Onderwerp: POP-ROCK

13 Juni 2012

Santana’s gitaarspel redt saaie composties niet op ‘Shape Shifter’

Recensie: Serge Julien

Carlos Santana is een van de meest herkenbare gitaristen uit de muziekgeschiedenis. Sinds 1969 is hij niet van het podium weg te denken en verschijnen er met regelmaat albums van de groep die zijn naam draagt. De artistieke hoogtijdagen liggen vooral in de jaren zeventig met albums als bijvoorbeeld ‘Abraxas’, ‘Caravanserai’, ‘Amigos’ en ‘Moonflower’. Ook de jazz rock georiënteerde albums als ‘Borboletta’ en ‘The Swing of Delight’ zijn ondanks minder commercieel succes, zeer avontuurlijk en behoren dan ook tot het interessantere werk.

Synthetisch

In de jaren tachtig en negentig worden de platen op gunstige uitzonderingen als ‘Zebop’, ‘Havana Moon’ en ‘Milagro’ na, een stuk synthetischer en gelikter. Hoewel Santana als live act nog overal volle zalen trekt, verkopen de albums maar matig. Totdat Arista topman Clive Davis zich eind jaren 90 gaat bemoeien met de gitarist en voorstelt om een retestrak geproduceerd collaboratieproject in elkaar te schroeven, onder de titel ‘Supernatural’. Nimmer in zijn carrière verkocht Santana zoveel exemplaren van één album: de teller staat nu op 25 miljoen wereldwijd. Het concept werd verder uitgemolken met ‘Shaman’, ‘All That I Am’ en ‘Guitar Heaven,’ die ondanks mooie hitnoteringen, niet het succes van ‘Supernatural’ evenaarden.

Instrumentals
Nu verschijnt het album ‘Shape Shifter’. In het begeleidende boekje wordt Clive Davis opnieuw bedankt voor zijn geloof in Santana. Het lijkt er echter op dat de gitarist op dit album meer vrijheid heeft om te doen wat hij wil. En dat is in eerste instantie alleen maar mooi. Op een nummer na bevat de nieuwe cd allemaal instrumentals, waarvan het grootste deel afkomstig is van de hand van Carlos. Er hangt een spirtuele sfeer rond in de liedjes, wat opzich niet nieuw is, daar de goede man een gelovig mens is. De vertaling van die spiritualiteit in muziek pakte echter veel beter uit in ouder werk als bijvoorbeeld het album ‘Oneness, Silver Dreams - Golden Reality’.

‘Shape Shifter’ begint geheel niet onaardig met de titeltrack, waarin ruimte is voor het ouderwets klinkende Santana orgeltje. Het wordt afgewisseld met Spaanse gitaargeluiden om vervolgens stevig te worden aangezet met het kenmerkende elektrische werk. Een krachtige opener. Het gaat de verkeerde kant op met ‘Dom’ en ‘Metatron’ die opzich wel mooi gitaarwerk bevatten, maar de gezapige composities niet naar een hoger niveau tillen. Terrein wordt teruggewonnen met een mystiek aandoend ‘Mr. Szabo’ en de ballad ‘Angelica Faith’, dat Carlos schreef voor zijn dochter. Het is zo’n typische Santana ballad die er makkelijk infietst en waarbij je lekker wegzwijmelt. Dat wil niet zeggen dat iedere Santana ballad wint, want het nummer ‘Canella’ is een draak. Ook tracks als ‘In The Light Of Day’ en ‘Ah, Sweet Dancer’ willen maar niet echt binnenkomen.

Saaiheid
Het probleem met ‘Shape Shifter’ zit ‘m niet in Carlos’ gitaarspel. Dat is als vanouds en bij vlagen zelfs heel sterk, met die aantekening dat ik ondanks mijn persoonlijke liefde voor Santana, nu toch op een punt ben gekomen dat ik af en toe moet gapen bij steeds dezelfde licks die je op ieder album hoort. De gemenerik op ‘Shape Shifter’ is de saaiheid van het merendeel van de composities. Carlos’ snarenkunsten kunnen dat gegeven helaas niet voldoende compenseren en dat is jammer. Hij blijft een geweldige gitarist, maar de volgende keer is het wellicht toch raadzaam om andere mensen in te schakelen om de composities te laten verzorgen, zodat er een betere balans ontstaat en daarmee ook meer dan een handvol goede nummers zoals nu het geval is op ‘Shape Shifter’.

‘Shape Shifter’ is onder andere verkrijgbaar via iTunes, Bol.com en de reguliere platenwinkel.