Onderwerp: CABARET
6 Maart 2006
Menno Nicolai - Toeval
Door Mieke Kreunen
Op 3 maart j.l. waren we in het Werftheater in Utrecht voor de voorstelling van Menno Nicolai. Menno verzorgde samen met collega Pieter Jouke (over wie in een volgend artikel) een dubbelvoorstelling. Het Werftheater is een piepklein theatertje in één van de bekende werfkelders aan de Utrechtste Oude Gracht, dat sinds 1978 wordt gerund door cabaretière Yvonne Groeneveld. Ongetwijfeld is dat ook de reden van dat dit theater een podium biedt voor cabaretiers van alle soorten en maten. Alkemade & Bloemen, Sara Kroos, Youp van 't Hek, Herman Finkers, Frits Lambrechts, Hetty Heytink en vele anderen traden er graag op en sommigen komen er nog regelmatig terug. Het Werftheater was aardig gevuld met toeschouwers toen Menno Nicolai het podium betrad en zijn programma opende met een liedje over oude professionals die respect oogsten maar, zo constateerde hij: "van een onbekende oude vent op het toneel, verwacht je niet zoveel". Listig gevonden omdat hij daarmee iedereen die nog mocht denken: "wat doet die oude vent daar?" het gras adequaat voor de voeten wegmaaide en dat niet alleen maar het ijs was gebroken en hij had de lachers meteen op zijn hand. Hoewel Nicolai zijn lang sluimerende ambitie als cabaretier duidelijk articuleert, relativeert hij die meteen weer door op alles voorbereid te zijn, ook als er geen publiek op zijn voorstellingen af komt. Zo vertelt hij nagedacht te hebben over het voordeel van optreden voor ouderen en in verpleegtehuizen: "theedrinken in de recreatiezaal is daar verplicht" en "ze kunnen tenminste niet weg lopen". Nicolai snijdt in zijn ruim drie kwartier durend programma een aantal thema's aan uit zijn (maar ook ons) leven: sex, relaties, werk, kinderen en het huishouden. Met groot relativerend vermogen en veel humor doet hij in een aantal conferences uit de doeken hoe hij het als jongeling deed bij de meisjes en hoe hij het er als echtgenoot vanaf bracht in zijn eerste huwelijk. Voor de rol van Pappa ontbraken hem zowel de ambitie als de benodigde talenten of vaardigheden, zo wordt ons al snel duidelijk. Erg grappig vond ik ook het verhaal over de dorpsfanfare, de try-out met de gele vla (een spannend moment voor de mensen in de zaal) en de conference over het zittend plassen van mannen. Van de vereniging ter bevordering daarvan is Menno namelijk voorzitter dus ik heb er hoge verwachtingen van dat dit binnenkort landelijk zal worden ingevoerd. Mijn steun heb je Menno! Menno Nicolai houdt de vaart er aardig in en schotelt ons een uitgebalanceerd programma voor met puntige en soms ook ontroerende liedjes, die hij zelf begeleidt op de piano (sommige er van zijn te horen via de site), afgewisseld door conferences waarin veel zelfrelativerend vermogen doorklinkt en die voor velen herkenbaar zullen zijn. Want hoe verlegen was jij voordat je het voor het eerst deed? En hoe doe jij het als pappa? Hoe lang zit jij al in die baan die je eigenlijk niet wilde? Of hoe vaak heb jij je op grond van de verkeerde argumenten laten ompraten? Nicolai overkwam het allemaal! Wij waren aangenaam verrast door deze voorstelling van Menno Nicolai en vroegen ons af of zelfs wij niet zoveel hadden verwacht van een oude man op het toneel. Maar dat was het niet, zo concludeerden we. Die Nicolai is gewoon goed! Benieuwd zijn we nog wel naar zijn avondvullende programma maar misschien is er binnenkort een mogelijkheid om ook dat eens te gaan zien. Menno Nicolai - website