Onderwerp: WERELDMUZIEK, POP-ROCK, MUZIEK

4 Juli 2014

Mundial 2014: steeds meer thuis in de Spoorzone

 
Tekst: Jorien Heemskerk
Beeld: Ronald Rijntjes

Niet alleen voor oranjefans was het juichen afgelopen zondag, ook liefhebbers van muziek, dans, theater en zelfs urban farming konden uit hun dak gaan in de Tilburgse Spoorzone. Voor de tweede keer verwende Festival Mundial hier een weekend lang oren en ogen met nationale en internationale cultuur. Voelde dat vorig jaar nog een beetje onwennig, nu is het er al beduidend beter op zijn plek.

De stedelijke Spoorzone vormt een groot contrast met het Leijpark, jarenlang het thuis van Mundial. Maar dankzij een paar kleine aanpassingen voelt het festival dit jaar alweer een stuk vertrouwder. De culturele markt is knusser geworden, de doorloop is beter en er valt meer licht in de grote Koepelhal. Ook de boompjes en kleurige versieringen in de hallen komen de sfeer ten goede. Het opnieuw aanwezige zandstrandje, de grotere stukken gras en de veel uitgebreidere 'urban farm' maken het buitengevoel compleet.

  
Wilde blazers
Wie die zondagmiddag het terrein oploopt, wordt in de oude Wagenmakerij meteen getrakteerd op de feestelijke klanken van RoCola Bacalao. Van deze Ecuadoriaanse skaband met een groot aantal blazers krijg je spontaan zin om te bewegen. "Are you ready to jump?" Ondertussen wordt op het Parkpodium in het midden van het terrein nog wilder geblazen door toptrompettist Eric Vloeimans, die te gast is bij het Azalai Project.

Blaasinstrumenten spelen ook een belangrijke rol bij het Finse gezelschap Alamaailman Vasarat. Hun muziek, met mysterieuze titels als 'It is highly unlikely to live under the sea', laat zich niet makkelijk omschrijven: ze mengen stijlen van metal tot jazz en van tango tot elektro. Maar of de nummers nou melodieus zijn, psychedelisch of opzwepend, ze houden de aandacht vast en vallen nergens uit elkaar. Een knap staaltje fusion.

  
Nog meer trompet is er 's avonds van Ibrahim Maalouf. Over de kwaliteit van deze Frans-Libanese jazzgrootheid valt niet te twisten, maar door de lange nummers en zijn subtiele spel is hij niet zo geschikt als spetterende afsluiter. Wel leuk is dat hij veel interactie zoekt met zijn publiek; hij laat zelfs een Led Zeppelin melodie zingen als onderdeel van het meditatieve nummer 'Beiroet'.

Afrikaanse familiebanden
Een andere grote internationale act - maar veel traditioneler - is Bassekou Kouyate met zijn band Ngoni Ba. In hun muziek staan vooral de wisselende ritmes centraal én natuurlijk de ngoni, een West-Afrikaans snaarinstrument. Het is een gezellige boel op het podium, want de band bestaat uit Kouyates halve familie: zijn zingende vrouw, twee zoons, twee broers en een neef. Die goede sfeer brengen ze ook over op het meebewegende publiek.

  
Kouyate is een grootmeester op zijn instrument, dat hij soms met grote halen bespeelt als was het een elektrische gitaar. Een duet met zijn broer geeft hij een grappige wending door opeens de melodie van de lambada te spelen.

Aziatische avantgarde
Voor het echt ruige werk kunnen bezoekers deze zondag terecht bij twee Aziatische formaties. Bij het Koreaanse Jambinai overheerst vooral de base drum. Er is nauwelijks een herkenbaar ritme of melodie, waardoor de muziek nergens heen gaat. De ijle klanken van de traditionele piri vallen weg tegenover de harde bassen. Jammer, want de combinatie van traditie en avantgarde kan juist zoveel moois opleveren.

  
De energieke Japanners van Turtle Island slagen daar wél in. Zij bouwen een heftig maar aanstekelijk punkfeestje met lekkere meeschreeuwmuziek. De Japanse trommels en het houten fluitje dat ze gebruiken zijn hier juist een prima toevoeging aan het geheel.

Tango met voorbijgangers
Naast muziek is ook dans onlosmakelijk verbonden met Festival Mundial. Van tango met voorbijgangers bij de entree, tot sensuele solo's op de oude spoorbaan. De studenten van  Lucia Marthas zijn weer van de partij met een pittige dansshow. Opvallend dit jaar is de dynamische en emotionele live zang bij een van hun stukken. Maar het is niet allemaal alleen maar mooi: tegen het einde van de show roepen de dansers met verkrampte en toch liefdevolle bewegingen doelbewust een ongemakkelijk gevoel op.

     
Industrie met gevoel
Hoogtepunt van de dag is de muziektheatervoorstelling Ramkoers van Bot. 'Ontroerend goed' noemt een toeschouwer het en daarmee is niets teveel gezegd. Vier? mannen in arbeidersoutfit bouwen stukje voor stukje hun podium vol met machinale instrumenten, zoals een tuba op perslucht en een zichzelf vooruitbewegende accordeon. Hun eigenaardige stellages sluiten naadloos aan op de industriële setting. Tegelijkertijd staan ze in schril contrast met de melancholische liedteksten. Dat levert zowel humor als diepgang op.

  
Een voorstelling van uitersten dus, die je zintuigen én je ziel raakt. En dat past dan weer perfect bij de essentie van Mundial. Gelukkig zijn er meer kleuren op de wereld dan oranje!

Bot is deze zomer nog te zien op festivals in Deventer, Midden-Limburg en Zwolle. De volgende editie van Festival Mundial vindt plaats van 26 t/m 28 juni 2015, wederom in de Spoorzone in Tilburg.