Onderwerp: MUZIEK, DANS, JAZZ

3 Februari 2015

Vrouwelijke topkunstenaars dansen plafond aan gruzelementen

Door Youetta Visser met foto's van Joke Schot

Ruim twee uur later staan we buiten. Wat hebben we gezien en gehoord? Of beter: wat hebben we niet? 'Dansen op een glazen plafond' presenteert een grote groep vrouwelijke podiumtijgers die ieder voor zich een zaal kunnen vullen. En nu werken ze samen. Het gaat van rock naar jazz, van gedichten naar standup, van cabaret naar tapdans. Maar ook via combinaties van gedichten met bijbehorende muziek naar een improvisatie van saxofoon en tapdans. Wat een creatieve rijkdom! En wat een wonder dat het niet bij een eenmalige happening blijft; de dames touren in maart langs theaters in Nederland.

Initiatiefnemer van deze voorstelling is Corrie van Binsbergen, die van het legendarische 'Corrie en de Grote Brokken'. Als iemand heeft bijgedragen aan de crossover tussen muziek en taal in Nederland, is zij het wel. Na de tryout in Driebergen oogt ze moe. Geen wonder. Ze haalde bijna twintig kunstenaars bij elkaar, componeerde en arrangeerde muziek bij gedichten en verhalen, regelde repetities en de setlist en is tijdens de voorstelling presentator, gitarist en bandleider.

"Het is een hele organisatie ja, maar het is ook zo mooi om samen met de kunstenaars een stuk uit te zoeken en daar muziek bij te schrijven." Ze heeft grote namen bijeengebracht: zangeres Frédérique Spigt staat naast cellliste Saartje van Camp, (slam)dichteres Tjitske Jansen naast altvioliste Esther Apituley en tapdanseres Marije Nie naast schrijver Manon Uphoff.  Bijna twintig kunstenaars vormen twee casts die in maart ieder vijfmaal optreden. In de tweede cast vormen Deckwitz, Gerritsen en Vegter de dichters/schrijverpool en is het slagwerk vervangen door Miriam Overlach op harp. Ook top dus.

Tijdens de eerste tryout van cast A die wij bezoeken staan opvallend genoeg de meeste acts al als een huis. In het Maitland, een locatie in Driebergen die meestal lezingen herbergt maar ambitie als theater heeft, daagt Marije Nie in een lieflijk jurkje stampend en krassend de terughoudende Tini Thomsen op baritonsax uit, die dan plots antwoord met een fel loopje. De door een toverlantaarn geprojecteerde kunstwerkjes van Spigt dienen niet alleen bij haar songs als decor, maar geven de hele voorstelling een beeldende aanvulling. Cabaretier Wallis de Vries gloreert vooral solo, bijvoorbeeld als ze onderkoeld uitlegt dat mannen meeestal hun eigen dingen samen doen en vrouwen vaak onderling de kift hebben. Gitariste Van Binsbergen en pianiste Nora Mulder lijken de kift inderdaad te hebben als zij ieder totaal onafhankelijk van elkaar een eigen jazzrifje inzetten en dat opvallend lang volhouden, totdat zij elkaar langzaam toch vinden. Aangevoerd door de stevige bas van Mick Pauwe en het slagwerk van Titia Koleva barst alles in deze voorstelling van het ritme, zelfs de iets langere verhalen van Manon Uphoff en Christine Otten hebben een cadans.

Meestal moet je naar twintig voorstellingen om deze talentvolle vrouwelijke kunstenaars te zien; nu naar één. En wat voor één! Met dank aan die bijzonder geinspireerde initiatiefnemer die de hele kar op de rails heeft gezet, kan het publiek zorgeloos instappen in deze sneltrein van cultuur. Geniet er maar van.

informatie op de website.