Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL
24 Juni 2011
Gewapend beton door Klemens Patijn en TG Goed Gezelschap
Door Mieke Kreunen met foto's van Peter Rillema
Hoewel op Terschelling in WO II nauwelijks oorlog is geweest, bouwden de Duitsers er wel bunkers, zowel bij West als bij Formerum. Veel gevochten werd er niet maar wel vakantie gevierd, gezongen en gedronken. Nu staat een deel van die bunkers te koop bij A.V.T. makelaars uit Groningen, die er appartementen in gebouwd heeft. Voor een krappe € 300.000 heb je een prachtige veilige woning!
Makelaar Geert staat de belangstellenden te woord en leidt hen - onder begeleiding van vrolijke Duitse marsmuziek op koptelefoons - door de loopgraven naar de lokatie. Na een korte uiteenzetting over het veilige karakter van de woningen, moet Geert helaas naar een volgende klant. Niet veel later klinkt er uit de bunkers prachtig meerstemmig gezang dat langzaam aanzwelt. Eén voor één verschijnen er Duitse soldaten in deuropeningen en ramen.
Dan staan de eerste nieuwe bewoners van de appartementen voor onze neus. Vader, moeder en zoon die zich zo te zien enorm verheugen op hun nieuwe veilige leventje. Gordijntjes worden opgehangen, plantjes neergezet en het ziet er al snel knus en huiselijk uit. Maar dan gaan heden en verleden door elkaar lopen in een bijzondere vorm van dubbele bewoning.
Het uitbundige geluk van de familie begint de eerste scheurtjes te vertonen en er gebeuren vreemde dingen. De nieuwe bewoners dreigen hun grip op de realiteit kwijt te raken terwijl ze de fantomen in zichzelf en om zich heen bevechten terwijl vrolijk gezang zich mengt met dreunen van mitrailleuren en granaten.
Gewapend beton is een prachtige voorstelling over angst en controle, over (schijn)veiligheid en (schijn)zekerheid over dat wie zijn verleden kent ook zijn toekomst weet. Het contrast tussen de ogenschijnlijke zorgeloze oppervlakkigheid van het gezin en de soldaten die gebukt gaan onder heimwee en verveling lijkt groot maar wordt gaandeweg minder als hun angsten, gevoelens en demonen eigenlijk dezelfde blijken te zijn. Met een goede dosis humor ontvouwt het stuk zich tot een hoogtepunt dat de zoon des huizes bijna fataal wordt.
Dit is locatietheater zoals het bedoeld is. Schitterend gebruik van de locatie en de historie ervan, met een verhaal dat zowel luchtig is als gelaagd. Chapeau Klemens Patijn en ook chapeau voor Atelier Oerol en begeleider Hans Man in 't Veld.