Onderwerp: POP-ROCK
25 September 2012
Magisch Doe Maar is terug
Tekst: Judith Verkerk
Beeld: Berbera van den Hoek
Aan de vooravond van hun Symphonica in Rosso-concerten in het Gelredome (waarvoor inmiddels meer dan 90.000 kaarten zijn verkocht) kwam Doe Maar voor de try outs naar het Patronaat in Haarlem. In een volle zaal, want de kaarten waren in recordtempo uitverkocht.
Ondanks dat Henny Vrienten, Ernst Jansz en Jan Hendriks de avond ervoor hun eerste try out in Den Bosch hadden, komen ze zichtbaar gespannen het podium op. Het openingsnummer Doris Day, Zoek het zelf maar uit (met een heerlijke saxofoonsessie van Jan Kooper) en Okee lopen niet helemaal lekker. De jamsessies tijdens de nummers gaan niet optimaal en af en toe wisselen de mannen vragende of fronsende blikken uit. Ze lijken nog niet in hun element.
‘Fijn dat jullie er nog steeds zijn!’ verwelkomt Henny Vrienten het publiek. Het bestaat uit de vrouwelijke fans van toen, die inmiddels 50+ zijn en op vouwkrukjes voor het podium zitten. Mannen die alle nummers uit hun hoofd kennen. Maar ook jonge dames in roze/groen die vooraan een blik van Ernst of Henny proberen op te vangen.
Na deze opening en de enthousiaste reacties uit het publiek lijkt de spanning doorbroken. Ze zijn op weinig fouten meer te betrappen. Het maakt niet uit of ze Een nacht alleen, Belle Helene of Nachtzuster zingen. Het publiek zingt de teksten woord voor woord mee. ‘Hé, jullie kennen ze nog?!’ merkt Henny droog op.
Ook Joost Belinfante en Jan Kooper spelen weer een belangrijke rol tijdens het concert. Spetterende saxofoonsessies, uniek geluid door prullenbakken en neusfluiten en Joost Belinfantes legendarische vertolking van Nederwiet. De mannen van Doe Maar genieten er zichtbaar van dat deze mannen weer onderdeel zijn van hun show.
Naarmate het concert vordert barst de magische Doe Maar-gekte van de jaren ’80 weer los. Het leidt tot gillende vrouwen, een publiek dat niet stil kan blijven staan op de aanstekelijke Doe Maar-deuntjes en heerlijke sessies tussen Henny en ‘halfgod op de gitaar’ Jan.
Als de mannen van Doe Maar na 2 energieke uren aangeven dat ze er nu echt mee stoppen klinkt een oorverdovend gegil. Met resultaat. De mannen komen, tot groot enthousiasme van het publiek, twee keer terug voor een toegift. Ook hierna blijft het gegil nog aanhouden. Ze hoeven er dus niet aan te twijfelen of ze klaar zijn voor Symphonica in Rosso.
Het was bijzonder om deze geslaagde try out mee te maken en iets te mogen proeven van het magische Doe Maar van toen. Het smaakt zeker naar meer!