Onderwerp: POP-ROCK

10 April 2011

Ogen en oren tekort bij The Wall van Roger Waters

Tekst en beeld Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)

Het is donker in de zaal, van alle kanten hoor je 'I am Spartacus' en trompetgeschal.  De verwarring slaat toe; waar moet ik als eerste kijken? Dan, een zee van licht en er barst van alles los, vuurwerk, muziek, een vliegtuig slaat in de muur. Roger Water bouwt The Wall, meer dan 30 jaar na het uitbrengen van het album en na het afbreken van de Berlijnse muur weer op in het Gelredome.

Er kruipt bij 'The Happiest days of our Lives' de gigantische opblaasschoolmeester uit de muur en  de kinderen van een klas van de John F Kennedyschool hebben het optreden van hun leven als het koortje in' Another Brick in the Wall'. Van begin tot eind houdt de show het uit 31.000 toeschouwers bestaande publiek vast. The Wall is een muzikaal en visueel spektakel met een boodschap.

The Wall, een autobiografisch epos van Waters, die zijn vader verloor in de Tweede Wereld oorlog is een aanklacht tegen oorlog en kapitalisme. Dat wordt des te meer duidelijk als bij 'Goodbye Blue Skies' de bommenwerpers geprojecteerd worden met een lading bestaande uit dollars, kruizen, jodensterren, hamers en sikkels, Shell en Mercedes-Benz logo's. Kippenvel bij 'Mother' met een integratie van beeld Waters uit de jaren 80 show.

Tijdens het eerste gedeelte van de show wordt de metaforische muur op het podium opgetrokken. Als de muur eenmaal dicht is, is er een pauze van een half uur en er worden foto's vertoond van gesneuvelden tijdens de vele zinloze oorlogen. Via Facebook heeft Waters een oproep gedaan om  foto's van geliefden op te sturen die in een oorlog of als gevolg van geweld zijn gevallen.  Hierop is massaal gereageerd en de slachtoffers krijgen een gezicht. Dit zegt zoveel meer dan de statistieken.

Na de pauze worden er indrukwekkende visuals op de muur geprojecteerd die continu van vorm verandert. Het publiek zet zich elke keer schrap voor een omvallende muur. Dit is een toevoeging aan Waters en band die nu voor de muur staan en een kleinere ruimte tot hun beschikking hebben. Tegelijkertijd marcheren op de achtergrond de hamers voorbij en individuen worden in de gehaktmolen tot eenheidsworst vermalen.  Voor mij is 'Bring the Boys Back Home' een hoogtepunt op de voet gevolgd door 'Vera' waarbij op de muur filmpjes worden vertoond van kinderen van veteranen die in armen springen van hun vaders.  

The Wall, een document dat helaas in 2011 nog net zo actueel is als in 1979 toen het uitgebracht werd. Zal de mens ooit leren?