Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL

15 Juni 2013

Dakpannen, handtassen, lange jassen

Door Youetta Visser met foto's van Mieke Kreunen

De meest elementaire voorwerpen komen tot leven in de dans- en mimevoorstelling van le Collectief Bistaki. Duizenden Franse dakpannen (‘tuilles’) langer en slanker dan de onze, met een enkel boogje, hebben hun weg gevonden naar Terschelling.

In de handen van de getalenteerde spelers vervormen ze, bijvoorbeeld tot een hondje aan een touw, dat voortsleept over het helmgras, of tot de kap van monniken boven op een duin. Grimmig zijn de dakpannen als ze rechtop staan in de kraag van de lange jas van de spelers; een dwangmatig object dat op militaristische wijze rechtop doet lopen en recht vooruit doet kijken. Ook dienen ze eenvoudigweg als afscheiding van de speelvlakken op de route.

Onderweg is – mede dankzij de tientallen meespelers - veel te beleven. Iemand slaat dakpannen kapot met een moker en giechelende hoofden met dakpan in de kraag doemen op uit het struikgewas met een glas wijn in de hand. In het bos zijn talloze schilderijtjes van gestapelde stukken baksteen zijn te bewonderen en vormt een geprojecteerde caravan het decor voor een kort dansje. Dan weer stuit het publiek op een groepje snelwandelende mensen met dakpankragen dat plots tot stilstand komt vlak voor de neuzen van de kijkers, voordat ze weer onrustig hun weg hervatten. Het vervreemdt, ontroert, dreigt en verwondert.

Tussendoor staat de groep met vijf hoofddansers op een paar locaties het publiek op te wachten voor een korte mime en dansvoorstelling. Zo dansen ze over een veld vol liggende dakpannen, die kantelen onder hun voetstap. Het geeft een prachtig geluid en het strijklicht op de pannen benadrukt de schoonheid van de kantelende pannen. Of ze dansen een duet, jonglerend met de handtassen, bij het geluid van een valse piano onder een sparrenboom op een duin.

De voorstelling eindigt op het strand, waar het publiek na ruim anderhalf uur aankomt bij de honderden dakpannen die al twee weken geleden door Doedens daar geometrisch zijn neergezet in het zand. Zij vormen het decor voor een podium waarop de 5 mannen in wisselende formatie dansen tot ze erbij neervallen. Als vriendengroep die elkaar nauwelijks in evenwicht houdt, zwiepend met tasjes en dreigend richting degene die durft de dakpan uit zijn kraag te halen en die op een hoop van stukken dakpan in een ziedende dans uitbarst. Uiteindelijk vervormen de handtassen tot vogels die rustig wapperend met hun hengsels neerstrijken op een van de dansers.

Het is de apotheose van een lange, maar prachtige voorstelling voor bewegingstheater, dans en mime. Een voorstelling die rustig begint op een veldje in een bos bij Hoorn met een processie van in het zwart gekleden mensen op een kar. Op hun hoofd een handtas.

Wat daar nog vreemd lijkt.

Le Collectief G. Bistaki met Cooperatzia – Le village
Locatie 50 Bos Hoorn

Oerol | Le Collectief G. Bistaki