Onderwerp: POP-ROCK

17 Juli 2011

Hogeschool gitaargeweld op Bospop zondag

Tekst en beeld Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

De derde en laatste dag is alweer aangebroken op de 31ste editie van Bospop. Dit jaar voor het tweede jaar op het Evenemententerrein Weert Noord. Na twee dagen op het festivalterrein rondgelopen te hebben kan ik alleen maar complimenten geven aan de organisatie en vrijwilligers. Er is met man en macht naar oplossingen gezocht voor de klachten van vorig jaar. Nu zijn er zijn er tenten op het terrein voor schaduwplekken, een festivalmarkt en er is voldoende gevarieerde catering en drank.

Van de eerste act sla ik meteen stijl achterover. Malina Moye. Deze dame heeft de looks, een goede stem en laat heerlijke funky, R&B en bluesklanken uit haar mintgroene Fender Stratocaster komen. Wat een vondst van de organisatie aangezien dit haar eerste optreden in Nederland is. Dit smaakt naar meer en hoop haar snel weer op een Nederlands podium te kunnen bewonderen.

Poppa Chubby begint in een volle tent met een lange versie van de Hendrix klassieker 'Hey Joe' waar hij natuurlijk een eigen draai aan geeft. Dit bluesrock zwaargewicht uit New York is een bekende op de Nederlandse podia en staat bekend om zijn dampende optredens. Ook hier stelt hij niet teleur met een waanzinnige 'Somewhere over the Rainbow' en ik heb genoten en krijg kippenvel van de zeker een kwartier durende afsluiter ' Halleluja'. Wat mooi!

Het geluidsvolume zondag op het grote buitenpodium is veel hoger dan de andere dagen. Daarom laat ik Triggerfinger op het hoofdpodium voor wat het is om nog even rustig te kunnen nagenieten van Poppa Chubby. Ik zoek de tent weer op voor het volgende gitaarwonder. Philip Sayce. Hij is zijn muzikale carrière begonnen in Canada, heeft een aantal jaren met Jeff Healey gespeeld en is vaak te zien als gastgitarist van Melissa Etheridge. Het is een stuk ruiger en harder dan Chubby maar wat gaat hij tekeer op zijn gitaar en wat kan hij spelen.

De Ierse hardrockformatie Thin Lizzy, waarin door de vele bandwisselingen niet veel Iers bloed meer is bespeuren laat het veld springen. Van de oorspronkelijke band zijn gitarist Scott Gorham, drummer Brian Downey en toetsenist Darren Wharton nog over. Met bassist Marco Medoza, zanger Ricky Warwick en gitarist Richard Fortus laten ze horen dat 'Whiskey in the Jar' en 'The Boys are Back in Town' tijdloze klassiekers zijn. Het optreden staat als een huis en het enthousiasme slaat over op het publiek dat een feestje bouwt en tot achter op het veld naar hartelust meezingt en danst.

In de tent zijn vandaag verassend veel blues acts geprogrammeerd. Walter Trout hoeft natuurlijk geen introductie en het hoogtepunt is toch wel 'Say goodbye to the Blues'. Een nummer voor alle bluesgiganten en legendes die niet meer onder ons zijn. Hij draagt het op aan Jeff Healey. Een prachtig moment in een mooie set.

Het optreden waar iedereen met spanning naar uitkijkt is dat van de Black Country Communion. In deze supergroup hebben Glenn Hughes, Joe Bonamasse, Jason Bonham en Derek Sherinian hun krachten gebundeld. Een goede samenwerking en een mix van songs waarin invloeden van alle bandleden zijn terug te vinden. Bij de rocksongs hangt Glenn Hughes het podiumbeest uit. Bij de bluesrock nummers waar overduidelijk Bonamasse de hand in heeft gehad treedt juist hij op de voorgrond met voortreffelijke solo's. Dit optreden is een van de vele hoogtepunten op zondag.

Een ander verrassend optreden is de voor mij onbekende Poolse band Riverside. Een mooie lichtshow en een show die goed in elkaar zit. Progrock van de bovenste plank waar je veel Pink Floyd invloeden in terughoort.

Progrock formatie Dreamtheater is de afsluiter van Bospop 2011. Gezien het aantal T-shirts die op veld zijn is dit het optreden waar veel fans op af zijn gekomen. Iedereen is natuurlijk nieuwsgierig naar de Mike Mangini, de nieuwe drummer die na vele audities is gekozen door de band. De show begint wat rommelig omdat er kabels niet goed zitten waardoor zanger James Labrie wat geïrriteerd raakt. Gelukkig is het snel opgelost en de band gaat los. Een spetterend optreden waarin ze oud en nieuw werk laten horen. De hoofdrol is voor gitarist John Petrucci die excelleert tijdens dit optreden.  Een knallende afsluiter van weer een mooi festival.

Dit jaar zijn er iets minder Bospopbezoekers dan vorig jaar. Naar de oorzaak kan ik alleen maar gissen. Het is het eerste festival dat te maken heeft met de BTW verhoging waardoor de kaartjes duurder zijn. Tegen iedereen die dit jaar Bospop links heeft laten liggen heeft door de verhuizing kan ik alleen maar zeggen: Kom gewoon volgend jaar weer want door de Limburgse gastvrijheid en gezelligheid blijft Bospop uniek.

En de voorspelde regen? Die heeft zich drie dagen niet laten zien.