Onderwerp: WERELDMUZIEK, MUZIEK

15 Juni 2018

Metropole Orkest maakt muziekreis door Syrië met Vloeimans en Syrian Big Band

  
Tekst: Jorien Heemskerk
Beeld: Ronald Rijntjes

In een gezellige volle zaal van Carré Amsterdam stond op vrijdag 8 juni een bijzonder concert op het  programma. Het Metropole Orkest heeft zijn muzikale krachten gebundeld met solisten uit de Syrische big band en de Nederlandse trompettist Eric Vloeimans, die al eerder met een aantal van hun heeft mogen spelen. Zij nemen het publiek mee op reis door de Syrische muzikaliteit. Waarbij tevens het stuk ‘Tragoudi’ haar première heeft in aanwezigheid van de Grieks-Nederlandse componiste Calliope Tsoupaki.

Dat het Metropole Orkest van wereldklasse is, laten ze deze avond weer eens horen. Alleen dan niet met pop, of klassiek, maar met muziek uit Syrië. Het land dat veelal bekend staat als oorlogsland, waar mensen op de vlucht slaan voor al het geweld. Gelukkig is er ook nog wat moois dat het land, ofwel de muzikanten die er vandaan komen met ons willen delen. Tussen de Eufraat en de Tigris leven allerlei verschillende volkeren, die elkaar over en weer hebben beïnvloed. In dit concert ligt de nadruk op ‘folk traditions’.

  
Energie
Dat blijkt al direct uit het openingsstuk dat door Eric Vloeimans op trompet en zanger en (gitaar)speler Ibrahim Keivo ten gehore wordt gebracht. Hier klinkt een mooie passage van het orkest en samen met Vloeimans zijn fijne trompetspel vloeit dit in elkaar. Daarbij klinkt de gitaar erg fragiel, waardoor er een mooie samenspel ontstaat. Een genot om naar te luisteren. Zeker als er een battle ontstaat tussen drummer Martijn Vink en de Syrische percussionist Ghani Mirzo, wat een energie spat ervan af.

De muziek is niet te plaatsen in een bepaald hokje of genre, wereldmuziek is het dan wel, maar er klinkt veel meer dan dat. Het orkest onder leiding van Jules Buckley zet de basis van de nummers neer. Waarbij de strijkers, het koper, de saxen en het slagwerk erg goed en strak de melodie vast houden. Waar nodig worden de accenten gelegd. En er is voldoende ruimte voor de solisten uit het orkest, waarbij saxofonist Paul van der Veen, trompettist Angelo Verploegen en trombonist Jan Oosting lekker los gaan.

  
Westworld
Het meest indrukwekkende stuk van de avond is die van componiste Calliope Tsoupaki. Zij heeft het stuk ‘Tragoudi’ gecomponeerd voor het orkest en de solisten Eric Vloeimans en klarinettist Kinan Azmeh. Hierbij worden lange tonen in het begin neergelegd, die vervolgens bij elke sectie op een of andere manier terug komt. De trompet en klarinet klinken gewoon prachtig samen. En dat zie je ook in de energie en het plezier die de twee heren beleven op het podium. Je dwaalt in een wereld die muzikaal erg hoog ligt. Een genot voor het oor. Intens, sferisch en heel erg dynamisch. Alles klopt en niemand in het stuk wordt vergeten. En dat zonder slagwerk en percussie. Muziek zoals het hoort en beleeft moet worden.

Het programma zit goed in elkaar, er is ruimte voor mooie intieme muziek, zoals Dabkeh. De strijkers van het orkest krijgen hier de ruimte om dit mooie en duistere stuk te spelen. Het is net een muzikale passage van de hitserie Westworld. Vrolijke en opzwepende nummers komen ook voorbij. Niet alleen instrumentaal, maar ook vocaal. Zangeres Dima Orsho laat zich van haar beste kant horen. Ze zingt met veel passie en straalt naast de blazers. Niet alleen zingt ze goed, maar ze kan ook scatten. Hierbij maakt ze van haar stem een instrument en volgt ze de melodie. Snel en soepel. Ook dit is weer een genot om naar te luisteren.

  
Bruiloft
Je kunt niets over Syrië horen zonder meteen aan de oorlog te denken. Deze avond bewijst dat creativiteit een hoop ellende kan overleven. Net als de liefde. Het wervelende bruiloft nummer draagt Kinan dan ook op aan “alle Syriërs die het gelukt is de afgelopen 7 jaar verliefd te worden – één van de weinige mensenrechten die geen enkele autoriteit van je kan afpakken” – waarna een groot applaus volgt. Dit concert liet een andere kant van het Metropole Orkest zien, wereld aan nuances en een moeiteloze afwisseling van stijlen, alsof ze al jaren samenspelen met deze artiesten.