Onderwerp: Impressies van Oerol, OEROL
20 Juni 2012
'De bonte avond van de bodybuilders' is kostelijk theater
Door Mieke Kreunen met foto's van Peter Rillema
Een kale schuur zonder enig decorstuk is de entourage voor de Bonte avond van de bodybuilders. Als wij - even voor het publiek - naar binnen mogen staan ze met z'n allen te kickboksen, om warm te worden denk ik. Met veel kabaal en misbaar stuiven ze op elkaar af. Hier en daar gaat het er best fanatiek aan toe. Wij kijken vol bewondering toe naar die strakke lijven en die soepele bewegingen. "Straks zie je heel wat anders hoor!", krijgen we te horen, dus Peter maakt nog gauw een paar foto's van dit spektakel.
Als het publiek gaat de deur in de achtermuur met enige geratel automatisch open. Een jongen in kickbox outfit loopt naar voren en zegt: "goedenavond". Het publiek groet terug. Hij zegt zijn naam en vertelt ons dat hij in de volgende scene de rol van 'bakker' zal vervullen.
Nog twee anderen betreden het toneel, groeten ons en vertellen dat zij een manlijke en vrouwelijke klant gaan spelen. Hilariteit in de zaal. Dan is het wachten op het decor dat door een vierde wordt binnengedragen die zich, net als de anderen, eerst even komt voorstellen.
Als de scene begint komt de volgende verrassing. De teksten worden door de mannen gezongen! Wat een geweldige vondst. Niet alleen omdat sommigen echt een goede stem hebben maar omdat dit ook weer iets is dat het anders maakt dan 'gewoon' toneel. Zo volgen er een aantal scenes met hier een daar hilarische teksten en momenten. Ook wordt een dansje uitgevoerd waarin die stoere mannen synchroon hun pasjes laten zien en eentje de kunst nog moet afkijken.
De toegift is een scene waarin een vergadering wordt nagespeeld met allemaal bestuurders, heren van stand met namen die daarnaar verwijzen. De ernst waarmee de negen mannen hun rollen vertolken is werkelijk fenomenaal.
Wat een fantastische voorstelling is dit geworden en wat een geweldige regisseur is Jetse Batelaan dat hij de middelen heeft weten te vinden om deze jongens juist in hun kracht te zetten terwijl ze stuk voor stuk nul theaterervaring hadden. Ze werken er hard voor, dat is te merken bij het eindapplaus als ze ontspannen en zich laven aan het ovationele applaus. Maar ze mogen er dan ook trots op zijn want ook dit is weer zo'n pareltje dat je niet mag missen!