Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK, WERELDMUZIEK

7 Maart 2013

Jongens spelen met gitaren in Carré

  
Tekst en beeld: Ronald Rijntjes

Gitarist en componist Henny Vrienten mocht van Carré een avond vullen ter ere van het 125-jarig bestaan van het theater. Hij nodigde een aantal bevriende muzikanten uit om een muzikaal feestje te geven. Niet een paar vrienden, maar twaalf bekende Nederlandse gitaristen. Maandagavond 4 maart was het zover en liet de groep horen hoe verschillend het instrument kan klinken.

Liefde
In een bijna uitverkochte zaal, bestaande uit jong en oud publiek, begint Vrienten alleen op zijn gitaar te spelen. Hij zingt een liefdesliedje over zijn gitaar, die hij liefheeft en graag bespeelt. Hij vertelt waarom gitaristen eigenlijk jongens zijn: “Zodra je een gitaar omdoet, dan ben je weer een jongen en maakt het niet uit hoe oud je bent. Muziek maakt je jong en zal je lang laten leven.”

  
De opbouw van de avond is vrij eenvoudig. Vrienten kondigt zijn ‘jongens’ aan, die om de beurt spelen. Iedere gitarist speelt het nummer dat hij in zijn leven als eerste heeft gespeeld en een nummer dat hij graag wil spelen.

Drents
De eerste gitarist die zijn spel laat horen is Daniel Lohues. Zijn eerste nummer was er een van The Beatles en hij speelt dit solo met een stevig ritme. Het podium wordt goed gebruikt en Lohues loopt van links naar rechts en tovert een krachtige solo uit zijn gitaar met een stuwende band achter zich. Daarna zingt hij het nummer ‘Blauwe Lucht’ van zijn laatste album Ericana. Dit nummer kenmerkt zich door het Drentse dialect.

Lohues geeft het stokje door aan JB Meijers, bekend van onder andere De Dijk. Hij wist nog goed van wie hij zijn eerste liedje leerde: Paco Peña, bekend flamencogitarist en vriend van zijn oom. De jonge Meijers wist toen nog niet wie die man was, nu 33 jaar later is hij trots om van zo’n man gitaar te leren spelen. Meijers laat zijn gitaar goed horen en weet wat hij doet. Snerpende klanken komen eruit. Aan zijn gezichtsuitdrukking is te zien dat hij volop staat te genieten, de energie spat ervan af.

  
Fragiel
Nu is het de beurt aan een hele andere gitarist, Anne Soldaat. De singer-songwriter weet met zijn liedjes het hart van het publiek te stelen. Zijn fragiele stem zorgt voor rust en eenvoud. Hij wordt bijgestaan met achtergrondzang door de enige vrouw op het podium, Fay Lovsky. Even een ander geluid dan al het harde gerock.

Even later is het de beurt aan de jongste gitarist: de eenentwintigjarige Pablo van de Poel (DeWolff). Zijn lange haren verklappen al welke gitaarstijl bij hem de voorkeur heeft. Led Zeppelin is zijn inspiratiebron en hij speelt het nummer ‘Whole Lotta Love’.

Fay Lovsky neemt de zangpartij voor haar rekening, op zeer indrukwekkende wijze. Zij ontpopt zich deze avond als echte rockbitch, waarbij de vonken van het podium springen. Van de Poel laat horen wat de jongere generatie gitaristen zoal kan. Schelle en ruige geluiden weerkaatsen door de zaal. Hij speelt een strakke solo en aan het eind krijgt hij het grootste applaus tot nu toe. Wat een spektakel!

  
Jazz
Dan verschijnt jazzgitarist Anton Goudsmit, het wordt weer rustig, of toch niet? Goudsmit opent met een funknummer dat hij aan de keukentafel heeft leren spelen. “Het leuke ervan is dat het in E staat en dat was toen wel lekker makkelijk”, aldus Goudsmit. Tijdens het nummer pakt hij groot uit met een lange solo, de drummer mag zich ook even uitleven op zijn drumstel en doet dat met veel kracht. Lovsky brengt met Goudsmit een mooi duet tussen zang en gitaar, dat zelfs Vrienten raakt.

De vrolijke noten van de avond werden in de eerste helft gespeeld door Arthur Ebeling, met een vrolijke gospel song. In de tweede set wordt dat gedaan door Rudi de Queljoe (Brainbox) met zijn Ambonese muziek.

Battle
Harry Sacksioni opent het tweede deel van de avond. Hij vertelt dat hij een grote fan was van The Shadows en speelt dan ook een nummer van hen. Hierbij begeleidt hij zichzelf, zoals gebruikelijk. Echt verrassend was zijn optreden daardoor niet. Tijdens een battle met JB Meijers blijft hij op de achtergrond, terwijl Meijers zijn gitaar nogmaals van zijn beste kant laat horen.

  
Vrienten wist met Jan Hendriks, goede vriend en Doe Maar collega, een instrumentaal Doe Maar nummer te spelen. Dat ging hun goed af en Vrienten straalde nog meer, zeker nu hij op de basgitaar van zoon Xander speelde.

Grand finale
De grand finale werd gedaan door Cuby and the Blizzards gitarist Eelco Gelling, die samen met Jan Akkerman een lekkere blues speelde. Het laatste gezongen woord was van Golden Earrings George Kooymans. Uiteindelijk stonden alle twaalf gitaristen op het podium en het publiek begon te swingen.

Deze avond liet horen wat er allemaal mogelijk is met een gitaar. Van pop naar rock, langs jazz en blues terug naar gospel en tropische klanken. Het bracht kleine, intieme muziek met mooie dynamische opbouwen en strakke, gitaarbrullende spannende nummers. We werden getrakteerd op een kijkje in de keuken van de speelse jongens die met hun gitaar hun kunnen lieten zien.

Dit unieke concert zal op 26 april nog worden uitgezonden bij de publieke omroep.