Onderwerp: POP-ROCK
28 April 2013
Julien Clerc neemt de Doelen mee in Franse sferen
Tekst en beeld: Berbera van den Hoek
Halverwege de jaren 70 was ie er ineens. De Franse krullebol die met zijn bruine ogen en Franse chansons veel harten van tienermeisje op hol bracht. Julien Clerc heeft sinds die tijd menig hit op zijn naam gezet. Van kleine romantische liedjes tot Franse rock.
Hij is deze week in Nederland en maandagavond stond hij met 'Pianistic' in de nagenoeg uitverkochte Rotterdamse Doelen. Tijdens zijn deze tour gebruikt hij een sobere setting met alleen twee piano’s en een marimba.Deze intieme zaal past heel goed bij deze opstelling waarbij de prachtige chansons mooi tot hun recht komen.
Julien Clerc heeft in zijn ruim 45 jaar tellende carrière een omvangrijk oeuvre opgebouwd. Hij neemt vanavond de zaal mee aan zijn hand en speelt een dwarsdoorsnede uit zijn werk. Van de bekende 'Si on Chantait' en 'Cet Melody' wat hij tijdens deze tour alleen in Nederland laat horen tot nieuwere nummers, zoals het prachtige 'Hotel de Caravelles' van zijn laatste cd. Het enthousiaste publiek heeft vaak aan het intro al genoeg om zelfs hele coupletten a capella in te zetten. Dit tot verbazing en plezier van de sympathieke 65-jarige Fransman.
Deze leeftijd is hem zeker niet aan te zien. Hij is goed bij stem en zijn enthousiasme slaat vanaf de eerste tonen direct over naar de zaal. Vanaf het eerste chanson zit de sfeer er goed in en op de vraag aan de zaal of hij Engels of Frans zal praten wordt in een een koor beantwoord met 'Frans'. Hij wordt vanavond begeleid door pianiste Aurélie en multi instrumentalist Dominic Spagnolo die indruk maakt door afwisselend achter de marimba, percussie en piano plaats te nemen. Maar hij veroorzaakt kippenvelmomenten als hij tijdens het gevoelige ‘Deranger les Pierres de dwarsfluit speelt. Prachtig!
De gevoelige kleine chansons maken naarmate het einde van de show nadert voor wat steviger werk. Als in het publiek niemand meer op zijn plaats zit en een groot aantal vrouwenl zich voor het podium verzameld heeft ontpopt hij zich als ware rocker. Tijdens de finale staat hij rockend achter de piano met in een hand een retro microfoon. Hier leent ‘Lily voulait aller danser’ zich daar natuurlijk prima voor. Daarna is er nog plaats voor een klein rustmoment met het prachtige ‘Ma Préférence’ dat het publiek van begin tot einde meezingt.
Dan is het echt afgelopen en met een hoofd vol Franse klanken loop ik neuriënd naar het station.