Onderwerp: DANS, ACTIE
12 Maart 2011
Rock the Ballet
Tekst en Beeld: Michaela Meijer (klik voor vergroting)
Gezien: 11 maart 2011 Carre Amsterdam
Ballet: tutu's, pas de deux, het Zwanenmeer, plie, spitzen, klassieke muziek, serieus, pirouette.
Rock de Ballet: stoere mannen, explosief, U2, fun, cool, Queen, acrobatiek, entertainment, sexy.
We laten het strenge imago van de balletwereld mijlenver achter ons en stappen in een compleet nieuwe dimensie die Rock the Ballet heet.
Rock the Ballet werd gecreëerd door Rasta Thomas (danser, martial artist, gymnast en choreograaf) en zijn vrouw Adrienne Canterna (danser, choreograaf en danscoach). Vanuit hun beider liefde voor verschillende stijlen van dans, ondanks de klassieke scholing, werd samen met de Bad Boys of Dance (in 2007 opgericht door Rasta Thomas) gecreëerd. Weg met het stoffige en voor sommige mensen zelfs slaapverwekkende klassieke ballet. Rock the Ballet blaast je van je stoel en heeft inmiddels wereldwijd naam gemaakt.
Deze week stonden de mannen dan eindelijk in Koninklijk Theater Carre Amsterdam, klaar om hun publiek mee te voeren in de wereld van Rock the Ballet.
Verbazingwekkend genoeg is Carre niet eens uitverkocht, maar braaf als ik ben, bekijk ik de eerste helft van de show op de mij aangewezen plek op de parterre. Act 1: genaamd Beautiful Day, knalt er meteen lekker in op het nummer I Gotta Feelin van de Black Eyed Peas. Meteen wordt er enthousiast meegeklapt en gejoeld bij opkomst van de heren. Vanaf mijn plekje is goed te zien hoe synchroon de bewegingen worden uitgevoerd en hoe hoog de verschillende sprongen zijn.
De eerste act is een soort van romantisch liefdesverhaal, waarbij naast de 6 heren ook 1 vrouw het podium betreed. De vrouw wordt aanbeden en liefdevol benaderd door alle heren. Een soort van kat en muis spelletje: wie loopt er straks als winnaar met de muis als trofee het podium af. Een beetje een slap verhaal, die wat mij betreft het krachtige karakter van de show naar beneden haalt. Desalniettemin is de dans fenomenaal op nummers als American Woman van Lenny Kravitz, Faithfully van Journey en Crash into me van de Dave Mathews Band.
Lachwekkend is de act met opblaaspoppen op Carmen van Maria Callas. Het is een grappig gezicht, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Eigenlijk is het een beetje zielig om te zien, dat deze dansgrootheden de lach in de zaal krijgen door de suggestie te wekken een soort van sex te hebben met deze opblaaspoppen.
Act 2: genaamd Rock You bekijk ik vanaf rij 2 met vrienden. Pas nu zie ik hoeveel plezier de heren op het podium hebben. Er wordt gelachen en geroepen, er wordt echt contact gemaakt met het publiek. Deze act is een stuk explosiever als act 1 en wordt met flink meer enthousiasme ontvangen. De heren vliegen door de lucht als ware acrobaten, een lust voor het oog. Dat de heren allen klassiek geschoold zijn is goed te zien. Er wordt gehiphopt, modern gedanst, gerockt en we zien veel, heel veel acrobatiek, maar alles met dezelfde flair, elegantie en affectie voor het klassieke ballet. Echt prachtig om te zien.
De slotact is dan weer een beetje een domper. De heren zijn vreselijk aantrekkelijk om te zien met die strak afgetrainde lijven, maar om als slotact op I'm to Sexy van Right Said Fred een soort van Chippendales-showtje neer te zetten, shirt uit maar met broek aan, is een beetje makkelijk en jammer.
Al met al, Rock the Ballet is absoluut de moeite waard. Het is een mooie show qua dans en bijzondere danstechnieken. Voor diegenen die Rock the Ballet willen gaan zien, vanavond staat de show nog 1 keer in Carre.