Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

12 Mei 2013

Origineel geluid uit de jaren tachtig klinkt op nieuwe album Dead Ends

Tekst: Ronald Rijntjes

De Deense indieband The Rumour Said Fire laat met hun tweede album Dead Ends horen dat zij op zoek zijn geweest naar een geheel eigen karakter en geluid. Dit resulteert in een album dat in lo-fi (Low fidelity) is opgenomen. Er klinken schelle geluiden die in deze tijd nog prima passen. De melodische klanken en teksten vertellen in een dromerige wereld een verhaal van leven en dood.

De band is in 2008 ontstaan en opgericht in Kopenhagen door zanger en songwriter Jesper Lidang. Hij had hier al muzikale vrienden en voegde hun toe aan de band. Drummer Christian Rindhorf, gitarist Søren Liholt en bassist Kasper Nissen. Ze maakte een vliegende start door de lancering van de EP ‘The Life And Death Of A Male Body’. Dit werd goed ontvangen, waarna het debuutalbum The Arrogant ontstond.

Lo-fi
Dead Ends is een album dat pure opnames bevat, want het is opgebouwd met het gebruik van demo’s die aangevuld zijn door geluiden en effecten. Op deze wijze klinkt het niet als demo-opnames, maar is het lo-fi geluid (een lagere geluidskwaliteit, dat vaak in de jaren tachtig werd toegepast) dat een rauw en puur randje aan de nummers geeft.

De nummers hebben invloeden van surrealistische schrijvers als Lautremont en Rimbaud. Zij zijn de inspiratie voor de teksten die Lidang schrijft. Door de toevoeging van lo-fi maakt de band een eigen geluid en laat de luisteraar in spanning op het wat komen gaat.

Variatie
Het album is gevarieerd door de afwisseling van uptempo- en rustige nummers. De muzikaliteit van de bandleden is duidelijk aanwezig. Het ene nummer is wat eenvoudiger en dan hoor je bij een volgend meer muzikale toevoegingen, als tweestemmigheid, fijn gitaarspel en stevige ritmes. Het openingsnummer ‘Destroyer’ heeft wat weg van The Cults klassieker ‘She Sells Sanctuary’. Het nummer ‘Voyager’ ligt lekker in het gehoor door de prettige synthesizergeluiden en de stem van Lidang. De bijna gesproken teksten sluiten mooi aan bij de muziek.

De valkuil van het album komt voort uit het feit dat de nummers niet in het hoofd blijven hangen en hierdoor snel vergeten zijn. Dit is jammer, want de kwaliteit heeft het wel. Bij de snellere nummers klinkt de band overtuigender dan bij de rustige nummers. Dit wil niet zeggen dat de rustige nummers slecht zijn, maar dat er een duidelijk verschil is wat de voorkeur heeft om gespeeld te worden. The Rumour Said Fire heeft met Dead Ends een origineel album gemaakt met een gewaagd geluid. Het neemt je mee naar een dromerige wereld die je als luisteraar met plezier zal opzetten.