Cultuurpodium Online

CultuurpodiumOnline is een online magazine over podiumkunsten binnen en buiten de muren van theaters en concertzalen. We schrijven over alles wat er op de podia te doen is op het gebied van theater, muziek, dans, musical, jazz, opera, festivals, klassieke muziek en nog veel meer.
In de rubriek Even voorstellen maakt u kennis met een aantal van onze medewerkers.

In ons tag overzicht
is te zien welke onderwerpen u op onze site kunt vinden.

Accreditatie namens CultuurpodiumOnline wordt alleen aangevraagd door de coördinatoren wiens naam vermeld wordt in het colofon. Krijgt u accreditatieaanvragen binnen van anderen namens CultuurpodiumOnline, checkt u dan aub even via het algemene mailadres of dat wel klopt.

Specials

Festival aan de Werf
Holland Festival
Artikelen over Oerol Impressies van Oerol
Geluiden van Oerol
Onze speciale Oerolpagina
De Parade
Lowlands

Onderwerpen

Actie
Algemeen
Cabaret
CD en DVD
Circus en show
Dans
Festival
Jazz
Jeugd
Klassieke muziek
Locatietheater
Multimedia
Musical
Muziek
Nieuws
Opera en operette
Pop en rock
Straattheater
Toneel
Verwacht
Wereldmuziek

Cultuur op TV

Opium
Vrije Geluiden

Alle bloggers

Blog Aart Schutte
Blog Cornee Hordijk
Blog David Geysen
Blog Dorien Haan
Blog Hanneke en Jonas
Blog Joel de Tombe
Blog Karin Lambrechtsen
Blog Marijcke Voorsluijs
Blog Marina Kaptijn
Blog Marle en Clara
Blog Michael Varenkamp
Blog Moniek Poerstamper
Blog Noortje Herlaar
Blog Rembrandt Frerichs
Blog Suzan Seegers
Blog Tamara Schoppert
Blog Thomas Cammaert
Blog Tom Beek
Blog Ton van der Meer
Blog Willliam Spaaij
Blog Yonga Sun

Archieven

Sep 2014 Jun 2014 Jun 2013 Aug 2011 Jul 2011 Jun 2011 Mei 2011 Jun 2010 Mei 2010 Dec 2009 Nov 2009 Okt 2009 Sep 2009 Aug 2009 Jul 2009 Jun 2009 Mei 2009 Apr 2009 Nov 2008 Jun 2008 Apr 2008 Mrt 2008 Feb 2008 Jan 2008 Dec 2007 Nov 2007


Prikbord

Hier op het prikbord kan een flyer van uw voorstelling komen te staan.

Op ons prikbord in de rechterkolom van de voorpagina hebben we plaats voor de flyers van een beperkt aantal voorstellingen en concerten. Wilt u ook een flyer op ons prikbord plaatsen? Stuur uw beeldmateriaal en eventueel ander persmateriaal naar ons algemene mailadres en als (of zodra) er plaats is zullen we uw flyer op het prikbord zetten.

These icons link to social bookmarking sites where readers can share and discover new web pages.
  • Del.icio.us
  • Digg
  • Google
  • Technorati
  • eKudos
  • Facebook
  • Blogmarks
  • Furl
  • Live
  • NuJIJ
  • Slashdot

Onderwerp: JAZZ, POP-ROCK

16 Augustus 2011

Geslaagde derde dag Jazz Middelheim 2011

Jamie Cullum The Pocket Jazz Orchestra Lady Linn & Her Magnificent Seven
Tekst en beeld Michiel Fokkema

Zondag is traditioneel familiedag. Nu de regen weg is stromen de toehoorders met hun kinderen toe. Er is rekening mee gehouden door ook in een speeltuin te voorzien. Picknickend en spelend vermaken zowel ouders als kinderen zich uitstekend. De tent en het terrein zitten bomvol. Misschien ook wel vooral door de iets populairdere programmering van deze zondag en het beloofde mooie weer.

The Pocket Jazz Orchestra feat. Dave Douglas

Net als voorgaande jaren werkt Jazz Middelheim in samenwerking met Artesis Hogeschool Antwerpen opnieuw een coaching project uit. Enkele jonge muzikanten verbonden of afgestudeerd aan Artesis Hogeschool krijgen de kans om enkele dagen met een internationale coach, in dit geval componist en trompettist Dave Douglas, je weet wel van gisteren van het Masada sextet, samen te werken. De 48-jarige trompettist Dave Douglas is een van de meest toonaangevende en productieve musici in de muziekscène.

Ze gaan goed van start met een paar behoorlijk toegankelijke nummers. Goed gearrangeerd en goed uitgevoerd. Vervolgens een nummer “Hunting Season” van de Bariton saxofonist. Ook een mooi bigband arrangement met uiteraard een wervelende solo van de componist die hoekig en syncopisch begint maar halverwege overgaat in een meer lyrische stijl van spelen.

Ze spelen goed, maar duidelijk is nog wel het gebrek aan ervaring en vooral de durf om uit hun dak te gaan. Het klinkt gewoon iets te voorzichtig. Het talent is er en we zullen dan ook zeker in de toekomst nog meer van al deze jonge mensen horen.

Lady Linn & Her Magnificent Seven Lady Linn & Her Magnificent Seven Lady Linn & Her Magnificent Seven

Lady Linn & Her Magnificent Seven

Lady Linn dook voor het eerst op als leadzangeres van de Gentse popgroep Bolchi. Daarna zorgde ze voor de nodige dosis soul bij de hiphop-band Skeemz. Maar met haar Magnificent Seven brengt Lady Linn voornamelijk jazz. Dit collectief bestaat uit muzikanten die elkaar leerden kennen aan het Gentse Conservatorium en ondertussen spelen ze al vier jaar samen.

Een frêle dame in een rood jurkje betreedt het podium en een feestje breekt los. Ze begint met slechts de piano, daarna komen de blazers en de ritmesectie, strak in het pak, erbij en breekt het los. Ze spelen jazz, funk, soul en rock& roll. Lady Linn heeft een mooi stem geluid. Een beetje tussen Erykah Badu en Amy Winehouse in, precies goed.

Stampend, trekkend en swingend gaan ze van start. De blazers zijn vet en de ritmesectie, met een grote rol voor de bariton sax, stuwt en duwt. Het publiek smult ervan. Bij het derde nummer nodigt de Bariton saxofonist ze uit om mee te klappen en dat hoeft hij niet twee keer te doen. De zaal staat op zijn kop en blijft dat het hele concert doen tot aan de laatste noot.

Allen Toussaint & Marc Ribot Duo Allen Toussaint & Marc Ribot Duo Allen Toussaint & Marc Ribot Duo

Allen Toussaint & Marc Ribot Duo

Pianist, componist, songschrijver en producer Allen Toussaint is een van de trotse burgers van New Orleans. Door zijn werk werd hij een levende legende. Hij ging vele wegen op in zijn  50-jarige carrière en was een van de invloedrijke figuren in de rhythm & blues van New Orleans. Zijn muziek drong door tot films, zijn songs werden gecoverd door een indrukwekkende reeks componisten en hij bracht onlangs nog prachtige albums uit. ‘River In Reverse’ met Elvis Costello en het wonderlijke ‘The Bright Mississippi’.

Marc Ribot (zeg Ree-bow) is een wonderlijke gitarist die te horen is aan de zijde van Tom Waits, Solomon Burke, The Black Keys en John Zorn. Met zijn bijtende en scherpe gitaar kan hij bekende songs veranderen in ontregelde soundcollages. Humor en ironie zijn deze schrandere gitarist niet vreemd.

Americana dus. Mississippi precies te zijn. Met het gemak en de routine die oude meesters kenmerkt ontvouwt er zich een reeks van verstilde juweeltjes. Allemaal geniaal in hun schijnbare eenvoud. Allen speelt bedachtzaam, maar trefzeker. Elke noot heeft een functie en hij speelt er geen een te veel. Als hij zingt heeft hij een diepe, sonore en aangename stem.

Hoewel de beide heren voor het eerst met elkaar samenspelen, lijken ze elkaar toch perfect aan te voelen. De schelle gitaar van Marc die hij trekkend en plukkend bespeelt past perfect in het geluidsbeeld.

In een laid back boogiewoogie die Allen solo speelt laat hij horen dat hij ook zijn klassiekers kent door fragmenten van Beethoven en Gershwin te citeren. Een schitterend concert.

Jamie Cullum Jamie Cullum Jamie Cullum

Jamie Cullum

Wanneer het over optredens van Jamie Cullum gaat, worden vaak dezelfde woorden bovengehaald: geweldige overgave, explosiviteit, uitstraling, een aanstekelijke mix van jazz met pop en rock. Hij is uitgegroeid tot een wereldster, maar blijft dezelfde jongensachtige energie uitstralen. Zijn muziek neemt veel bochten en wendingen. Hij kan ze geweldig opladen, bijna sentimenteel maken, maar durft ook een stukje onvervalste stride piano afwisselen met hedendaagse beatbox sounds.

Zijn reputatie is hem vooruitgesneld, de tent en het park zitten helemaal vol. Geen plekje lijkt onbenut. Gelijk bij de eerste tonen gaat het dak volledig van de tent af. Jamie geeft een show weg met alle energie die hij in zijn kleine lijfje heeft. Rennen, stampen, springen het houdt niet op. Zelfs een sprong van de piano is mogelijk omdat, zoals hij zelf zegt maar 59 kilo weegt.

Hij vertelt dat hij het een eer vindt om op dit festival te spelen dat tenslotte al bijna even oud is als hij zelf, 31. Tevens vindt hij het een eer om te mogen spelen op hetzelfde podium waar net nog Allen Toussaint speelde.

Bij het derde nummer lijkt hij te improviseren. De band staat er een beetje beteuterd bij omdat ze niet echt weten wat hij doet. Jamie zingt teksten in de trant van:”klap niet mee want ik verzin het nu ter plekke, ik heb het zo warm, het zweet drupt in mijn contactlenzen”. Het publiek vindt het schitterend want het is grappig en het swingt nog ook.

De begeleidingsband is een strakke machine die uitstekend samenspelen en geheel in dienst van de frontman staan. Vervolgens spelen ze een keur aan nummers van Jamie en een paar covers. Blues, soul, funk, gospel het komt allemaal langs.

Een zeer geslaagde derde dag van het festival. Het lijkt elke dag beter te worden. Benieuwd naar wat er morgen komt.


Gebruikte Tags: , , , , , ,

=================


(optioneel veld)
(optioneel veld)
Om geautomatiseerde spam in reacties te voorkomen stellen we je een eenvoudige vraag.

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.