Onderwerp: MUZIEK, ALGEMEEN

6 Augustus 2012

Filip Jordens laat Jacques Brel herrijzen in Amsterdam

  
Tekst: Jorien Heemskerk
Beeld: Ronald Rijntjes 

Strak in het pak, haarlokken geplakt op een bezweet voorhoofd, een doordringende en toch dromerige blik. En bovenal, een krachtige stem en grootse gebaren die poëtische teksten de zaal in slingeren. Als hij niet zo blond was, zou je denken dat Jacques Brel zelf op het podium stond. Maar het is Filip Jordens, Vlaams acteur en zanger. Afgelopen woensdag bracht hij in de Kleine Zaal van het Concertgebouw zijn indrukwekkende Hommage aan Brel.

Achttien jaar al vertolkt Jordens het werk van de beroemde Vlaamse chansonnier. Zijn doel is niet diens muziek in een modern jasje te steken of opnieuw te interpreteren, maar juist zo dicht mogelijk te blijven bij wat de zanger zelf met zijn liedjes voor ogen had. Samen met pianist Alano Gruarin, contrabassist Peter Verhagen en accordeonist Stijn Bettens lukt hem dat bijzonder goed.

  
Niet alleen doet zijn manier van zingen direct aan Brel denken, ook zijn mimiek en gebaren helpen bij het overbrengen van zowel de romantische als de satirische teksten. Geliefde nummers als ‘Le plat pays’ en ‘Ne me quitte pas’ raken daardoor net zo hard als het origineel, terwijl je bij minder bekende geen Frans hoeft te spreken om toch iets van de inhoud te kunnen vatten.

Acteertalent
Jordens beweeglijke uitbeelding van geestelijken en springende apen is ronduit hilarisch, net als zijn blikken bij de twee versies van ‘Les bonbons’. ‘Les vieux’ (de ouderen) wint juist aan kracht doordat hij het hele nummer stilstaat. Ook op andere momenten komt duidelijk de acteur in hem naar boven. Zo zien we bij ‘Au suivant’ een kritische jonge soldaat op het podium en bij ‘Madeleine’ een aandoenlijke sukkel die tevergeefs op zijn geliefde wacht.

  
Verder leer je Filip Jordens zelf door de puristische insteek van dit eerbetoon helaas niet echt kennen. Datzelfde geldt voor de muzikanten: zij geven goede begeleiding in een lekker tempo - wat bijvoorbeeld resulteert in een duizelingwekkende ‘Valse à mille temps’ -, maar ruimte voor solo’s is er niet. Jammer, want ze hebben stuk voor stuk ruimschoots hun sporen verdiend.

Nostalgie en nieuwsgierigheid
Het publiek lijkt dit echter niet te deren. Nadat in de pauze het hoge volume van de versterking wat is getemperd, zijn jong en oud tevreden. Of ze nou gekomen zijn uit nostalgie omdat ze Brel zelf ooit live hebben gezien, of uit nieuwsgierigheid naar wat hij naast zijn bekende chansons nog meer heeft geschreven. En terecht, want met in totaal 24 nummers hebben Jordens en zijn muzikale partners Jacques Brel voor één avond weer tot leven gebracht.

De Hommage aan Brel was onderdeel van de Robeco Zomerconcerten. Die vinden nog tot eind augustus plaats in het Concertgebouw in Amsterdam.