Onderwerp: MUZIEK, WERELDMUZIEK
22 Augustus 2011
Gouden keel met Britse Orpheus mist spanning
Door Ellen van der Kemp, foto's Ronald Rijntjes
Traditiegetrouw staat het concertgebouw in Amsterdam gedurende de zomer in het teken van de Robeco Zomerconcerten, een reeks concerten waar voor een ieder wat te beluisteren is: jazz, pop- en wereldmuziek en klassieke muziek in alle soorten en maten.
Een van de thema’s van de Robeco Zomerconcerten is dit jaar ‘Zingen in de Zomer’. Onder die noemer vond op maandag 15 augustus het concert Gouden keel met Britse Orpheus plaats. Met Britse Orpheus wordt de Engelse componist Purcell bedoeld die, met name de laatste jaren van zijn leven, veel theatermuziek schreef. Op het programma stond een selectie van zijn theaterwerk.
Het Nederlandse barokgezelschap La Sfera Armoniosa is gespecialiseerd in 17e en 18e eeuwse muziek en vertolkte dan ook keurig de ouvertures, preludia en dansen uit de theaterwerken die op het programma stonden. Toch was de eerste helft van het concert enigszins teleurstellend te noemen. Sopraan Johannette Zomer had een kleine rol met slechts drie aria’s. Te weinig om de titel van het concert te rechtvaardigen. Maar dat werd gelukkig na de pauze rechtgezet. Daar was de verhouding instrumentale muziek en zang beter in balans.
Het hoogtepunt van het concert lag echter pas bij de toegift, toen Johannette Zomer op schitterende wijze het beroemde lamento Remember me uit de opera Dido and Aeneas vertolkte. Kwam het door het ontbreken van de verhaallijnen van de theaterstukken doordat alleen de instrumentale inleidingen, de internezzi en enkele aria’s gespeeld en gezongen werden, dat het concert tot aan de toegift spanning miste? Aan de virtuositeit van de musici lag het in ieder geval niet. Sopraan Johannette Zomer zong met passie haar aria’s en ook dirigent en luitist Mike Fentross was goed op dreef. Of was het programma meer geschikt voor een intiemere ruimte dan de grote zaal van het Concertgebouw? In ieder geval werd ik als luisteraar nieuwsgierig hoe het concert geklonken zou hebben als er een theaterstuk in z’n geheel was uitgevoerd, eventueel met acteurs en dans erbij.