Onderwerp: MUZIEK, ALGEMEEN

1 Juli 2016

Susanne Alt pakt groot uit met haar nieuwe album Saxify

Altsaxofoniste Susanne Alt laat de luisteraar swingen met haar nieuwe groovende en funky album Saxify. Een album met vooral dampende nummers met jazzy, funky en hiphop invloeden. Gelikte rifs en scherpe saxofoon tonen klinken er in je huiskamer bij het opzetten van deze plaat.

Met Saxify gaat Alt even een andere kant op dan met eerdere albums van haar. Toen had ze meer de jazzsound van pure en melodische ritmes. Nu maakt ze een uitstapje naar de andere kant van het jazzgenre. De funk met swingende ritmes, vocalisten en samples die door de nummers heen te horen zijn.

Strakke solo
Daarnaast wordt ze bijgestaan door onder meer dertig gastmuzikanten om dit album tot leven te brengen. De gelijknamige albumtrack ‘Saxify’ is onder andere zangeres Lorrèn, trombonist Fred Wesley en gitarist Bruno Speight te horen. De zangeres krijgt hierin een belangrijke rol. Het is een fris en sterk nummer. Het nummer ‘Wednesday Funk’ laat meer horen van de muzikanten. Fred Wesley laat een lekkere solo horen en Alt mag ook even los op haar saxofoon. Met als resultaat een strakke solo dat puntig en lekker in het gehoor ligt. Op de achtergrond klinken de vocalisten en is het een groot feestje.

Het is even iets anders dan dat we van haar gewend zijn. En niet zomaar iets anders, want zet maar eens dertig muzikanten op een album bij elkaar. Hierdoor ontstaat er een geheel eigen geluid en is elk nummer weer anders. Het blijft allemaal wel in het funkgenre, maar ze grijpt nog wel terug naar de jazz.

Samensmelting
Met name in haar solowerk is dat te horen. Niet alleen buitenlandse gastmuzikanten zijn te horen als Rodney „Skeet” Curtis, Scott Mayo, Michael "Clip" Payne en Gary Winters. Maar ook Nederlandse artiesten als Sara Lee Vos, Robert Glass, Mavis Acquah, Daan Herweg, Paul van Kessel, Hans Dulfer en Stefan Schmid. Voeg die bij elkaar en dan ontstaat er een heuse samensmelting van muzikanten die via deze weg uitermate goed met elkaar kunnen communiceren.

Het album ligt lekker in het gehoor en zal ook bij vele niet-jazzliefhebbers in de smaak vallen. Ze heeft er een funky sausje overheen gegoten dat het een unieke productie maakt. Wel kan je als je vaker het album beluistert de stijl van Candy Dulfer eruit halen en laat het de stijl van Alt zelf, die juist erg uitgesproken is zoals op haar vorige albums, hierop iets meer in het mainstream vallen. Niets mis mee, want dan hoor je ook eens wat anders en laat Susanne Alt horen dat ze diversiteit biedt aan haar fans en de liefhebbers. Een heerlijk album voor de zwoele zomeravonden die hopelijk nog gaan komen.