Onderwerp: OPERA EN OPERETTE, OEROL, LOCATIETHEATER

17 Juni 2016

'Cantare et gravere' bij De Wulp

  
Door Youetta Visser  met foto's van Mieke Kreunen 

Een opera op Oerol, kan dat? Nou en of! Silbersee zet in samenwerking met het Calefax Rietkwintet een opera op maat neer: 'Dijkdrift'. Een speciale locatieopera, in een eigen taal, ontwikkeld door librettist Jibbe Willems, die het midden houdt tussen Kerklatijn en ouderwets Nederlands. De muziek is speciaal gecomponeerd door Raaf Hekkema en is losjes gebaseerd op Monteverdi's Mariavespers. Maar dan met onder andere saxofoon en een contrabasklarinet. Het is een wonder dat het kan. Dat het zo goed lukt is een proeve van bekwaamheid van twee muziekgroepen die hoog durven te reiken. Het publiek is er aan het einde stil van.

Het verhaal is meeslepend en soms gruwelijk. Een groep mannen woont geïsoleerd op een eiland. Hun leven bestaat uit graven en het vullen van zandzakken als bescherming tegen het water: 'Ons gravere, si, gravere et gravere, ons gravere dia na dia, et millennia na millennia, tot onze handpalmare vol blare state.' In de cadans van een slavenlied maken ze diepe kuilen in het zand. Als de mannen even uitgegraven zijn, barsten ze uit in ritueel gezang waarin 'La Femina' wordt vereerd. Een verlosser die ooit zal komen. De mores van 'cantare et gravere' is streng, niets ontgaat de grote in het rood gehulde voorganger. Eén man wijkt echter af.  Acteur Anne Stam speelt met verve een jonge vent die heftig verlangt naar vrouwen. Echte, ronde vrouwen. Vrouwen om te beminnen. Zijn driften zijn nauwelijks in te tomen. Stam vertolkt zijn onbedwingbare lust zo aanstekelijk dat zelfs het varken op de set onrustig met hem mee knort. Fanatiek probeert de jongeman een ontsnappingsroute te graven.

Natuurlijk, op een dag spoelt een vrouw aan. Is zij de verlosser? En zo nee, overleeft zij het? Helaas, het gaat vreselijk mis. Het avondmaal verloopt desastreus. 'Non la Femina! Ella benne ordinare. Solo una animale vaginale.  Verradere als il aq-water. Verradere!' De mannen grijpen haar. Slechts met grote moeite wordt uiteindelijk toch nog een happy end bereikt.

Een prachtig verhaal, geknipt voor deze open plek tussen bos en duin, bij Zandafgraving Camping Wulp. De muzikanten zingen en spelen de sterren van de hemel. Zangeres Mehrnoush Rahmani zingt als een nieuwe madonnafiguur met gemak het publiek in tranen. De samenwerking tussen Silbersee en Calefax stuwt beide groepen tot een hoger niveau. De vijf zangers van Silbersee blijken instrumentaal ook mee te kunnen komen en de vijf blazers van Calefax zingen op hun beurt in de slipstream van Silbersee mee.

Maar er is meer: een decor dat simpel maar groots is, een belichting die zelfs hier voldoet, een mise-en-scène die elke ruis voor is. De regie van Annechien Koerselman laat ruimte voor gruweldaden en emoties, maar blijft beheerst. Iedereen levert hier meeslepend vakwerk van grote klasse. Kortom, de moeite die is genomen om een bijzondere voorstelling te maken loont aan alle kanten. Het publiek kan zich in de handen knijpen bij zoveel schoons.

Zo kan het dus. Je kunt het best een klein wonder noemen: een opera van grote klasse op Oerol. Het is deel één van wat een drieluik gaat worden, waarbij Silbersee steeds met een andere groep samenwerkt. Je zou er nu al een abonnement op willen nemen.

Silbersee | Calefax Rietkwintet | Oerol