Onderwerp: MUSICAL
5 Juni 2011
Lucky Stiff door Sempre Sereno
Tekst en beeld door Mieke Kreunen
CultuurpodiumOnline besteedt over het algemeen geen aandacht aan amateurvoorstellingen. We maken wel eens een uitzondering en we doen dat eigenlijk altijd voor de oudste musicalvereniging van Nederland: Sempre Sereno uit Wageningen. Waarom? Omdat het hier amateurs betreft die met een grote ambitie, dito inzet, bescheiden middelen en behoorlijk wat talent in hun midden, jaarlijks een voorstelling neerzetten die zich qua entertainment kan meten met menig professionele productie.
Dit jaar speelde Sempre Sereno Lucky Stiff, een absurde musical gebaseerd op de (verfilmde) novelle 'The man who broke the bank at Monte Carlo'.
In het verhaal komt een schare onvergetelijke personages voorbij: Harry Witherspoon, de ongelukkige erfgenaam-onder-verpletterende-voorwaarden van 6 miljoen dollar, Annabel Glick, kampioen hondenrechtenactiviste, Gekke Rita, de bijziende moordenares en haar vreemde broer Vinnie de opticien, omwille van zijn levensbehoud, tegen wil en dank mee naar Monte Carlo gesleurd, om er maar een paar te noemen.
Er is een dode oom die in een rolstoel langs alle bezienswaardigheden geduwd moet worden omdat dit zijn laatste wens was. Er is een exotische zangeres en ook de geheimzinnige Luigi. Zal Harry in staat zijn de erfenis op te strijken en zo te breken met zijn saaie leven als schoenverkoper, of gaat al het geld naar het hondenasiel waarvan zijn oom hoofdsponsor is?
Zoals ook ieder jaar weer, was de Junushof tot op de laatste stoel uitverkocht voor de voorstellingen van Sempre Sereno en terecht. Het was weer genieten geblazen met mooie solistenrollen voor Cleo Smits (als Rita la Porta), Timo Hamers (als Vinnie Di Ruzzio), Leonie Hermans (als Annabel Glick) en Bart Keser (als Harry Witherspoon). Maar zoals de gewoonte is bij Sempre Sereno is ook voor het ensemble een aanzienlijke rol weggelegd waarbij we ondertussen de artistieke handtekening van Panda van Proosdij herkennen. Aan ieder klein details is gedacht, zowel in de choreografie, de staging als in het decor en de props. Het aardige van een vereniging met zoveel ervaring is, dat er voor iedereen wel een rol te vinden is die bij hem of haar past. Zelfs voor de zwangere actrice is er een rol gevonden die voor haar te doen is: piccolo.
Zeker niet onvermeld mag het kleine orkest o.l.v. Hans Cassa blijven. Ook zij vervullen - zij het dit keer vanaf een positie hoog boven het podium - hun rol met verve.
Chapeau ook dit keer weer voor Sempre Sereno. Zij bewijzen jaar in jaar uit dat je met hard werken en bescheiden middelen een mooie productie kunt realiseren. Een productie overigens die ook dit jaar onder leiding stond van Renee Biermans.
Meer foto's vind je hier.