Onderwerp: ALGEMEEN, MUZIEK, PODIUM FOTO
3 Oktober 2015
FRITS is net als vroeger, alleen nu met iPad
Tekst: Jorien Heemskerk en Ronald Rijntjes
Beeld: Ronald Rijntjes
Op zondag 27 september 2015 gebeurde er iets speciaals in Carré Amsterdam. Na 20 jaar stonden Freek de Jonge en de NITS weer samen op het podium. Ze speelden veel nummers van toen en een aantal nieuwe liedjes. De alweer wat oudere Freek staat nog steeds te swingen op het podium en weet zijn publiek niet alleen muzikaal te vermaken, maar zijn komische anekdotes stelen ook de show.
Met een groot applaus worden de heren en dame warm verwelkomd. Net als 20 jaar geleden, toen de groep nog jong en bruisend was. Je zou als fan hopen dat die kwaliteit nog steeds geëvenaard wordt en dat is zo. Het avondvullende programma bevatte veel bekende favorieten als ‘Vieze ouwe man’, ‘Dankzij de dijken’ en ‘Quo vadis’ en die gingen erin als koek. Daarnaast was er de intimiteit en ontroering van bijvoorbeeld ‘Beter zo’ en ‘Nu het nog kan’.
Geëerd
De vrouw van Freek speelde ook mee op viool en genoot net zoveel als de rest van de groep. Henk Hofstede, Robert Jan Stips en Rob Kloet werden nog even door Freek geëerd, niet alleen omdat ze weer samen speelden, maar ook omdat de heren eerder dit jaar een koninklijke onderscheiding mochten ontvangen in de vorm van een lintje. Zij zijn al 40 jaar bezig in de muziekwereld en vernieuwen zichzelf nog steeds.
De NITS mochten tijdens dit concert ook even naar voren treden. Zij speelden ‘J.O.S. Days’ en ‘Flowers’. Dit keer niet in het Engels, maar een Nederlandse tekst klonk op deze bekende hits. Dat gaf een andere draai aan de nummers, maar ze bleven even sterk als het origineel. Met veel energie en gevoel werden ze uitgevoerd. Tijdens deze momenten konden de heren ook even losgaan en schudde Robert Jan Stips er menigmaal een pianosolo uit.
Sterfbed
De muziek die samen met Freek de Jonge gespeeld werd was ook een feest van herkenning. Ze voelden elkaar nog steeds even goed aan als vroeger. Freek was helemaal in zijn element. Hij sprong, rende en danste op het podium. Tussen de muziek door vertelde Freek een aantal verhalen. Die soms over onnozele dingen gingen als “Toen ik op de meubelboulevard van Peer was, ging ik naar een beddenwinkel en vroeg de verkoper of hij ook een sterfbed had. Waarop de verkoper antwoordde: weet u wel zeker dat u gaat sterven, want anders kunt u beter een twijfelaar nemen.”
Hij heeft nog steeds die humor met een knipoog, ironisch. En tegelijkertijd met een diepere laag: zo bracht hij en passant nog even de vluchtelingencrisis en Zwarte Piet naar voren. Hier reageerde het publiek met een applaus op. Je merkt wel dat Freek een dagje ouder wordt. Zo zingt hij het oude repertoire zo weg, maar met het nieuwe heeft hij wel een beetje moeite. Hierbij wordt hij dan ook bijgestaan door een iPad.
Zelfs toen het eind van de avond in zicht was, waren de heren niet weg te krijgen van het podium. Terwijl het publiek al stond klonken er nog een drietal toegiften. Een succesvol reünieconcert vol enthousiasme en theatrale kwaliteit. En, zei Freek: “Tot over 20 jaar, bij ons volgende concert.”