Onderwerp: POP-ROCK, MUZIEK
13 September 2010
Beatstad 2010 - Perfecte dag met sfeerverhogende regen
Tekst en beeld van Michiel Fokkema
Ondanks alle slechte weerberichten en de stortbuien van de dag ervoor gaat Beatstad 2010 van start met een mooie blauwe lucht met witte wolkjes. Om 17:00 uur beginnen drie jonge, maar toch al aardig ervaren meiden, met aanstekelijke rock. ReBelle, voor de gelegenheid aangevuld met een gitarist en een celliste, is een trio dat in deze vorm ongeveer een jaar bestaat. Ze zijn echter in andere samenstellingen al een jaar of 5 muziek aan het maken, doen het goed op festivals en stonden ze in de finale van de Grote prijs.
De aftrap op een festival is altijd lastig, toch straalt het plezier eraf wat de toon zet voor de rest van de avond. ReBelle, houd ze in de gaten, we gaan meer van ze horen. Caro Emerald komt een met een complete band met 3 blazers en een DJ. Zij is een prachtige verschijning met een mooie stem. haar muziek is een uiterst dansbare mengeling van rockabilly, rock&roll en soul met een jaren 40/50 uitstraling. Zeer aanstekelijk en goed in het gehoor liggend valt zij bij iedereen in de smaak.
Waylon komt ook met een grote band, hammond orgel, blazers en alles er op en eraan. Hij valt duidelijk in de smaak, zeker bij de dames. Hij lijkt tenslotte op een combinatie van George Micheal, James Dean en Elvis Presly. Zijn muziek manouvreert tussen rock, funk en soul. Hij brengt een hommage aan de Godfather of Soul James Brown inclusief een perfect geïnterpreteerde "This is a mans world". Het publiek komt nu echt los, ook de jonge meisjes die nog nooit van James Brown hebben gehoord. Zijn muziek blijkt tijdloos te zijn.
Noemenswaardig is de werkelijke erg goed solo van baritonsaxofonist Tini Thomsen, toch wel het hoogtepunt van de dag. Schijnbaar moeiteloos haalt zij de meest fantastische noten en geluiden uit haar eigenlijk veel te grote sax. En dan breekt de pleuris los. De hemel breekt open en Di-Rect breekt los. De wind staat recht op het podium waardoor de regen zo naar binnen waait. Di-Rect geeft er niets om en spelen gewoon door. Het publiek trekt een poncho aan en geeft er ook niets om. Eigenlijk verhoogt het de sfeer alleen maar. Di-Rect maakt zijn reputatie waar met originele en stevige rock en speelt de sterren van de hemel. Als ze stoppen, stopt ook de regen.
Dan komt eindelijk Nederlands enige rockgodin Anouk op het podium. Ze gaat er gelijk stevig tegen aan met haar band die na een paar nummers nog met blazers wordt uitgebreid. Ze werkt zich door haar repertoire met de nodige hits heen en is inclusief toegift precies om 23:00 uur klaar zoals aangekondigd. Alle nummers worden perfect gespeeld en Anouk zingt uitstekend. Toch lijkt het wat routineus, niet dat ze zich er van af maakt, maar er zit ook niets extra's bij. Je kan net zo goed een CD van haar opzetten. Hoewel zo'n grote band erg goed kan klinken, zoals bijvoorbeeld by Waylon, mondt Anouks band soms uit in een grote brei van geluid. Het blijft goede muziek, maar iets meer spirit zou het perfect muziek maken.