Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

14 Juni 2017

Een zee van zand

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Peergroup en Staatsbosbeheer hebben de handen ineen geslagen om ons de elementen en de natuur opnieuw te laten ontdekken. In 2016 ontwikkelden ze gezamenlijk voor Oerol een rondwandeling met poëtische zinnen en klanken, ‘Levende Duinen’, die dit jaar in reprise is. De kunstenaars en natuurvorsers zochten daarin nog naar een evenwicht, waarbij de natuur aan het langste eind trok. In 2017 maakten ze ook ‘Zee van Zand’, een nachtelijke video-installatie in een diepe duinpan.

Wederom vindt de voorstelling plaats op het duin in Oosterend, waar de elementen vrij spel hebben. Thema: de natuur, verandering, beweging. Mooi is dat het videoscherm plat ligt en de beeltenissen alleen te zien zijn als een speler zand op het scherm gooit. Het zand waait weer weg in de striemende wind, waardoor ook het beeld afkalft. Op de achtergrond de live gespeelde minimale muziek, waaronder didgeredoo-achtige klanken. Het is een sprookjesachtig geheel, meer een performance dan een voorstelling. Beeld, muziek en wind versterken elkaar en vormen een soms magische belevenis. Toch is jammer dat het daarbij blijft; het toevoegen van water en grassen aan het zand is de enige spanningsopbouw.

Het is even een klim. Duin op en af in het donker. Peergroup maant tot stilte, zodat de veertig toeschouwers rustig aankomen in de duinpan. Daarna zit het publiek ook ongemakkelijk op een vrij steile zandhelling van een duin. Een touw moet houvast geven, maar onherroepelijk schuift rij twee tegen de eerste rij aan.
Zelfs fitte jongeren zuchten. Het ongemak verstoort regelmatig een rustig kijken. Momenten van ongemak wisselen af met momenten van ontroering. De poetische woorden beklijven: ‘Een duin stort in onder het gewicht van een korrel zand’. Doordat het publiek hoger zit dan de performers, voelt het ook vol de wind en het zand. Toch is er ook enige opluchting als de voorstelling ten einde komt.

‘Zee van Zand’ is als combinatie van natuur en kunst best geslaagd. De balans tussen beiden is ditmaal iets meer richting kunst verschoven en dat smaakt naar meer. Als voorstelling in het theaterprogramma is het echter niet op zijn plek. Misschien is de eenvoudigste oplossing voor dit type vertoningen een aparte categorie in het Oerol-programma toe te voegen.

Oerol |PeerGrouP | Staatsbosbeheer | Rijkswaterstaat