Onderwerp: POP-ROCK

15 Juli 2011

Veel greatest hits op Bospop zaterdag

 
Tekst en beeld Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Op de zaterdag valt gelijk op dat het terrein een stuk voller is dan op vrijdag. Dat is niet zo verwonderlijk want er staan een aantal publiekstrekkers geprogrammeerd op een van de leukste kleinschalige popfestivals van Nederland. Ringo Starr and his All Star Band. Roxette, Rodger Hodgson en Anouk. Vroeg in de middag treedt pak ik de draad weer op bij KT Tunstall op het hoofdpodium. Een lekker fris, poppy en ongecompliceerd begin van de tweede festivaldag.

Hij is een legende, is jarig en heeft de crème de la crème om zich heen verzameld voor zijn All Stars Band. Niemand meer dan Ringo Starr komt het hoofdpodium op. Het is zondermeer indrukwekkend deze ex-Beatle in levende lijve te zien. Zodra hij als frontman van de band begint te zingen verdwijnt deze euforie even. Er is een reden dat hij bij de Beatles achter het drumstel zat. Zingen is helaas niet zijn sterkste punt en de presentatie is wat houterig. Als hij na 2 nummers achter het drumstel gaat zitten en de zang aan anderen laat blijkt ineens de ervaring en kwaliteit van de All Stars. Hoogtepunt is het prachtige 'Broken Wings' door Richard Page (Mister Mister) en het is aangenaam toeven op een vol veld waar iedereen uit volle borst over een gele onderzeeboot zingt.

Brian Setzer Rockabilly Riot begint met onvervalste rockabilly. Hij is wat ouder geworden maar de vetkuif is nog in tact en de gifgroene gitaar en driedelig pak maken het plaatje compleet. Hij heeft een verassing in petto als na enkele nummers de muzikanten die hem ondersteunden weglopen en plaats maken voor de complete Stray Cats met het feest der herkenning van Runaway Boys, Stray Cats Strut en als toegift Rock this Town.

Voor het hoofdpodium hebben zich veel Roxette fans verzameld die al van zich laten horen voordat de band opkomt. Zangeres Marie Frederikson is genezen van een hersentumor en het is knap dat ze er weer staat. De blonde, magere zangeres is jammer genoeg een schim van wat ze ooit geweest is. Door de chemo haar motoriek aangetast en ook de hoge noten haalt ze niet meer. Heel knap is hoe de andere bandleden dit opvangen. Per Gessle ontpopt zich tot frontman en trekt de aandacht naar zich toe zodat Frederikson zich op het zingen kan concentreren. Tegelijkertijd realiseer je hoeveel hits deze band heeft gehad in de jaren 90. Alles komt voorbij; Dress for Succes, It's over now, Listen to your Heart, The Look en ga zo maar door. Frederikson blijft lachen maar ik twijfel of het ze het echt naar haar zin heeft. Het komt te geforceerd over en het lijkt alsof ze met zichzelf aan het vechten is. Het is een optreden wat ik met gemengde gevoelens beleef.

In de drukke tent is blueslegende Greg Allman is door het grote Hammond orgel helaas aan het oog onttrokken voor het publiek. Dat is ook het enige minpuntje van het optreden verder is het genieten van deze muzikant die je de blues tot in je tenen laat beleven.

De tent puilt uit zijn voegen voor 'the voice of Supertramp' Rodger Hodgson. Het is een genot om deze man te zien genieten van het optreden. Hij begint met dat hij maar een uur heeft om zoveel mogelijk nummers te zingen en dat hij daarom het praten achterwege laat. Hij wisselt af tussen keyboard en gitaar, het podium is aangekleed met planten en hij heeft een goede band meegenomen. En wat een feest om de Supertramp hits in alle glorie voorbij te zien en horen komen. School, The Logical Song, Who I am. Hij speelt zelfs een kwartier langer dan het uur waar hij voor komt en de tent wordt afgebroken.

Anouk op het hoofdpodium laat zich weer eens van haar nukkige diva kant zien. Ze heeft een probleem met haar oortjes en dat laat ze merken. Jammer want met haar ervaring zou ze dit professioneler kunnen oplossen. Bij vlagen laat ze zien wat ze in huis heeft en dat ze een van de beste Nederlandse zangeressen is. Een prachtige lange versie van Mothers World. Nobodies Wife en Lost waar ze live echt iets aan toevoegt en natuurlijk wat nieuwe nummers van haar laatste cd. Na nog geen uur spelen zegt ze onverwacht tot ziens om niet meer terug te komen. Het publiek in opperste verwarring achterlatend wachtend op de toegift die niet meer komt.