Onderwerp: ALGEMEEN, MUZIEK, POP-ROCK

1 Juni 2014

Diversiteit, zon en gezelligheid op Zomerfestival Delft

  
Tekst: Audrey Vrolijk
Beeld: Wim Barzilay

Het is zonnig wanneer we aankomen in Delft op het terrein van het Zomerfestival, de achtste editie alweer en een fantastische line-up staat ons te wachten.

Aan het begin van de middag is het nog rustig. Het terrein van de Technische Universiteit van Delft leent zich uitstekend voor het Zomerfestival. We lopen langs allerlei snel uitziende auto's en ander technische snufjes richting de Botanisch tuin. In de Botanisch tuin is een sfeervol paviljoen neergezet.

 
Zuivere klanken
Hier zien we zangeres Maaike Ouboter. Het publiek geniet in het zonnetje op het gras. De muziek van Maaike en haar zuivere, heldere stem leent zich perfect voor dit tafereel en de zangers voelt zich zichtbaar op haar gemak. Bijgestaan door een cellist en violist en zelf spelend op de gitaar zingt zij haar liederen. Zuivere klanken klinken door de Botanische tuin en volgens mij waren zelfs de vogeltjes er even stil van.

We verlaten de Botanische tuin en gaan richting de volgende artieste Eefje de Visser, de winnares van de Grote Prijs van Nederland in 2009, is gegroeid in haar optredens.  Twee platen, een uitgebreider repertoire en een begeleidingsband die er mag zijn.

Eefje straalt op de bühne, de gracieuze bewegingen, haar zuivere stem in combinatie met de prachtige verlichting doen af en toe denken alsof we naar een prinses in een sprookje kijken. Het is een betoverend geheel! In combinatie met haar stem, de liedjes en haar liefde voor dansen zet zij een volwaardige show neer.

  
Kookpunt
Op het Alpha podium staat Chef'Special klaar. Zij weten wel hoe ze een feestje bouwen. De jeugd heeft duidelijk gewacht op dit moment, het aantal bezoekers is gestegen, de temperatuur is gestegen en Chef'Special werkt er nog aan mee om de fans tot een kookpunt te krijgen met hun energieke, opzwepende liveshow.

Wij besluiten naar koelere oorden te verkassen en gaan weer richting de Botanische tuin alwaar Joya Mooi reeds aan haar optreden is begonnen. Ontdekt op de playlist van het festival en daarom op de planning gezet om te gaan bekijken. Er zitten hooguit 30 mensen bij het paviljoen waar eerder die middag nog veel toeschouwers waren.

Heerlijke jazzy soul wordt er gespeeld en gezongen. Ook wanneer het keyboard instort speelt de band heel professioneel door. Het keyboard wordt snel weer op zijn pootjes gezet en de toeschouwers belonen de snelle actie met een applaus. Deze zangeres zou op het North Sea Jazz zeker niet misstaan. Joya Mooi, een prachtige vrouw, een fantastische zangeres.

  
Technische snufjes
Op het terrein zijn veel technische snufjes te vinden. Een smoothie is mogelijk, ijsblokjes, melk en fruit worden in een blender gedaan en... op een soort hometrainer gezet, mixen maar! Het ziet er eenvoudiger uit dan het uiteindelijk blijkt te zijn.

Bij de Beta bühne zal Pink Oculus optreden, zangeres Esperanza Denswil neemt de touwtjes gelijk in handen. "Ik wil dat jullie allemaal twee stappen naar voren komen", zegt ze tegen het publiek. Het publiek reageert, en sommige toeschouwers meten nauwkeurig twee passen uit.

De zangeres laat het er niet bij zitten, iets later in de set dirigeert ze het publiek nog eens twee stappen naar voren onder de woorden: "ik wil jullie voelen, weet je". De band speelt een prachtige cover van Softcell, een beetje bevooroordeeld ben ik wel aangezien ik ‘Tainted  Love’ altijd al een prachtig nummer heb gevonden.

  
Happy
Badjekkah, bestaande uit Gino Cochise op drums en Mano Yeah op keyboard zorgt voor de muzikale ondersteuning, tevens spelen zij nog een eigen song. Het publiek, reageert wat lauw en dat verdwijnt pas wanneer ‘Happy’ wordt gespeeld. Het publiek wordt in tweeën gedeeld en ingezet om bij het refrein te ondersteunen. De ene helft zingt "Happy" en de andere helft "Because I'm".

Pink Oculus moet er wat voor doen maar de inzet wordt beloond, het publiek zingt mee en heeft er zichtbaar plezier in. Wanneer uiteindelijke de traditionele selfie met publiek gemaakt wordt rennen er mensen spontaan naar voren om maar vooral op de foto te komen.

Iets later horen we geluid komen uit de bosjes, het is de band Maydien de laatste band die in het paviljoen in de Botanische tuin speelt. Maydien brengt een mix van hiphop, jazz en soul en is in de ondertussen duister geworden Botanische tuin een heerlijke afsluiter, ik krijg een beetje een lounge gevoel over me en geniet even van de stilte voor de storm die Birth of Joy heet.

  
Regen
De Epsilon Bühne is niet groot, echter voor het drie man sterke Birth of Joy ruim genoeg. De psychedelische rockers hebben een goede live reputatie opgebouwd op concerten in Europa en Amerika. Met alleen gitaar, drums en een combo-orgel zorgt dit trio voor super strakke rockmuziek, geïnspireerd door the late sixties en onder andere The Doors.

De band is luid, het publiek deels aangeschoten en het begint te regenen. Ondanks de regen is het nog steeds niet koud en het publiek laat zich niet verjagen. Duidelijk is in ieder geval dat Birth of Joy volledig terecht de reputatie heeft van een sensationele liveband. Zij zijn maar met één reden naar het zomerfestival gekomen, om te knallen! Zo kwam ook deze achtste editie tot zijn einde en het was genieten.