle in de binnenstad aanwezige theaters openen hun deuren voor het publiek, onder andere: Het Muziektheater, de Nes-theaters, het Compagnietheater, de Doelenzaal, De Kleine Komedie, het Bethaniënklooster, de Theaterschool en het Marionettentheater. De Informatiemarkt staat op de Kloveniersburgwal en de Sint Antoniebreestraat en de Amsterdamsche Boekenmarkt op de Oudezijds Voorburgwal.

The remix
Natuurlijk is er voor de jongeren ook dit jaar weer The Remix. Drie dagen lang zullen meer dan 200 acts Amsterdam rocken met hun skilzz. Op verschillende podia, maar vooral op en rond het eigen Remix-podium en het BankGiro Loterij-podium bij Het Muziektheater. Lees meer

Onderwerp: TONEEL, STRAATTHEATER, LOCATIETHEATER, CABARET

12 07 06 - 15:07

Nieuw: de Etalage van Cultuurpodium.nl

Nieuw op de site van Cultuurpodium.nl is de Etalage (zie link onder de banner). Daarin zijn flyers van voorstellingen te vinden waar je, als je er overheen muist, de titel van ziet. Bij klikken op het plaatje wordt je doorgeleid naar hetzij informatie over die voorstelling van de theatergroep zelf ²f het artikel dat Cultuurpodium.nl er over schreef. De Etalage is een uitgelezen manier voor theatergroepen om (voor)publiciteit te geven aan hun voorstelling. Flyers en andere informatie kan gestuurd worden naar info[at]cultuurpodium.nl.
Het feit dat een flyer bij Cultuurpodium.nl in de Etalage staat is zegt op zich niks over de kwaliteit van de voorstelling. Ook is het niet gezegd dat we over alle voorstellingen waarvan er een flyer in de Etalage staat een artikel zullen schrijven. En als we een artikel hebben geschreven over een voorstelling dan is daarin te lezen wat de desbetreffende verslaggever van de voorstelling vond.
Hierboven drie voorstellingen uit de Etalage die we deze week bezoeken op het Festival over het IJ. Kijk maar in de Etalage voor meer informatie.

Onderwerp: CABARET

14 06 06 - 18:02

Cabaretier Bert Klunder vandaag overleden

Utrecht, 14 juni 2006 Met grote verslagenheid delen wij mee dat de cabaretier en regisseur Bert Klunder op 14 juni 2006 om 15:00 uur in het ziekenhuis van Alkmaar is overleden. Op zaterdagavond 10 juni is hij daar met spoed opgenomen. Het verplegende personeel constateerde een hersenbloeding. Sindsdien verkeerde hij in coma. Bert wordt op maandag 19 juni aanstaande gecremeerd.

Lees meer

Onderwerp: CABARET

16 05 06 - 09:00

Sara Kroos: grof, gevoelig, gul en geil

Door Mieke Kreunen

Ik had al een heleboel over haar gehoord en dan met name goede dingen maar was nog nooit zelf bij een voorstelling van haar geweest. Hoog tijd dus om voor Cultuurpodium.nl eens kennis te maken met de nieuwe kleinkunst-ster aan het firmament Sara Kroos. Op 10 mei gingen we dus naar de Junushof in Wageningen waar de kleine zaal helemaal uitverkocht was. Sara Kroos liet het eerst van zich horen op het Leids Cabaretfestival en won daar op 18-jarige leeftijd de publieksprijs. Inmiddels heeft ze vijf jaar op de planken gestaan met twee solovoorstellingen 'Honger' en 'Lam' waarin ze vooral indruk maakte met haar openhartigheid, pit, puurheid en poëzie. Inmiddels toert ze met haar derde voorstelling 'Zoetgevooisd' samen met toetsenist Martijn Breebaart en gitaris Bas Mulder.

Lees meer

Onderwerp: CABARET

01 05 06 - 08:06

Het lachende Paard

Door Berbera van den Hoek met foto's van Maarten Grootendorst. Vlnr Jeroen Pater en twee maal Neville Raven (klik foto's voor vergroting)

Door heel Den Haag hangen regelmatig aanplakbiljetten waarop het programma van Het Paard vermeld wordt. Dit keer stond daar o.a. 'Comedy Explosion' op aangekondigd. Dat was een erg goede reden om op donderdagavond naar 'Het Paard' te gaan.

In de kleine zaal van Het Paard in Den Haag zijn voor deze gelegenheid stoelen neergezet. De zaal zit vol en het publiek lijkt voor het grootste deel uit studenten te bestaan waardoor er al snel een uitbundige stemming ontstaat. De show bestaat deze keer uit 3 Nederlandse standup comedians en een Engelse MC (master of ceremony). De taak van de MC is het opwarmen van het publiek tijdens de acts. De MC van deze avond, Neville Raven, kreeg dit prima voor elkaar.

Hij is een rasechte standup comedian, oorspronkelijk afkomstig uit Londen, maar inmiddels woont hij al jaren in Amsterdam. Hij heeft een verbazingwekkend opmerkingsgave en legt op een grappige manier nadruk op dingen die voor Nederlanders heel gewoon zijn maar die hem blijven verbazen. Hij kan waarschijnlijk een avond vullen met verhalen over dingen die hem overkomen als hij zich op de fiets door Amsterdam verplaatst.

Jeroen Pater beet het spits af. Zijn stijl heeft veel raakvlakken met fysiek cabaret. Hij is briljant in de uitvoering van typetjes. Hier valt ook zijn goede stembeheersing op die hij regelmatig op scherpe wijze gebruikt. Dit wordt nog eens benadrukt als hij in een sketch uitlegt hoeveel manieren er zijn om van telefonische enqueteurs af te komen. (Wil je weten hoe dit moet dan kan Jeroen dit prima uitleggen als je zelf eens gaat kijken)


vlnr twee maal Leon van der Zanden en Jim Speelmans

Leon van der Zanden komt over als een knuffelbeer, dit wordt nog een versterkt door zijn Brabantse accent. Als hij eenmaal begonnen stapt hij snel uit deze rol. Hij is razensnel, kan heel goed improviseren en heeft een geweldige interactie met het publiek. Dit werd bewezen toen hij met een mobieltje van een dame uit het publiek een gesprek ging voeren met haar vriend. Tijdens zijn optreden laat hij zien waar het eigenlijk bij standup comedy omgaat, het publiek moet onderdeel worden van de show (of ze dit nu willen of niet).

Na de pauze was het de beurt aan Jim Speelmans. Hij verwondert zich constant over alledaagse dingen. Dingen die iedereen wel eens zijn opgevallen zijn maar waar niet over gesproken kan worden. De ideale voedingsbodem voor de ware standup comedy artiest. Hij kan er namelijk wel over spreken..
Een voorbeeld van het gebruiken van een taboe geeft Jim in een verhaal waarin hij probeert te achterhalen hoe herentoiletten smerig worden. Tijdens dit relaas blijkt zijn gevoel voor timing. Hij neemt de tijd om alles bij het publiek te laten landen. Dat moet je durven! Vooral tijdens een Comedy Explosion!

Het was een geslaagde avond. Het leuke was dat de comedians allemaal een totaal andere stijl hebben waardoor een afwisselende show onstond. Hierdoor is er voor elk wat wils en zal niemand zich vervelen. Op 23 mei is er weer een Comedy Explosion, met oa Javier Guzman. Ditmaal in theater Diligentia.

Comedy Explosion - website

Onderwerp: DE PARADE, FESTIVAL, DANS, CABARET, STRAATTHEATER, TONEEL

08 04 06 - 12:37

Bijsluiter bij De Parade 2006

Bron: persbericht De Parade met foto's van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

Hét ideale middel voor uw niet te stillen honger naar theater en belevenis
Lees deze informatie goed door, zelfs wanneer u De Parade al eerder heeft bezocht. Zo blijft u steeds op de hoogte van de eigenschappen en de juiste wijze van gebruik. Ook dit jaar paradeert een bont en niet te stoppen gezelschap door de vier grote steden; klaar om het publiek over te halen deel uit te maken van een levendig, eigenzinnig en uniek theaterspektakel. Weer of geen weer. De Parade blijft zich ontwikkelen en vernieuwen, onder andere met twee tentoonstellingen. De uiterste houdbaarheidsdatum van de Parade is dus nog lang niet bereikt.

Dosering
In het algemeen geven de onderstaande doseringen het juiste resultaat:
Rotterdam: 22 juni t/m 2 juli (Museumpark/NAi)
Den Haag: 7 juli t/m 16 juli (Westbroekpark)
Utrecht: 21 juli t/m 30 juli (Park Nieuweroord/Moreelsepark)
Amsterdam: 4 augustus t/m 20 augustus (Martin Luther Kingpark)



Samenstelling
De Parade presenteert dit jaar meer dan veertig nieuwe producties van oude talenten en jonge rotten. Een greep uit het programma: Van Houts en de Ket samen met Manou Kersting, PIPS:lab, Lange Poten, De Vogelfabriek, Toneelgroep Casco, Ocobar en John Buijsman, de Ponies, BloodyMary, Club Mondo Leone, Paleis van de Volksvlijt en van Roozendaal, van Duyl en Fosko.
Voor informatie over alle voorstellingen en over de Kinderparade kunt u zich vanaf eind april wenden tot de daartoe bevoegde website: www.deparade.nl

Bijwerkingen
Geen dag op de Parade is hetzelfde. Het kan zijn dat één bezoek aan de Parade naar meer smaakt. Herhaalde toediening is daarom toegestaan.

Waarop verder te letten
De Parade gaat vreemd. In het Theater Instituut Nederland vindt van 19 mei t/m 31 augustus een tentoonstelling plaats over het verleden, heden en toekomst van de Parade. En vanaf medio juli wijdt het Fotomuseum Den Haag een foto-expositie aan 15 jaar de Parade.

Onderwerp: CABARET

06 03 06 - 15:27

Menno Nicolai - Toeval

Door Mieke Kreunen

Op 3 maart j.l. waren we in het Werftheater in Utrecht voor de voorstelling van Menno Nicolai. Menno verzorgde samen met collega Pieter Jouke (over wie in een volgend artikel) een dubbelvoorstelling. Het Werftheater is een piepklein theatertje in één van de bekende werfkelders aan de Utrechtste Oude Gracht, dat sinds 1978 wordt gerund door cabaretière Yvonne Groeneveld. Ongetwijfeld is dat ook de reden van dat dit theater een podium biedt voor cabaretiers van alle soorten en maten. Alkemade & Bloemen, Sara Kroos, Youp van 't Hek, Herman Finkers, Frits Lambrechts, Hetty Heytink en vele anderen traden er graag op en sommigen komen er nog regelmatig terug. Het Werftheater was aardig gevuld met toeschouwers toen Menno Nicolai het podium betrad en zijn programma opende met een liedje over oude professionals die respect oogsten maar, zo constateerde hij: "van een onbekende oude vent op het toneel, verwacht je niet zoveel". Listig gevonden omdat hij daarmee iedereen die nog mocht denken: "wat doet die oude vent daar?" het gras adequaat voor de voeten wegmaaide en dat niet alleen maar het ijs was gebroken en hij had de lachers meteen op zijn hand. Hoewel Nicolai zijn lang sluimerende ambitie als cabaretier duidelijk articuleert, relativeert hij die meteen weer door op alles voorbereid te zijn, ook als er geen publiek op zijn voorstellingen af komt. Zo vertelt hij nagedacht te hebben over het voordeel van optreden voor ouderen en in verpleegtehuizen: "theedrinken in de recreatiezaal is daar verplicht" en "ze kunnen tenminste niet weg lopen". Nicolai snijdt in zijn ruim drie kwartier durend programma een aantal thema's aan uit zijn (maar ook ons) leven: sex, relaties, werk, kinderen en het huishouden. Met groot relativerend vermogen en veel humor doet hij in een aantal conferences uit de doeken hoe hij het als jongeling deed bij de meisjes en hoe hij het er als echtgenoot vanaf bracht in zijn eerste huwelijk. Voor de rol van Pappa ontbraken hem zowel de ambitie als de benodigde talenten of vaardigheden, zo wordt ons al snel duidelijk. Erg grappig vond ik ook het verhaal over de dorpsfanfare, de try-out met de gele vla (een spannend moment voor de mensen in de zaal) en de conference over het zittend plassen van mannen. Van de vereniging ter bevordering daarvan is Menno namelijk voorzitter dus ik heb er hoge verwachtingen van dat dit binnenkort landelijk zal worden ingevoerd. Mijn steun heb je Menno! Menno Nicolai houdt de vaart er aardig in en schotelt ons een uitgebalanceerd programma voor met puntige en soms ook ontroerende liedjes, die hij zelf begeleidt op de piano (sommige er van zijn te horen via de site), afgewisseld door conferences waarin veel zelfrelativerend vermogen doorklinkt en die voor velen herkenbaar zullen zijn. Want hoe verlegen was jij voordat je het voor het eerst deed? En hoe doe jij het als pappa? Hoe lang zit jij al in die baan die je eigenlijk niet wilde? Of hoe vaak heb jij je op grond van de verkeerde argumenten laten ompraten? Nicolai overkwam het allemaal! Wij waren aangenaam verrast door deze voorstelling van Menno Nicolai en vroegen ons af of zelfs wij niet zoveel hadden verwacht van een oude man op het toneel. Maar dat was het niet, zo concludeerden we. Die Nicolai is gewoon goed! Benieuwd zijn we nog wel naar zijn avondvullende programma maar misschien is er binnenkort een mogelijkheid om ook dat eens te gaan zien. Menno Nicolai - website

Onderwerp: CABARET

25 01 06 - 15:49

Menno Nicolai: Toeval in het theater

Door Mieke Kreunen

Nog maar zestig lentes jong is hij, een aanstormend talent op de Nederlandse cabaretpodia en wij hadden voor CultuurPodium een ontmoeting met hem. We wilden wel eens weten hoe het zat met deze Fries die na een arbeidszaam kantoorleven op zijn 55e ineens ontdekt dat hij cabaretier wil zijn. Aanleiding voor deze tweede carrière was het succes van neef Peter de Witte (van Droog Brood). Cabaret had, toen hij er op die wijze bij betrokken was geraakt , meteen een grote aantrekkingskracht op Menno en hij kon niet wachten om ook zelf aan de slag te gaan. Hij wist: "dit kan ik óók en misschien wel beter", dus nam hij zangles, schreef teksten, liedjes en voila ... hij was cabaretier. 'Toeval' heet dan ook het programma waarmee hij optreedt en dat gaat over de keuzes die je maakt in je leven en wat daar allemaal goed maar vooral ook fout in kan gaan. Want Menno NIcolai heeft ontdekt dat met name de verdrietigste periodes uit zijn leven enorm op de lachlust van het publiek werken. Dat geldt voor mensen van alle leeftijden en alle gezindten want zowel de jongeren met één oorbelletje als de middelbare dames met twee oorknopjes (en alles er tussenin) zitten bij Menno Nicolai in de zaal. "Tenminste als ze wel eens een boek hebben gelezen", zo voegt Menno daar aan toe, "want anders kan het zijn dat sommige grapjes aan ze voorbij gaan". Wat kunnen we verwachten bij een voorstelling van Menno Nicolai, vroegen wij ons af. In ieder geval gegarandeerd 'geen blijvende schade' maar liedjes en verhaaltjes uit zijn leven gegrepen met een hoog herkenbaarheidsgehalte voor het publiek. Hij begeleidt zichzelf daarbij op keyboard (mèt ingebouwde concertvleugel) en accordeon. Op de website zijn enkele van zijn liedjes te beluisteren voor wie even wil voorproeven. Menno NIcolai houdt zichzelf en ons een spiegel voor en houdt nog even in het midden of het de 'schoonste van het land' zal zijn die we zullen zien of een minder voorspelbare uitkomst. Menno's droom is om in het seizoen 2007-2008 een keer of drie per week de Nederlandse podia te bespelen. Omdat dit nogal wat van het fysieke gestel vergt wordt hij daarbij in zijn droom vergezeld door Hendrik die hem, met behulp van navigatiemedewerkster Eva, overal probleemloos heen rijdt, de apparatuur in en uit de auto sjouwt en de techniek verzorgt. In die droom signeert Menno na het optreden de CD's die hij begin 2006 opnam voor zijn dolenthousiaste publiek terwijl Hendrik de auto weer inpakt. Na zich nog even met zijn fans te hebben verstaan programmeert Menno zijn Eva, pakt zijn reiskussen en laat zich heerlijk doezelend na zijn succes van die avond, veilig door Hendrik thuis brengen. Maar zover is het nog niet. Voorlopig is Menno NIcolai binnenkort wèl te zien in Pepijn (Den Haag) op 3 februari en in Onder de Linden (Midden Beemster) op 11 februari en zijn CD wordt binnenkort opgenomen (kijk hier voor de complete speellijst). Wij gaan in ieder geval naar het Werftheater (Utrecht) op 3 maart om het 'Toeval' daar mee te maken. Menno Nicolai - website

Onderwerp: TONEEL, MUZIEK, DANS, CABARET

20 01 06 - 00:50

Five easy pieces - In het kwadraat (try-out)

Foto en tekst Mieke Kreunen (klik voor vergroting)

Beauforthuis Austerlitz, donderdagavond 19 januari en op het programma staat de try-out van Five Easy Pieces met 'In het kwadraat'. Five Easy Pieces was al eerder te zien waaronder ook op De Parade maar op de één of andere manier was het er nooit van gekomen om er naar toe te gaan. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt door wat ik over ze gelezen had in de vooraankondiging van dit programma.
Voor de Five Easy Pieces is dit hun tweede voorstelling die op 11 februari a.s. in Diligentia in Den Haag in première gaat. Toch voelt het bijna als een debuut voor de Pieces omdat er ondertussen één Easy Piece is verdwenen en dit bovendien het eerste zelfgeschreven programma is van Roosmarijn Luyten, Gwen Maduro, Marijn Brouwers en Maria Noë.

Voor de voorstelling sprak ik Marijn en we kwamen overeen dat ik tijdens de voorstelling geen foto's zou maken. Het decor is nog niet af en de voorstelling is nog volop in de laatste stylingfase want er zijn nog drie weken te gaan voor het 'moment suprème'. Een beetje spijt had ik wel van die toezegging omdat er zoveel mooie fotomomenten voorbij kwamen! Beeldend en theatraal zijn ze namelijk heel sterk, deze jonge theatermakers en dat laten ze zien in hun choreografieën en de wijze waarop ze met zijn vieren bijna als één organisme over het podium bewegen. Er waren eigenlijk maar een paar momenten in de voorstelling dat ik dat totaalbeeld een beetje vond ontbreken, maar ach, daar is het een try-out voor. Gaandeweg het programma profileren de vier zich ook individueel als getalenteerde artiesten maar ze gaan nauwelijks solo, ook niet als er iemand alleen een nummer doet. Je kunt aan alles merken dat dit hun eigen authentieke product is waarbij vorm en inhoud naadloos passen. Ze zijn de hele voorstelling door in connectie met elkaar en met wat ze doen en het geheel is daardoor in het geval van de vier Five Easy Pieces absoluut meer dan de som der delen.
Nou vraag je je misschien af, na deze wat wollige inleiding, wat het in godsnaam voor een voorstelling is. Tja, dat is niet zo eenvoudig uit te leggen. Hoewel er veel en prachtig gezongen wordt, vaak meerstemmig, is het meer dan een liedjesprogramma. Hoewel het licht is, soms met een knipoog, soms schurend en wringend en met humoristische vondsten is cabaret een te eng begrip, de Pieces zingen, dansen en acteren maar desalnietemin doet het woord kleinkunst ze echt tekort. Marijn zegt later daarover in de bar dat hij hoopt dat er nog eens een tijd komst dat Five Easy Pieces een aanduiding wordt voor een type theater. Zo ver is het nu nog niet maar dat ze een geheel eigen stijl van theater maken hebben, dat staat wel vast.

Natuurlijk moet de première nog komen - ik geef dus niet te veel weg van waar het programma over gaat - maar ik wil wel een paar highlights aanstippen. Het openingsnummer is zo'n highlight waarin Maria Noë in een ontboezemende scene met haar cello meteen de aandacht van het publiek weet te vangen. Ook haar duet met de vuilniszak later in het programma is het vermelden waard. Centraal thema van de voorstelling is de betekenis van het leven en hoe iedereen op zoek is naar houvast om in zijn of haar eigen leven de draad niet te laten ontglippen. Er wordt letterlijk en figuurlijk gebalanceerd, gesprongen, geklommen, gekropen en gevallen waarbij met name Roosmarijn Luyten imponeert met haar danskwaliteiten. En de liefde komt natuurlijk ook aan bod in de interactie van de drie vrouwen met die ene man maar ook in de teksten die nu eens poëtisch zijn, dan weer aards maar in alle gevallen met herkenbare elementen. Zo wordt in het nummer over thuiskomen het zo herkenbare dubbele verwoord: het enerzijds diep gekwetst zijn maar anderzijds de liefde waardoor iemand toch weer terug mag komen.

Ik vond het een geweldige voorstelling die in mijn ogen absoluut niet onaf was. Misschien dat het nog strakker kan en nog krachtiger maar deze Five Easy Pieces hebben een fantastisch programma gemaakt waar ze nog een paar weekjes met een regisseur aan kunnen schaven om het helemaal af te maken. Mij heeft het op sommige moment ontroerd en op andere momenten aan het lachen gemaakt en in ieder geval van begin tot het eind (ook een absoluut highlight!) geboeid. En dat ik de enige niet was hoorde ik wel in de reacties na de voorstelling. Er waren zelfs geluiden van mensen die vonden dat het nog wel even door had mogen gaan. Een groter compliment kun je als theatermaker toch nauwelijks krijgen! De Pieces waren dan ook zichtbaar in hun nopjes met de positieve reacties van het publiek. "Maar het kan nog beter", zegt Gwen Maduro als we achteraf nog even een foto maken voor CultuurPodium.nl. Het is overigens hun tweede keer in het Beauforthuis en tot genoegen, hoewel dat genoegen niet geldt voor het splinterige houten podium dat eigenlijk niet geschikt is om op te dansen. Wat Roosmarijn betreft mag een goede balletvloer wel toegevoegd worden aan het wensenlijstje van de verbouwing van het Beauforthuis. Gezien het 'Five-Easy-Pieces-theater' dat ik net gezien heb, kan ik me die opmerking goed voorstellen.

Misschien weet je na mijn verhaal nog steeds niet wat voor voorstelling het is. Maar als je een open mind hebt, laat je dan gewoon verrassen door de Five Easy Pieces! Je krijgt er geen spijt van. De speellijst kun je bekijken op de website. En mocht je geen kans zien om de voorstelling te gaan bekijken: hun tweede CD komt uit in maart.


Five Easy Pieces: website

Geïnteresseerd in de eerste CD van Five Easy Pieces?
Five Easy Pieces
Five Easy Pieces

Onderwerp: WERELDMUZIEK, MUZIEK, CABARET

15 01 06 - 23:01

Parade van de hemelse tragedie - Ad Visser & friends

Tekst Mieke Kreunen

"O, lieve schat ik hou van jou" Zei de non tegen de nar De waarzegster sprong op en riep: "Hou op, je bent in de war." "Niet doen, tel langzaam eerst tot 10 Of hier, drink eerst iets koel." Maar ze gaf zichzelf weg die nacht Op het Festival of Fools. Dit zijn de eerste twee coupletten van een maar liefst 1050 coupletten tellende song met de titel 'De parade van de hemelse tragedie' gecomponeerd door Ad Visser. Dat deze song, met zoveel coupletten, de langste song ter wereld is zal niemand verbazen. En dat je dat niet even tussen de bedrijven door zingt ook niet. Daarom was er gisteren in de Kleine Komedie in Amsterdam een speciale marathon georganiseerd van 13.00 tot 23.00 uur om het geheel uit te voeren en wij waren er eventjes bij. Inspiratie voor deze song ontleent Visser aan de Parade waar hij al enige jaren achter elkaar speelt. Iedereen in in dat aparte wereldje is bezig met het najagen van geluk, illusies, liefde en romantiek of met het ontrafelen van de geheimen van de geest en de macht van het geld. Visser is al een tijdje bezig als singer/songwriter en het thema van de zin van het bestaan kennen wij ook wel uit ander werk van zijn hand. Hij zegt er absoluut niet op uit te zijn geweest om de langste song te schrijven, integendeel. Maar het diende zich zo aan, de song schreef zichzelf en Visser ging maar door en toen - na 1050 coupletten - was het af. Hij gaf het in boekvorm uit en toen Joost Nuissl (2e fotoserie links) van De Kleine Komedie hem aanmoedigde om het uit te voeren was het idee geboren. Toen wij om kwart over drie in De Kleine Komedie aankwamen was het even pauze (om het uur was een pauze ingelast) en konden we op ons gemak een goed plaatsje zoeken. Sjoerd Pleijsier, André Manuel, Rob van de Meeberg (als Wim Kan), De 2 Kweksilbers (2e fotoserie links Marian Kweksilber) en Neske Beks hadden hun bijdrage al geleverd in de eerste twee sets. Toen het programma weer begon bracht Visser als eerste in de derde set zelf een aantal coupletten van 'De parade van de hemelse tragedie' ten gehore daarbij begeleid door Begeleidingsgroep Jan Robijns. 'Twee mannen uit het Quartier Latin van Amsterdam', zoals Visser ze noemt, zijn Najib Amhali (1e fotoserie midden) en Eric van Sauers (1e fotoserie rechts)die voor de eerste keer samen op de planken staan speciaal voor Visser's project. Zij kozen een aantal coupletten uit de song die zij met Van Sauers in de eerste stem en Amhali in de tweede (of andersom) laten horen met hun eigen snedig commentaar: "D t is een lange ringtone" of "Daar heb je wel vijf iPods voor nodig!". Sommige gedeelten worden boven opgeluisterd met de fabuleuze vocale percussie die we van Ahmali allemaal kennen. De volgende in de rij is Mieke Giga (voorheen ook wel bekend van de Gigantjes en te zien op de linkerfoto van de 1e fotoserie). In een schitterend rood glitterpak zingt zij een aantal door haar gekozen coupletten over Prins Carnaval. Hoe toepasselijk! Daarna zingt ze 'Freitag im Motel', een tekst van Reiner Werner Fassbinder en 'Mandalay'. In de pauze die volgt kan het publiek de bijdrage van Frits Barend zien en horen in 'zijn natuurlijk habitat': op een TV-scherm bij de bar.

Na de pauze is Eric Vaarzon Morel (2e fotoserie rechts) aan de beurt voor zijn bijdrage aan de langste song ooit. Hij maakt in zijn inleiding een prachtige verbinding tussen Vissers Parade en de herkomst van de flamengo die terug te leiden is op de Indiase raga zoals die gespeeld werd in Radjasthan (de streek in India waar oorspronkelijk ook de zigeuners vandaan zouden komen). Na het lezen van 'zijn' coupletten wordt het publiek getracteerd op met meest fantastische mini-flamenco-concert ooit. Op zijn snaren tokkelend met twee handen en vliegensvlug bewegend overal over de gitaar tovert Vaarzon Morel een fenomenaal stuk muziek tevoorschijn dat hem op een spontane staande ovatie van het publiek komt te staan. Wat een klassegitarist! "Wat wij buiten zien is binnen als projectie van de geest", zo houden Ahmali en Van Sauer ons voor in een vervolg op hun eerder optreden. Moeiteloos worden achtereenvolgens Ali B en Frank en Ronald de Boer geïmiteerd door Ahmali en worden er 'wat meters gemaakt anders schiet het niet op' (met de coupletten dus). Deze vierde set wordt afgesloten met een bijzonder optreden van een 'engelenkoor' dat letterlijk uit de nok - het tweede balkon - van Kleine Komedie vierstemmig een aantal coupletten ten gehore brengt. Koor Rosette uit Rotterdam onder leiding en met arrangementen van Marco Kalkman die zijn koor van achter de vleugel op het toneel dirigeert. Het had eigenlijk in het donker gemoeten, zo licht Kalkman toe, maar dat was technisch niet haalbaar. "Chaos leidt je tot een hogere orde", is de tekst waarmee hun gedeelte afsluit en die nog even van een toelichting wordt voorzien door Visser. Dan kondigt Visser aan dat er nu eerst even gegeten kan worden en dat om 20.00 uur het programma wordt hervat. Voor ons tijd om weer te gaan. In het avondgedeelte staan nog Jan Jaap van der Wal, Carlos Vamos, Leoni Jansen & She Got Game, Howard Komproe, Renée van Bavel, Alex Roeka, de Ashton Brothers, Wende Snijders, Zapp String Quartet en Jochem Myjer op het programma. Al deze artiesten kozen hun eigen fragmenten uit Vissers werk en geven daar hun eigen interpretatie aan. Een fenomenaal unicum, deze integrale uitvoering en jammer dat we dat niet meer kunnen zien. O een show, een klucht, theater Allemaal in één komedie Onafzienbare parade Van de hemelse tragedie Dit is het laatste stukje van de tekst die vorig jaar oktober al in boekvorm verscheen (zie link hieronder) en waarover de verschillende media indertijd in allerlei superlatieven schreven: "Virtuoos, associatief, duizelingwekkend, erudiet, poëtisch, kritisch, lyrisch, humoristisch “ er zijn heel wat kwalificaties denkbaar voor De parade van de hemelse tragedie. Ad Vissers meer dan duizend strofen tellende megagedicht “ de langste song ter wereld “ vormt één grote lyrische achtbaan, een poëtische hoogmis van maatschappijkritiek, muzikaliteit, humor en prikkelende beelden. De liefde, geld, relaties, de wereld, beeldende kunst, filosofie, religie en actualiteit worden door Visser op onnavolgbare wijze vermengd met verrassende inzichten en persoonlijke preoccupaties tot een geniale en caleidoscopische tekst waar de verbale vonken vanaf spatten." Geïnteresseerd in het boek?

A. Visser" >
De parade van de hemelse tragedie
A. Visser

Onderwerp: CABARET

28 10 05 - 20:20

Paul Haenen viert Margreet Dolman

klik foto voor vergroting
Margreet Dolman staat al (bijna) dertig jaar aan de top en hoewel al velen troost bij haar vonden en zich laafden aan haar sympathieke persoonlijkheid is ze nog steeds niet op haar hoogtepunt. "Gelukkig maar", zo zegt ze zelf, "want op je hoogtepunt moet je stoppen".
Gisterenavond bezochten wij in het Beauforthuis haar voorstelling waarin ook Paul Haenen, Dominee Gremdaat, dokter Valentijn (Dammie van Geest) en de jonge pianist Wesley Pierik een rol spelen. Het was genieten van begin tot eind.
Op het nog lege toneel zien we een soort balie met telefoon, lampje en nog wat spullen. Aan de achterwand een enorm videoscherm. Margreet Dolman opent de avond door vanuit haar kleedkamer op het videoscherm Paul Haenen aan te kondigen die samen met Dominee Gremdaat het gedeelte voor de pauze voor zijn rekening zal nemen. Paul Haenen krijgt meteen de lachers op zijn hand als hij vertelt over zijn avonturen in het bubblebad van Villa Felderhof waar hij tot zijn ontsteltenis samen met Emiel Ratelband in moest. En helemaal als hij daarna uit de doeken doet welk NSB-moment er volgde toen hij zijn afscheidstekst moest schrijven in het gastenboek van de Villa.
Genante momenten staan centraal in dit eerste gedeelte en ook de kranten puilen daar van uit zoals blijkt als een stapel knipsels van de laatste dagen met ons wordt doorgenomen. Als piece de restistance mogen we nog meegenieten van een videofragment van de genante bubblebadscene terwijl Dominee Gremdaat zich prepareert om het podium te betreden.
De dominee spreekt ons toe over vieren. Wanneer is er wat te vieren en waarom dan wel. Hij haalt een voorbeeld aan uit zijn eigen praktijk van de keer dat hij een vrouw ontmoette in het Vondelpark die wel wat te vieren had maar totaal geen bijval kreeg voor haar feestje. Stichtelijke woorden over vieren en wat er allemaal te vieren valt. Ook de zaal wordt bevraagd over wat er zoal gevierd wordt. En na deze twee preludes is het publiek er helemaal klaar voor om na de pauze Marleen Dolmans jubileum te vieren.
Een daverend applaus klinkt dan ook op als de Koningin van de Troost het podium betreedt in een prachtig feestelijk aangekleed decor. Margreet Dolman neemt ons mee op Memory Lane als ze vertelt hoe ze dertig jaar geleden begon met korte uitzendingen voor Stad Radio Amsterdam. Niet veel later kreeg ze nationale bekendheid omdat ze betrokken werd bij Sonja's Goed Nieuwsshow. Aan het eind van iedere uitzending belde Margreet Sonja Barend dan op om even de uitzending met elkaar door te nemen. We zien schitterende fragmenten van een nog jonge Sonja met ondermeer de krullenbol van een slungelige Rob de Nijs, een blozende Willem Oltmans (omdat Margreet Dolman zei dat ze hem kende uit de sauna) en een piepjonge en onschuldig ogende Herman Brood.
Margreet Dolman vertelt over al die jaren en dat sommige mensen het schokkend en schunnig vonden wat ze deed. Het chanson "Buk nog een keer" dat ze voor ons zingt was daar ook zo'n voorbeeld van. Toch heeft ze ook heel veel fans en aanhangers. Op video zien we Gerrit Zalm, Hedy d' Ancona, Erik van Muiswinkel, Jack Spijkerman en Hans Dorrestijn de loftrompet steken over de bijzondere rol die Margreet speelde in hun levens en missies.
Toch heeft Margreet niet alleen aansluiting bij oudere mensen, ook jonge mensen vinden bij haar troost en inspiratie. Zo blijkt als ze pianist Wesley Pierik voorstelt die haar zal begeleiden bij haar chansons en de mensen in de zaal van 30 jaar en jonger op het toneel uitnodigt om te vertellen over een hoogtepunt in hun leven.
Voor een bezinningsmoment, dat uiteraard ook in de show moet zitten, leest onze diva twee gedichten voor uit eigen werk: Groentejongens en Mensenkoe. Wij zijn onder de indruk van dit multitalent.
Een hoogtepunt in de show is ook als Margreet een aantal mensen live vanaf het podium gaat opbellen met een vraag speciaal voor diegene opgeschreven door mensen uit de zaal. Er ontstaan leuke spontane gesprekken waarbij zelfs nog een paar vrijkaartjes voor een volgende voorstelling in Zeist worden aangeboden door Margreet aan één van de mensen die gebeld wordt. De show wordt - volgens mij ver over tijd - afgesloten met een paar pakkende chansons "Volg de weg van je hart" en "Wij vonden elkaar" die ze samen met haar steun en toeverlaat Dokter Valentijn (zie foto) ten gehore brengt. Een staande ovatie van het publiek voor de jubilerende en stralende Margreet Dolman is de beloning.
Wij vonden het een fantastisch leuke voorstelling en de rest van de zaal met ons. Onbekommerd lachen, herkenbare situaties, een ontwapenende Paul Haenen en een inspirerende Dominee Gremdaat die de weg banen voor het fenomeen Margreet Dolman. Er is de hele voorstelling veel interactie met het publiek en dat blijft de hele tijd boeiend en leuk. Het wordt nergens genant voor de toeschouwers in kwestie terwijl er toch genoeg genante momenten de revue passeren. Want dat doet Margreet Dolman als geen ander: de aandacht vasthouden met haar sprankelende persoonlijkheid terwijl ze iedereen het hemd van het lijf vraagt, gevraagd en ongevraagd van originele adviezen voorziet en overal een mening over ventileert. Een voorstelling om vrolijk van te worden. Voor de speellijst kun je terecht op de website van Paul Haenen.

Onderwerp: JAZZ, CABARET

16 10 05 - 20:48

Renee van Bavel 'Rood'

klik foto voor vergroting
Renee van Bavel is moeilijk te plaatsen. Wij zagen haar vorige week in het Beauforthuis waar ze de tweede helft van de benefietvoorstelling invulde na het cabaretduo Dames voor na Vieren. Ze komt ook van de Koningstheaterakademie in Den Bosch, maakt grappen maar is toch geen cabaretière. Voor het publiek maakt dat nauwelijks wat uit. Die zijn zo gewonnen als Renee eenmaal op dreef is. Zij heeft dan ook behoorlijk wat te bieden. Ze heeft een jazzy stem die klinkt als een klok maar die ook erg teder en subtiel kan zijn. Ze vertelt cabareteske verhaaltjes, maakt pikante grappen, ze sprankelt en geeft allerlei onverwachte wendingen aan haar optreden. Geen echt cabaret, maar ruim voldoende om goed contact te maken en een plezierige sfeer te creëren. Haar show heeft het thema 'Rood' dat voornamelijk over passie gaat. Die passie zien we terug in haar swingende jazzy nummers maar ook in het intieme verstilde nummer over het overleden broertje waarbij ze zichzelf op de vleugel begeleidt. Ze zingt veelal eigen teksten en wordt verdienstelijk begeleid door twee jonge muzikanten Daniël Debie op piano en Bas Kisjes op contrabas.
Renee heeft niet stil gezeten. Ze volgde aanvankelijk de Drama docent opleiding om al snel te ontdekken dat dat niet haar weg was. Op de Bossche academie volgt ze een parttime kleinkunstopleiding en kreeg daar o.a. gastlessen van Herman van Veen, Youp van 't Hek, Kommil Foo, Lenette van Dongen, Bram Vermeulen en Stef Bos. Een acteerworkshop volgde ze bij Helmert Woudenberg, jazzzanglessen bij Setske Mostaert, een summerjazzworkshop bij Fay Claassen op het conservatorium in Amsterdam en gastlessen bij o.a. Hein vd Geyn, Bert van den Brink en Cor Bakker. Het talent van van Bavel is nog niet echt uitgekristalliseerd. Zal zij de richting van de jazz opgaan of wordt zij een all-round entertainer a-la Bette Middler? Binnenkort is zij weer in het Beauforthuis te zien samen met pianist Bert van den Brink.