Onderwerp: DE PARADE, STRAATTHEATER, TONEEL

7 Juli 2011

De Kinderparade: een vrijstaat waarin lekker alles mag

Tekst en beeld Lucienne Heemskerk (klik voor vergroting)

Geen idéé hoe het kan, misschien verbleef ik des zomers in een parallel universum genaamd Frankrijk of België, maar ik ben de Parade tot nu toe altijd misgelopen. Oef, het is eruit. Want het klinkt als een cliché, maar als je dit nog nooit hebt meegemaakt, heb je toch echt iets gemist. En dan heb ik nog slechts een fractie gezien van alles wat dit rondreizende theaterdorp, dat de vier grote steden aandoet, te bieden heeft.

In het Westbroekpark in Den Haag bezocht ik op woensdagmiddag 6 juli de kinderversie van de Parade, samen met een vriendin, twee vier- en twee zevenjarigen. Woord vooraf: zeker met kinderen erbij gaat het op de Parade nooit zoals gepland; het is dan ook bijna niet mogelijk om een van tevoren bedacht schema – een typische onhebbelijkheid van volwassenen – aan te houden. Van de drie voorstellingen die ik wilde zien heb ik er dan ook één gemist (sorry, CultuurpodiumOnline...). Maar het zij zo: op de Kinderparade zijn kinderen van 4 tot en met 12 jaar de baas, en zijn zíj het die jou van attractie naar attractie leiden.

Zoals artistiek directeur Nicole van Vessum zelf zegt: de Parade is een levendige en vrolijke vrijstaat bevolkt door artiesten, kunstenaars, straatvegers, regelaars en koks, een tijdelijke straat waarin van alles te zien is: theater, muziek, dans, opera en beeldende kunst. Het geheel ademt een circussfeer uit: maar liefst 700 (!) mensen bouwen het geheel op en weer af, verblijven tijdelijk in caravans op het terrein en hebben er zichtbaar lol in.

Bij binnenkomst waan je je meteen in andere sferen. De kinderen werden al bij de entree betoverd door een loslopende Hans en Grietje, Roodkapje en de boze wolf, die de kinderen verleidden om naar de voorstelling ‘Allemaal Sprookjes’ van het Haagse jeugdtheater Rabarber te gaan kijken. En zo geschiedde: een half uur later zaten twee ietwat geïntimideerde kleine meisjes en twee stoere jongens naar een lichtjes gemoderniseerde versie van genoemde sprookjes te kijken, waarin de wolf ook wel van sushi houdt en Hans-met-een-Duits-accent geen broodkruimels strooit, maar ‘supertolle’ dierenkaartjes (die ja, van de supermarkt!). Erg komisch, hoewel mijn vriendin - een echte Paradeganger - aangaf dat Rabarbers Repelsteeltje van vorig jaar nog net iets hilarischer was.

Dat ik blij was om weer buiten te staan had meer te maken met de temperatuur in de tent, die inmiddels tropische proporties had aangenomen, dan met een gebrek aan inzet van de Rabarberjongeren. Top!

Het was dus afkoelen en drinken geblazen. Aan eet-en-drinkgelegenheden geen gebrek. Mag ik dit intermezzo meteen even aangrijpen om te melden dat de Parade veel waarde hecht aan duurzaamheid? Zo wordt alles apart ingezameld: glas, PET-flessen en plastic drinkglazen; deze glazen worden schoongemaakt met biologisch afbreekbare reinigingsmiddelen en weer opnieuw gebruikt. De restaurants werken voor 80% met duurzaam geproduceerd vlees en biologische groenten (mmm, die geur van geroosterde paprika's!) en vis van het seizoen.

De voorstelling 'Buurman op vakantie' van Plan-d hebben we dus helaas gemist, maar in plaats daarvan hebben de kinderen zich uitstekend vermaakt in de ouderwetse zweefmolen. Wat ook hoge ogen gooide: zelf poffertjes bakken (wat een goed idee!) in Poffertjespaleis Au Gwen Marie, onder het toeziend oog van Gwen, of Marie.

En toen was het inmiddels al tijd voor de familievoorstelling ‘Bello en het Beest’ van De Glazen Kin. Een minimusical over een Hollandse meid, Anne-Marie van der Veen, die het wil maken op Broadway, maar daar met haar Engelse vertolking van ‘De meeste dromen zijn bedrog’ niet helemaal in slaagt. Natuurlijk komt het toch nog allemaal goed en kunnen de millenniumkindertjes luidkeels 'Anne-Marie van der Veen – VEEN!’ meezingen op de wijs van de bekende jarentachtighit: 'light up the sky like a flame – FAME!’. Goed spel door Margo van de Linde (die stemmetjes! die gezichtsuitdrukkingen!) en Daniel van den Broeke. Voor de allerkleinsten iets minder geschikt: niet omdat het eng is of zo, maar gewoon omdat de essentie van het verhaal, beroemd worden, een beetje aan hen voorbijgaat.

Er was naast de kindervoorstellingen nog veel meer te doen: schilderen in Atelier Villa Lila, je hoogstpersoonlijke T-shirt maken in de mobiele T-shirtdrukkerij en wat ook erg leuk is: de Silent Disco, een kooi waarin je met z’n allen kunt dansen met een koptelefoon op. Niet heel sociaal, maar wel lekker rustig!

Zelf beschreef ik mijn eerste Parade zó, toen ik thuiskwam: “een intieme sfeer, een beetje à la Carnivale”. (Mijn favoriete tv-serie). En wat lees ik even later in het programmaboekje: “De Parade is kleiner en fijner dit jaar (...) Nu, na drie jaar, hebben we weer minder tenten staan en meer speeldagen per voorstelling geprogrammeerd. Het wordt weer intiemer." Daar zijn ze dus goed in geslaagd!

De Parade (www.deparade.nl) is in Den Haag nog t/m 10 juli te zien. Daarna reist het gezelschap verder naar Utrecht (Moreelsepark, 15 t/m 31 juli) en Amsterdam (Martin Luther Kingpark, 5 t/m 21 augustus).