Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

15 Juni 2013

Soms verandert er weinig, in een eeuw

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

“ Waar zijn we?”
Mijn buurman wijst vertwijfeld op zijn geplastificeerde A4tje enkele onderdelen van het muziekstuk aan.
“ Zijn we nog in Timboektoe of al in de onderzeeer?”
Hij moet tegen de wind in schreeuwen om zich verstaanbaar te maken.

Het is een goede vraag. Pierre Sauvageot bewerkte de Sacre du Printemps van Igor Strawinsky, dat precies een eeuw geleden veel opschudding veroorzaakte op de Champs-Elysees in Parijs, tot een muzikale reis in tijd en plaats. Vele noten werden geofferd. Ervoor in de plaats kwamen omgevingsgeluiden die vaak iets met reizen te maken hebben. Een stoomtrein, geroezemoes op het station Grand Central in New York en zelfs het zoeken naar een radiozender, dat je zo vaak in een hotel kunt horen. Flarden muziek en korte opnames wikkelen zich ineen tot een avontuur van geluid.

We zitten op de strekdam, zoveel is zeker. In een prachtige installatie van gebogen stalen buizen, hout en touw. Het lijkt alsof de ribben van wat eens een walvis was zich uitstrekken over de punt van de dam. Tussen de metershoge gebogen ribben hangen stukken zeildoek die dienst doen als zitplaats. De elementen hebben hier vrij spel. En het uitzicht op de haven begeleidt onze reis over de wereld. Als dan ook de Tiger wegdraait uit de haven, is het plaatje kompleet.

Het motto van Oerol 2013, Sense of Place, komt zo helder tot uiting in deze voorstelling. Beter nog, het decor zal in de volgende jaren verder uitgebouwd worden door weer andere Oerolkunstenaars.

Door onze koptelefoons worden we meegenomen op een onbeweeglijke reis van 13 tempo’s, een eeuw, twee partijen en 33 minuten. Langs continenten en plaatsen. Een wirwar aan flarden muziek, met als enige houvast het geplastificeerde A4t-je dat minitieus aangeeft per minuut en seconde waar we ons bevinden. Als je je even laat meevoeren door de muziek, het uitzicht, het gevoel van de wind in je rug... Als je je even verwondert over het geruststellende geluid van de sonar van een onderzeeër ....weet je al snel niet meer waar je je bevindt. Maar is dat erg? Alle klanken vormen een ritmische compositie die je steeds verrast. Je herkent ze: het kort afgekapte ‘au revoir’, het gedrang in een wachtkamer, het stampen van een schip en het langsrazen van bielzen onder een trein.

Bielzen? Dan zijn we bij de Bielzendans! 

Uiteindelijk eindigen we weer waar we zijn; de haven van Terschelling en het geluid van de omroeper op de Tiger. Terminus.

Mijn buurman vond er niks aan. Ik zet mijn koptelefoon af en kijk hem verwonderd aan; zojuist werd ik meegevoerd in een reis vol herinneringen en emoties en ik leg net weer aan in de haven. Wat een bijzondere voorstelling en wat een prachtige compositie!

Soms verandert er weinig, in een eeuw.

Locatie:
Strekdam Haven West-Terschelling, toegankelijk met entreeband
Pierre Sauvageot/Lieux Publics & Cie in De Passage van Frans van der Horst

Oerol | Lieux Publics & Cie | Frans van der Horst