Onderwerp: JAZZ, POP-ROCK
16 Augustus 2011
Geslaagde derde dag Jazz Middelheim 2011
Tekst en beeld Michiel Fokkema
Zondag is traditioneel familiedag. Nu de regen weg is stromen de toehoorders met hun kinderen toe. Er is rekening mee gehouden door ook in een speeltuin te voorzien. Picknickend en spelend vermaken zowel ouders als kinderen zich uitstekend. De tent en het terrein zitten bomvol. Misschien ook wel vooral door de iets populairdere programmering van deze zondag en het beloofde mooie weer.
The Pocket Jazz Orchestra feat. Dave Douglas
Net als voorgaande jaren werkt Jazz Middelheim in samenwerking met Artesis Hogeschool Antwerpen opnieuw een coaching project uit. Enkele jonge muzikanten verbonden of afgestudeerd aan Artesis Hogeschool krijgen de kans om enkele dagen met een internationale coach, in dit geval componist en trompettist Dave Douglas, je weet wel van gisteren van het Masada sextet, samen te werken. De 48-jarige trompettist Dave Douglas is een van de meest toonaangevende en productieve musici in de muziekscène.
Ze gaan goed van start met een paar behoorlijk toegankelijke nummers. Goed gearrangeerd en goed uitgevoerd. Vervolgens een nummer “Hunting Season” van de Bariton saxofonist. Ook een mooi bigband arrangement met uiteraard een wervelende solo van de componist die hoekig en syncopisch begint maar halverwege overgaat in een meer lyrische stijl van spelen.
Ze spelen goed, maar duidelijk is nog wel het gebrek aan ervaring en vooral de durf om uit hun dak te gaan. Het klinkt gewoon iets te voorzichtig. Het talent is er en we zullen dan ook zeker in de toekomst nog meer van al deze jonge mensen horen.
Lady Linn & Her Magnificent Seven
Lady Linn dook voor het eerst op als leadzangeres van de Gentse popgroep Bolchi. Daarna zorgde ze voor de nodige dosis soul bij de hiphop-band Skeemz. Maar met haar Magnificent Seven brengt Lady Linn voornamelijk jazz. Dit collectief bestaat uit muzikanten die elkaar leerden kennen aan het Gentse Conservatorium en ondertussen spelen ze al vier jaar samen.
Een frêle dame in een rood jurkje betreedt het podium en een feestje breekt los. Ze begint met slechts de piano, daarna komen de blazers en de ritmesectie, strak in het pak, erbij en breekt het los. Ze spelen jazz, funk, soul en rock& roll. Lady Linn heeft een mooi stem geluid. Een beetje tussen Erykah Badu en Amy Winehouse in, precies goed.
Stampend, trekkend en swingend gaan ze van start. De blazers zijn vet en de ritmesectie, met een grote rol voor de bariton sax, stuwt en duwt. Het publiek smult ervan. Bij het derde nummer nodigt de Bariton saxofonist ze uit om mee te klappen en dat hoeft hij niet twee keer te doen. De zaal staat op zijn kop en blijft dat het hele concert doen tot aan de laatste noot.
Allen Toussaint & Marc Ribot Duo
Pianist, componist, songschrijver en producer Allen Toussaint is een van de trotse burgers van New Orleans. Door zijn werk werd hij een levende legende. Hij ging vele wegen op in zijn 50-jarige carrière en was een van de invloedrijke figuren in de rhythm & blues van New Orleans. Zijn muziek drong door tot films, zijn songs werden gecoverd door een indrukwekkende reeks componisten en hij bracht onlangs nog prachtige albums uit. ‘River In Reverse’ met Elvis Costello en het wonderlijke ‘The Bright Mississippi’.
Marc Ribot (zeg Ree-bow) is een wonderlijke gitarist die te horen is aan de zijde van Tom Waits, Solomon Burke, The Black Keys en John Zorn. Met zijn bijtende en scherpe gitaar kan hij bekende songs veranderen in ontregelde soundcollages. Humor en ironie zijn deze schrandere gitarist niet vreemd.
Americana dus. Mississippi precies te zijn. Met het gemak en de routine die oude meesters kenmerkt ontvouwt er zich een reeks van verstilde juweeltjes. Allemaal geniaal in hun schijnbare eenvoud. Allen speelt bedachtzaam, maar trefzeker. Elke noot heeft een functie en hij speelt er geen een te veel. Als hij zingt heeft hij een diepe, sonore en aangename stem.
Hoewel de beide heren voor het eerst met elkaar samenspelen, lijken ze elkaar toch perfect aan te voelen. De schelle gitaar van Marc die hij trekkend en plukkend bespeelt past perfect in het geluidsbeeld.
In een laid back boogiewoogie die Allen solo speelt laat hij horen dat hij ook zijn klassiekers kent door fragmenten van Beethoven en Gershwin te citeren. Een schitterend concert.
Jamie Cullum
Wanneer het over optredens van Jamie Cullum gaat, worden vaak dezelfde woorden bovengehaald: geweldige overgave, explosiviteit, uitstraling, een aanstekelijke mix van jazz met pop en rock. Hij is uitgegroeid tot een wereldster, maar blijft dezelfde jongensachtige energie uitstralen. Zijn muziek neemt veel bochten en wendingen. Hij kan ze geweldig opladen, bijna sentimenteel maken, maar durft ook een stukje onvervalste stride piano afwisselen met hedendaagse beatbox sounds.
Zijn reputatie is hem vooruitgesneld, de tent en het park zitten helemaal vol. Geen plekje lijkt onbenut. Gelijk bij de eerste tonen gaat het dak volledig van de tent af. Jamie geeft een show weg met alle energie die hij in zijn kleine lijfje heeft. Rennen, stampen, springen het houdt niet op. Zelfs een sprong van de piano is mogelijk omdat, zoals hij zelf zegt maar 59 kilo weegt.
Hij vertelt dat hij het een eer vindt om op dit festival te spelen dat tenslotte al bijna even oud is als hij zelf, 31. Tevens vindt hij het een eer om te mogen spelen op hetzelfde podium waar net nog Allen Toussaint speelde.
Bij het derde nummer lijkt hij te improviseren. De band staat er een beetje beteuterd bij omdat ze niet echt weten wat hij doet. Jamie zingt teksten in de trant van:”klap niet mee want ik verzin het nu ter plekke, ik heb het zo warm, het zweet drupt in mijn contactlenzen”. Het publiek vindt het schitterend want het is grappig en het swingt nog ook.
De begeleidingsband is een strakke machine die uitstekend samenspelen en geheel in dienst van de frontman staan. Vervolgens spelen ze een keur aan nummers van Jamie en een paar covers. Blues, soul, funk, gospel het komt allemaal langs.
Een zeer geslaagde derde dag van het festival. Het lijkt elke dag beter te worden. Benieuwd naar wat er morgen komt.