Onderwerp: OEROL, LOCATIETHEATER

18 Juni 2016

Magische minimal music

  
Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

Soms word je van je sokken geblazen op Oerol, door iets dat onvoorstelbaar is. Iets groots, iets nieuws, iets wat je nog nooit eerder zag of hoorde. Iets dat alleen op Oerol kan. Het leek er even op dat het niet zou gebeuren op Oerol 2016. Totdat we naar 'Planetary Sunrise' gingen, op Arjensdune. Het klassieke Ragazze Quartet speelt samen met jazz trio Kapok en Slagwerk Den Haag achter elkaar drie muziekstukken:  'Sunrise of the Planetary Dream Collector', een nieuwe compositie van Kapok en het opzwepende jaren ‘70 minimal music stuk van Terry Riley 'In C'. Daarbij tovert het Blauwe Uur de duinen op hetzelfde ritme om in een levensgroot videolandschap van kleur en beweging. Het in grote getale toegestroomde publiek ondergaat deze golf van repeterende klanken en hallucinerend beelden eerst met stille bewondering en dan met steeds meer hoorbaar enthousiasme. Uiteindelijk gaan zelfs de Friezen uit hun dak van Planetary Sunrise.

De samenwerking tussen de drie muziekgezelschappen maakt een wisselende bezetting mogelijk. Bij 'Sunrise' spelen de cellist en violisten van Ragazze samen met een slagwerker, een gitarist en een hoornspeler. Een zeer jazzy uitvoering, waarbij de musici elkaar uitdagen tot het uiterste te gaan. De hoorn blaast het ene rifje na het andere. Ondertussen wordt het donker en zijn de eerste projecties te zien van planeten en sterrenbeelden. Eerst nog vóór het podium, daarna ook op de duinen aan weerszijden ervan. Magisch.

Even later lopen slagwerkers van ver naar het podium waar ze de strijkers vervangen. De compositie van Kapok is vooral ritmisch, een combinatie van het jazz trio met veel soorten slagwerk en ritmische instrumenten, en vormt een naadloos geheel met de meer geometrische vormen die over het duinlandschap bewegen. Je ziet het getekend worden. Kleine rondjes, op het duin getekende staafjes die lijken te zweven en meterslange strepen die van links naar rechts schieten, om dan weer langzaam uitgegumd te worden of stilaan te vervagen.

'In C' vormt het klapstuk van de avond, in volle bezetting. De muziek bestaat uit losse delen en de tien muzikanten mogen van de componist, heel erg jaren ‘70, zelf weten wat ermee te doen. Dat laten deze getalenteerde muzikanten zich geen twee keer zeggen. Een spervuur van repeterende minimal music klanken barst los, waarbij ze elkaar geen moment uit het oog verliezen. Gezamenlijk werken ze aan een immens bouwwerk van ritme en klank, met een haast geestverruimende werking. Het Blauwe Uur gaat nu ook los. Het verandert de duinen in de volle breedte moeiteloos in een berglandschap. Naarmate de muziek meer tonen bevat, gebruiken de videokunstenaars meer kleuren. De tekening verandert voor de ogen van de toeschouwers. Terwijl de muzikanten het publiek meevoeren op een wilde reis van opzwepende klanken, maken bewegende en draaiende figuren Arjensdune tot een onmetelijk groot projectiescherm. Een wolk van klank en kleur. Zo'n grote hoogte kan alleen met een klap tot een einde komen. Het publiek barst in juichen uit. We landen op aarde na een droomreis. Sense of place in optima forma.

Kijk hier naar een korte filmimpressie van de voorstelling en hier naar een uitzending van Vrije Geluiden waarin Ragazze en Kapok optraden met werk van Riley.

Ragazze Quartet | Kapok | Slagwerk Den Haag | Blauwe Uur | Oerol