Onderwerp: MUSICAL
17 April 2011
Laat je verrassen! Een avondje melige ongein bij Spamalot
Door Mieke Kreunen met foto's van Wim Lanser en Mieke Kreunen
Spamalot is een creatie van Python Eric Idle en John du Prez. Ze werkte eerder samen in ondermeer The life of Brian. De (s)hitmusical Spamalot is schaamteloos maar liefdevol afgekeken van Monty Python and The Holy Grail, het verhaal van Koning Arthur en zijn zoektocht naar de Heilige Graal. De titel van de musical verwijst naar een zin uit de film: “We eat ham and jam and spam a lot”.
Spamalot parodieert het musicalgenre maar ook de wijze waarop deze 'industrie' zichzelf serieus neemt en in stand houdt. Dat blijkt niet alleen in de songs zoals ‘Het lied dat klinkt als dit’ en ‘Sterren van TV’ maar ook in meer of minder subtiele verwijzingen naar klassiekers uit het musicalrepertoir zoals Fiddler on the Roof, West Side Story en Les Miserables.
Monty Python heeft een grote schare trouwe fans die niet bepaald van huis uit ook musicalliefhebbers zijn. Het is dan ook een waagstuk van producenten V&V Entertainment en Geert Allaert om de productie in Nederland en Vlaanderen uit te brengen in een hertaalde uitvoering.
Voor de Nederlandse productie had Albert Verlinde de gouden ingeving om de cast te creëren rondom het duo Paul Groot en Owen Schumacher (Koefnoen), Pepijn Gunneweg (Ashton Brothers) met John Kraaijkamp Jr als Koning Arthur en Linda Wagemakers als Lady of the Lake. Zij hebben precies de goede mix van enigszins norse ernst (Kraaykamp), diva & dramaqueen (Wagemakers), droge humor & sterke typetjes (Groot, Schumacher en Gunneweg) die Spamalot tot een succesvolle productie maken. Voeg daar nog aan toe sterke bijrollen van Nordin de Moor (als het paard Patsy), Bob Stoop en Herman Finkers als de stem van God en het kan niet meer stuk.
Spamalot komt niet meteen volop uit de startblokken maar vanaf de tweede helft van de eerste acte zit de vaart er lekker in, zijn de premièrezenuwen in bedwang en klinken de lachsalvo’s door de zaal. Jammer dat de verstaanbaarheid hier en daar niet helemaal perfect was waardoor niet alle grappen goed te volgen waren maar dat is een klein detail op een overigens uitstekende voorstelling.
Linda Wagemakers imponeert met haar fantastische stem waarmee ze eens even heerlijk kan uitpakken en Paul Groot blijkt zeer verdienstelijk te kunnen zingen. Owen Schumacher is even geloofwaardig als spottende Fransoos als dat hij op de stelten Ridder van Niiii personificeert. John Kraaijkamp houdt een uitgestreken gezicht bij ieder avontuur dat hij meemaakt op zijn queeste, met als hoogtepunt het lied ‘Ik ben alleen’ waarin hij zich - notabene in aanwezigheid van de onafscheidelijke Patsy - over zijn eenzaamheid beklaagt. Arthur weet overigens het verschil tussen draf en galop niet maar misschien is dat expres. Pepijn Gunneweg maakt indruk vooral met zijn song ‘Sterren van TV’ die helemaal op de Nederlandse actualiteit is toegesneden door de gezamenlijke hoofdrolspelers.
’t Is jammer dat vele grappen uit de musical letterlijk en tot in het kleinste detail uit zijn uitgemeten in verschillende media. Dat is één van de schaduwkanten van alle online informatie want daardoor is voor mensen die zich goed hebben ingelezen, van veel grappen de verrassing al af. Die clou's gaan we hier dus niet herhalen. In tegendeel. Ons advies is om niets te lezen (behalve ons artikel maar als je zover bent gekomen dan heb je dat al bijna uit) en gewoon naar de voorstelling te gaan. Het is gewoon een heerlijke avond ongein.
Bij het programmaboek is een cd gevoegd met vijf songs waaronder ook de hit ‘Always look ont the bright side of life’ en staat nog wat meer ongein om bij na te genieten.