Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK, WERELDMUZIEK, ALGEMEEN
18 Juli 2016
Nieuwe talenten en oudgedienden maken van North Sea Jazz 2016 een succes!
Tekst: Serge Julien
Beeld: Eric van Nieuwland
Jazz lijkt populairder dan ooit. Zo verkoopt Gregory Porter in een mum van tijd Carré uit en kondigt en passant ook nog een concert aan in de twee keer grotere Heineken Music Hall. Snarky Puppy wint eerder dit jaar hun tweede Grammy voor het album Sylva dat ze opnam met het Metropole Orkest. De North Sea Jazz Club en BIRD trekken hordes bezoekers met zowel nieuwe talenten als oudgedienden op hun programma’s.
Het North Sea Jazz Festival is dit jaar al ver van te voren door alle kaarten heen en laat teleurgestelde liefhebbers achter het net vissen. Ook tijdens het festival zelf moeten gelukkige aanwezigen afdruipen als blijkt dat het optreden van hun keuze volzit en de uitdaging moeten aangaan voor de deur te wachten, in de hoop dat mensen de zaal zullen verlaten. Soms levert dat succes op, vaak is het uitzoeken van een andere act een betere oplossing.
Nostalgie
Natuurlijk is het niet alleen de traditionele jazz die bezoekers trekt. Ook tijdens de 41ste editie van het North Sea Jazz Festival heeft de organisatie er weer voor gezorgd een reeks grote en middelgrote publiekstrekkers in te zetten. Zo opent 80’s popband Level 42 de zaterdag in een afgeladen Nile. Geen bijzonder concert, wel boordevol nostalgie. Soul- en funkgigant Earth, Wind & Fire – dat nog slechts drie originele leden bevat – sluit diezelfde zaal de dag af met een vijf kwartier durende aaneenschakeling van hits.
Perfect uitgevoerd voor een juichende menigte. Een dag later is het de beurt aan pop-soulformatie Simply Red. Onder aanvoering van Mick Hucknall – die niks aan zangkracht heeft ingeboet – zet dit collectief een razend strakke performance neer met louter hits. Ook Candy Dulfer stelt niet teleur. De saxdiva zet opnieuw een professionele show neer, knetterend van de funk en met een spetterende ode aan haar voormalige werkgever Prince.
In de Maaszaal is ruimte voor de middelgrote namen als R&B-soulzanger Athony Hamilton die vocaaltechnisch waterig klinkt en wordt overtroffen door zijn backings The Hamiltones. Wel overtuigend is souldiva Jill Scott die nummers van haar laatste cd Woman laat horen, afgewisseld met oudere songs. Jammer genoeg wordt de Amerikaanse wel geplaagd door belabberd geluid. Na een afwezigheid van 14 jaar verrast de Franse dj St. Germain met werk van zijn vorig jaar verschenen gelijknamige album.
Een plaat die in dezelfde tijd gemaakt had kunnen zijn als succesalbums Boulevard en Tourist, maar originaliteit uitstraalt door Afrikaanse invloeden en ook live uitstekend uit de verf komt met een voltallige band. Artist In Residence Ibrahim Maalouf maakt net als tijdens zijn vorige bezoek indruk met een dampende performance. De energieke Libanese trompettist presenteert zijn laatste album Red & Black Light dat extra cachet krijgt met een flitsende lichtshow.
Heuse ster
Gregory Porter is niet meer weg te denken uit Nederland. De zanger is de kleine zalen al een tijdje ontgroeid en heeft zich ontpopt tot een heuse ster. De sympathieke Amerikaan levert een uitstekend optreden in een bomvolle zaal waarin hij een mooie selectie van zijn vier albums zingt. Winnaars in de Maaszaal zijn Snarky Puppy en James Blake.Eerstgenoemde pakt na een eigen optreden meteen door met een briljant concert samen met het Metropole Orkest ter gelegenheid van het eerder dit jaar met een Grammy bekroonde album Sylva.
Een van begin tot eind verbluffende exercitie waarin veel gebeurt en waarbij de aandacht constant wordt vastgehouden door fraaie melodieën en tempowisselingen. Bijzonder hoe instrumentale muziek zo’n groot publiek kan aanspreken. De Britse James Blake sluit het vrijdagavondprogramma af met een magische set. De elektronische muziek komt soms langzaam op gang, maar zodra hij zijn soulvolle Rufus Wainwright stem ontrafelt zich een hypnotiserende performance van een fabelachtig hoog niveau.
Huzarenstukjes
In de kleinere ruimtes van Ahoy vindt een aantal huzarenstukje plaats van opkomende talenten. Zoals de Amerikaanse zangeres-pianiste en Prince-protegé Kandace Springs. Is haar debuutalbum Soul Eyes op Blue Note soms wat stilistisch en sjokkend, in de intieme uitpuilende Volga toont de prachtige Amerikaans zich veel puurder en wordt ze begeleid door de uitstekende bassist Sam Vicary en de monsterlijk goede drummer Luke Flowers.
De 25-jarige Cécile McLorin Salvant heeft het publiek in de Hudson al tijdens het eerste nummer volledig in haar macht met loepzuivere vocalen en elastische stembanden die weliswaar Billie Holliday in herinnering roepen, maar toch duidelijk een eigen geluid laten horen. Een zinderende performance waarin de winnares van de prestigieuze Thelonious Monk International Jazz Competition wordt begeleid door het trio van de uitmuntende pianist Aaron Diehl.
Theatraal
Esperanza Spalding is misschien wel de grootste verrassing. Want hoewel de fenomenale bassiste en zangeres inmiddels tien jaar meedraait, tijdens haar performance in de snikhete Darling gooit ze het over een geheel andere boeg. Ook al is bekend dat Spalding zich niet graag in een hoekje laat drijven, haar Emily’s D+Evolution concert staat haaks op haar meer jazz georiënteerde performances.
Weliswaar zitten er jazzelementen in het nieuwe werk, de theatraal aangeklede performance gebaseerd op haar gelijknamige nieuwe album bevat net zoveel invloeden uit de hoek van Kate Bush als meer avant-garde en rock georiënteerde elementen. Het levert een fascinerende en zinderende performance op die nog eens onderstreept hoe groot het talent van Spalding is.
Op het buitenpodium Mississippi opent Avery Sunshine op zaterdag met een van de hoogtepunten van de dag. De Amerikaanse straalt liefde, humor en levensvreugde uit, en is bovenal gezegend met een glasheldere stem om van te watertanden. Met slechts haar echtgenoot Dana Johnson op gitaar en zelf achter de toetsen levert Sunshine een hartverwarmend optreden voor een bomvol plein.
De fijnproevers krijgen later op de dag op hetzelfde podium de Nederlandse trompettist Teus Nobel voorgeschoteld. Hij speelt muziek van zijn derde album Social Music. De nieuwe composities klinken als ruwe schetsen met een cinematisch karakter waarin ruimte is voor jazz, elektronica en akoestische elementen. Weliswaar soms een uitdaging om in te komen, getuige zijn optreden zet Nobel artistiek toch weer een stap voorwaarts.
Windstreken
In de Congo maakt de legendarische Surinaamse fluitist en componist Ronald Snijders grote indruk. Kortgeleden verraste hij al met zijn nieuwe album The Nelson & Djosa Sessions. Op North Sea Jazz toont de 65-jarige muzikant een ongelofelijke drive en originaliteit. Met zijn band trekt hij alle registers open tijdens een avontuurlijke trip waarin muziek uit alle windstreken voorbij komt, variërend van elementen uit Brazilië en India tot kaseko en funk. Het optreden ademt muziek tot een maximaal niveau.
Bezig met een enorme opmars in de muziekwereld is Cory Henry. Voor velen bekend als toetsenist bij Snarky Puppy, maar inmiddels ook een soloheld. Op North Sea Jazz sluit hij het programma in de Congo af met een spetterende performance waarin zijn Hammond B3 orgel overuren maakt en zo ongeveer smelt van de passie die Henry in zijn spel stopt. Met The Funk Apostles laat hij soul, funk en gospel in elkaar overvloeien alsof er geen andere manier van leven is.
Een kleine greep uit de andere acts die dit jaar aantraden waren onder meer Chick Corea, Sabrina Starke, Pharoah Sanders, Steps Ahead, The Roots, Re:Freshed Orchestra, Thundercat, Dr. Lonnie Smith, Diana Krall, Pharell Williams en Hiatus Kaiyote. Het programma van de 41ste editie van North Sea Jazz bevatte voor ieder wat wils. Wel lijkt het commerciegehalte ieder jaar meer te stijgen. Toch, en dat is uiteraard geen hoge wetenschap, die opzet draagt bij aan het ontdekken van andere nieuwe (jazz)muziek. En daarmee blijft de traditionele jazz niet alleen doorleven, ze wekt de indruk te groeien aan populariteit. En dat is een mooi gegeven.