Onderwerp: PODIUM FOTO, MUZIEK, ALGEMEEN, POP-ROCK

16 Juli 2015

Waardige 40ste editie North Sea Jazz Festival

  
Tekst: Serge Julien
Beeld: Eric van Nieuwland

Het North Sea Jazz Festival vierde afgelopen weekend haar 40^ste verjaardag. De eerste editie, die Jos Acket in 1976 in Den Haag presenteerde, lokte destijds 9.000 bezoekers naar het Congresgebouw. Tegenwoordig ontvangt het Rotterdamse Ahoy een slordige 70.000 muziekliefhebbers. Het festival is allang niet meer het evenement dat vooral was gericht op traditionele jazz. Het begrip jazz versplinterde in de jaren ‘70 door diverse fusies met aanverwante stijlen als soul, funk, rock, pop, latin en world.

Net als andere internationale jazzfestivals begon North Sea Jazz door de decennia heen een steeds gevarieerder aanbod te programmeren. Voor de traditionele jazzfanaat was dat een doorn in het oog, voor anderen werd het festival daardoor toegankelijker en gingen er juist deuren open naar nieuwe ontdekkingen.

Geen hogere wiskunde
Nog steeds fronsen puristen hun wenkbrauwen als ze bijvoorbeeld popartiesten op het programma zien staan als Lady Gaga en Emeli Sandé die dit jaar acte de precense gaven. De Amerikaanse megaster Lady Gaga verraste vorig jaar vriend en vijand door samen met crooner Tony Bennett het album Cheek To Cheek uit te brengen. Toen North Sea Jazz het duo als eerste act onthulde voor haar 40^ste editie waren de apen gaar.

Wat heeft de extravagante popzangeres Lady Gaga met jazz te maken? Wat bezielde de organisatie om haar – ondanks Bennett – op het programma te zetten? In Ahoy staan uitgedoste tieners vooraan het podium. Wanneer zag je dat eerder? Toch kun je dit als een positieve ontwikkeling interpreteren, waarvoor zowel North Sea Jazz als Tony Bennett credits mogen incasseren. Beiden slaan namelijk bruggen van oud naar jong en van traditioneel naar modern. Dat is geen hogere wiskunde, maar simpelweg een feit.

Lady Gaga laat tijdens een hartverwarmend optreden weten hoe vereerd ze is dat Tony Bennett haar mee op tournee heeft genomen. Ook blijkt tijdens de performance dat de 29-jarige superster daadwerkelijk kan zingen. De bijna 60 jaar oudere Bennet haalt minder makkelijk de hogere noten, maar zijn timbre is nog altijd even warm. Het is vooral de combinatie van deze twee dat het totaalplaatje bijzonder maakt. Uiteraard blijft de vraag of de jonge fans van Lady Gaga de jazzy kant echt kunnen waarderen of dat ze puur voor het fenomeen langskomen. Waarschijnlijk het laatste, maar toch kunnen er zomaar nieuwe potentiële liefhebbers voor jazz ontstaan. En dat is een interessant gegeven.         

Grootschalige saamhorigheid
Het North Sea Jazz Festival is een begrip. Niet alleen in Nederland, maar ook elders in de wereld. Niet voor niks bezoeken legio Amerikanen (waar de jazz nota bene zijn oorsprong vond) het jaarlijkse muziekfestijn. Ook tijdens de afgelopen verjaardageditie was het weer een kruisbestuiving van honderden artiesten die je onmogelijk allemaal kon zien. Vooraf uitgedachte wandelroutes vielen weer snel in duigen, omdat zalen vol zaten of omdat je diverse vrienden en kennissen tegen het lijf liep met wie je vervolgens onder het genot van een biertje en hapje bijpraatte.

Maar ook vond je het wel ontzettend leuk die felbegeerde handtekening en foto te bemachtigen van Stanley Clarke en Laura Mvula, waarvoor je dan vervolgens een uur in de rij moest staan. En bij toeval liep je langs de Congo-tent en raakte je zo enthousiast over Jarrod Lawson dat je er meteen een nieuwe soulheld bij had. North Sea Jazz is een totaalbeleving die in het teken staat van muziek, met jazz als basis. Een magisch instrument dat de bindende factor vormt van een grootschalige saamhorigheid waarin iedereen blij en gelukkig wordt. Een paradijselijk weekend vol vrede en zaligheid.  

Wat waren naast het optreden van Tony Bennett & Lady Gaga opvallende acts tijdens de 40^ste verjaardag van North Sea Jazz? Het eerste hoogtepunt was al snel binnen met het openingsconcert van de Rotterdams-Kameroense singer-songwriter Ntjam Rosie. De hoogzwangere zangeres en haar band zetten een indrukwekkende live performance neer die zich vooral concentreerde op haar laatste album The One. De kenmerkende mix van soul, jazz en Afrikaanse invloeden klonk live een stuk levendiger door fraaie arrangementen. Weliswaar klonk de stem van de zangeres iets dikker dan normaal, ze klonk zuiver en geïnspireerd. Ook haar band had er overduidelijk zin en speelde met een drive die de adrenaline in rap tempo liet stijgen. Een optreden van superieure klasse.  

  
Moeiteloos
Verrassing op de vrijdag was de nieuwe Amerikaanse soulsensatie Jarred Lawson. Met een paar soepele stembanden van melkchocolade en tien losse vingers die op de toetsen van zijn piano bewogen, laveerde hij tussen R&B, funk en soul waarin heden en verleden moeiteloos samenkwamen. De aanpak en sound van zijn liedjes deden vaak herinneren aan Stevie Wonder, Marvin Gaye en Donny Hathaway, maar net een tikje gepolijster zonder dat het vervelend werd.

Eveneens op de vrijdag als een van de latere concerten imponeerde de Israëlisch contrabassist Avishai Cohen’ New York Division in de Hudson. Met zijn kwartet, waar onder meer snarenvirtuoos Kurt Rosenwinkel deel van uitmaakte, speelde hij bruisende composities vol raffinement van zijn laatste album From The Darkness. De stukken ademden een stadse energie, geladen met technisch superieure improvisaties vol melodie en spannende wendingen.    

Funkshow
Neo-soulgigant D’Angelo keerde eind vorig jaar niet alleen van het een op het andere moment terug met het verbluffende Black Messiah, ook revancheerde hij zich op het podium met een concert op niveau waarmee hij het matige optreden uit 2012 deed vergeten. Een zichtbaar vitale D’Angelo speelde met zijn band een dampende funkshow gebaseerd op nieuwe songs en enkele oudjes. De show klonk gedreven en geïnspireerd, en bevestigde nog eens de glorieuze terugkeer van de Amerikaanse ster.