Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK, WERELDMUZIEK

20 September 2012

Jan Akkerman vult Carré met melodieuze rock, jazz en magie

  
Tekst: Jorien Heemskerk
Beeld: Ronald Rijntjes 

Het was leeg maandagavond in Carré. Erg leeg. Maar dat weerhield Jan Akkerman er niet van om samen met Eric Vloeimans en andere gasten een muzikaal spektakel neer te zetten. ‘Jullie overvallen ons wel hoor’, grapte hij ironisch tegen de nog geen driehonderd aanwezigen. In werkelijkheid werden juist zij overvallen – door een mix van gevoelige zang, jazzy trompetklanken en ruig maar toch melodieus gitaarspel.

Het zijn niet de minste artiesten die deze avond bij Akkerman en zijn band op het podium staan. Om te beginnen worden bijna alle nummers opgesierd met solo’s van toptrompettist Eric Vloeimans. De Syrische zangeres Lena Chamamyan zorgt daarnaast voor een Arabisch tintje, terwijl de Spaanse zangeres en gitariste Suzana Raya meer de singer-songwriter kant opgaat. Specs Hildebrand, volgens Akkerman ‘het geheime wapen van Volendam’, voegt daar nog een vleugje country aan toe.

  
Een gevarieerd programma dus, dat een hele andere kant van de rockgitarist laat zien dan we gewend zijn. Natuurlijk speelt Akkerman ook eigen nummers, waarin overdonderende elektrische gitaarsolo’s de boventoon voeren, maar een groot deel van de avond staan zijn muzikale vrienden centraal. De zangers hebben allemaal een eigen ‘blokje’ en komen zo goed tot hun recht. Suzana Raya speelt bovendien mee met de band tijdens het optreden van haar Syrische collega.

Magie
De sfeer heeft, ondanks de maar deels gevulde zaal, iets onmiskenbaar magisch. Dat begint al tijdens de instrumentale opening, als Eric Vloeimans het dromerige ‘San Frisky’ extra warmte geeft. Suzana Raya ziet er stoer uit, maar zingt op een sprookjesachtige manier over liefde en vrijheid. Specs Hildebrand neemt iedereen mee naar een merkwaardige boulevard in ‘Magic at the waterfront’, en toetsenist Coen Molenaar maakt met betoverende loopjes het publiek warm voor Lena Chamamyan.

  
Chamamyans liedjes combineren kwetsbare schoonheid met een melancholische ondertoon. Ze gaan namelijk ook over de harde kanten van het leven, zoals de huidige oorlog in Syrië. Vooral haar bewerking van het Gregoriaanse gezang ‘Pange Lingua’ is bijzonder. Op een melodie zonder woorden zwelt haar zuivere stem samen met Vloeimans’ trompet steeds verder aan, tot een niet mis te verstane ‘scream for freedom and peace’. Toch sluit ze hoopvol af met het jazzy nummer ‘Seher’, oftewel: ‘Magic’.

Doorrocken
Na zoveel aandacht voor zang en dromerige sferen wordt het publiek er aan het einde van de avond nog even aan herinnerd wie Jan Akkerman zelf ook alweer was: het energieke ‘Zebrah’ knalt van het podium af om de hele zaal te vullen. En daar blijft het niet bij, want ook na het slotapplaus rocken de mannen nog vrolijk vier nummers door, met onder andere ‘Hocus pocus’. Het enige dat ontbreekt is een afsluitend nummer met alle gasten samen. Maar ook zonder dat was het een unieke avond, waar veel meer mensen bij hadden moeten zijn.