Onderwerp: ALGEMEEN, MUZIEK, POP-ROCK
1 November 2014
Dansen op de dampende funk van Maceo Parker in TivoliVredenburg
Tekst: Hannah van Gulijk
Beeld: Ronald Rijntjes
Op woensdag 29 oktober gaf Maceo Parker een concert in de Grote zaal van TivoliVredenburg. De 71 jarige Maceo Parker is een Amerikaanse funk-, soul en jazzsaxofonist en vooral bekend door zijn samenwerking met James Brown en Prince. Hij wist met zijn band het publiek te trakteren op een ruim twee uur durend concert.
Het publiek was heel divers en oogde ontspannen. Heerlijk met een biertje in de hand wachtende tot het spektakel zou beginnen. Onder luid gejuich werden de bandleden ontvangen en Maceo kwam al swingend het podium op. Als intronummer werd ‘Funky Fiesta’ gespeeld en hierdoor zat de sfeer er al goed in.
Funky vibe
Het volgende nummer wat werd gespeeld was ‘Off the Hook’. Het was een erg lang nummer, maar ondanks dat verveelde het niet. Zijn saxofonistkwaliteiten kwamen goed aan bod tijdens dit nummer. Daarnaast was Maceo tussendoor ook heerlijk aan het swingen en praatjes aan het maken met zijn medemuzikanten.
Het derde nummer dat ze speelde was ‘Make it Funky’. De funky vibe was in dit nummer zeker aanwezig. Na dit nummer was er een samenspel gaande tussen Maceo en de toetsenist. Dit begon heel rustig, totdat de andere leden weer terugkwamen. Het werd ineens weer enorm swingend met een strakke groove. Maceo, de trombonist en de achtergrondzangeressen besloten om een mooie dansvoorstelling op te voeren, waardoor er net dat beetje extra aan het nummer werd gegeven.
Kwaliteitsband
Op een gegeven moment kreeg één van de achtergrondzangeressen de ruimte om solo te zingen. Wow, wat was dat geweldig! Ze heeft een enorm krachtige stem en wist daarmee het publiek goed mee te krijgen. Het bijzondere hieraan was dat Maceo in het niets wegviel en op dat moment een achtergrondzanger leek. Geweldig om te zien dat het niet alleen om hem draait, maar er genoeg ruimte wordt gegeven aan de andere bandleden. Hierdoor zie je wat voor kwaliteitsband hij achter zich heeft staan.
Na dit nummer namen ze bijna allemaal een korte pauze, behalve de trombonist en toetsenist. Hun samenspel zorgde voor een hele rustige ontspannen sfeer en kregen de hele zaal muisstil, je kon een speld horen vallen. Het was een heel rustig en meeslepend nummer dat met veel gevoel en passie werd gespeeld. Zo’n nummer wat je als achtergrondmuziek opzet tijdens een koude winteravond onder het genot van een wijntje en een vuurtje in de openhaard.
Al met al was het een zeer geslaagd concert. Het mooie aan de Grote zaal is dat het niet groot aan voelt. Ook al zat je helemaal bovenin je had toch het gevoel alsof je een intiem concert bijwoonde, mede dankzij de gemoedelijke en huiselijke sfeer. Het enige wat opviel was dat de drummer het gehele concert zichtbaar kauwgum zat te kauwen en sommige bandleden iets enthousiaster hadden mogen kijken.