Onderwerp: OPERA EN OPERETTE, DE PARADE

20 Juli 2010

Pinocchio in Love van jubilerend Ricciotti Ensemble

  
Door Ad Aerts met foto's van Mieke Kreunen (klik voor vergroting) 

Het Ricciotti ensemble is bij mijn weten het enige straatsymfonieorkest dat Nederland rijk is. Het orkest dat bestaat uit 40 jonge musici en speelt bij voorkeur op plaatsen waar orkesten van die grootte dat meestal niet doen: op straat, in bouwputten, in de gevangenis. En waar klassieke musici meestal alleen goed muzikaal vakmanschap laten zien, zijn de  bevlogen musici van dit orkest altijd te bereid iets meer te doen dan alleen spelen. We hebben te maken met een orkest met een groot gevoel voor theater.

In 2010 bestaat het 40 jaar, reden voor een bijzondere verjaardagsproduktie. Speciaal voor het Ricciotti Ensemble schreven Guus Janssen (muziek) en Friso Haverkamp (libretto) een straatopera met als titel 'Pinocchio in Love'. De opera wil het verhaal van Pinokkio opnieuw vertellen, maar nu gezien van de ogen van de 125 jaar oude Pinokkio die terugkijkt op zijn leven. En die terugverlangt naar toen hij nog van hout was.

Ik was heel benieuwd daar het verhaal, en het leek me dat je daarmee een prima voorstelling moet kunnen maken. Maar jammer genoeg kan ik daar nu niet over schrijven, en wel om een heel banale reden: ik heb vrijwel niets van de voorstelling kunnen verstaan. 

De rumoerige omgeving van het Paradeterrein heeft daar zeker toe bijgedragen, maar daar lag het zeker niet alleen aan. Door de opstelling van het orkest overheerste dit heel erg. Een andere belemmerende  factor was dat het libretto deels in het Engels en deels in het Nederlands is geschreven, wat het voor de toeschouwer extra moeilijk maakt, zonder dat dat een inhoudelijke bijdrage aan de voorstelling levert.  Maar is opera niet bij uitstek een muzikale theatervorm die een verhaal vertelt? En heb je nog wel een opera als je het verhaal niet kunt volgen?

Aan de voorstelling is andere opzichten heel veel zorg besteed. Visueel sloot het beeld van de voorstelling aan bij de traditie van de Commedia Dell'Arte, compleet met de karakteristieke  halve maskers  en de grote gebaren die daar bij horen. Het hilarische van deze oude italiaanse theatervorm kwam minder uit de verf, maar ook dat kan aan de verstaanbaarheid liggen.  De voorstelling heeft veel sterke visuele momenten die met eenvoudige middelen effectief gerealiseerd werden, waarbij de manier waarop de houten Pinokkio tot leven werd gewekt een belangrijke rol speelde. Wat ik erg goed vond was de manier waarop de orkestleden deel uitmaakten van de voorstelling, met een bijdrage die veel verder ging dan alleen het spelen van de bladmuziek.

Het enorme gevoel voor theater dat het orkest in deze voorstelling laat zien is een van de sterke kanten van het Ricciotti ensemble. Dit is orkest met goede muzikanten dat muziek èn theater maakt.  Het maakt veel goed, maar het gevoel dat dit orkest een beter verjaardagskado verdient blijft toch wel heel erg hangen.

Ricciotti Ensemble | De Parade

Muziek: Guus Janssen
Libretto: Friso Haverkamp
Regie: Miranda Lakerveld
Decor en kostuums: PI-2
Lichtontwerp: Floriaan Ganzevoort
Antje Lohse: mezzosopraan - BLUE
Harm Huson: countertenor - Little Man
Roberto Bacchilega: acteur - Pini (de oude Pinocchio)
Javier Murugarren: danser/poppenspeler - Pini (de jonge Pinocchio)

Het Ricciotti ensemble onder leiding van Gijs Kramers

Kijk hier voor meer foto's.