Onderwerp: POP-ROCK

4 Juli 2010

Parkpop viert 30ste verjaardag met knalfeest!

Door Berbera van den Hoek, foto's Maarten Grootendorst

Het is prachtig weer met veel zon tijdens de 30ste editie van Parkpop. Door alle perikelen met Snoop Dog die op het laatste moment wordt afgezegd is het Haagse festival op de internationele kaart gezet. Dit heeft zelfs CNN gehaald.

We beginnen bij de warme soulklanken van Mamas Gun. Als je de naam hoort denk je aan een damesband maar niets is minder waar. De band komt uit Londen,  de bandleden zijn van het mannelijk geslacht en de bandnaam is ontleend aan het Erykah Badu album.  Frontman en zanger Andy Platts heeft een mooie warme stem en Mamas Gun doet niet onder voor Jamiroquai. Een lekker begin van een mooie dag.

Op Xstage, het hiphop podium ben ik getuige van een mooie crossover met  Urban Roots. Jazz meets hiphop bij uitstek. Trompettist Michael Varenkamp en rapduo Kern Kopppen spelen samen met aanstormende rappers Punky Donch, De Basis,  De Dikke Vandalen. Wat mij betreft een magische combinatie, het klinkt lekker en de energie spat van het podium.



Al geruime tijd voordat het optreden van singer songwriter Justin Nozuka optreden begint hebben zich veel jonge meisjes verzameld voor de Jupiler Stage. Zodra hij opkomt begrijp ik het gegil. Justin heeft de looks en de bluesy folk mix in combinatie met zijn stem en  teksten als ' My heart is Yours is het onweerstaanbaar. Knap dat hij verder geen gebruik maakt van showelementen  maar door charisma en kwaliteit  de aandacht vast kan houden.

Om iets over half zes is het tijd  het 30-jarig bestaan van Parkpop te vieren. Robert Jan Stips heeft een speciale editie geschreven van de  Haagse hit ' Dankzij de Duinen'. De uitvoering is tegelijkertijd live op de drie Parkpop podia door Haagse muzikanten die allemaal in en eerder stadium van hun carrierre  op Parkpop hebben opgetreden zoals George Kooymans, Cesar Zuiderwijk (Golden Earring) Evert Nieuwstede (Urban Heroes), Frederique Spigt, Tim akkersmans (Di-Rect), Inge Bonthont (Bombitas), Henk Hofstede (Nits), Hans Vandenberg (Gruppo Sportivo). Met elkaar bouwen ze een feest.

Juliet Lewis begint achter de drums en als ze bij het tweede nummer het podium bestormt en haar mond optrekt kan je niet anders dan onder de indruk raken van deze exentrieke zangeres en actrice. In haar strakke rode outfit en extreme make up zet ze een rauwe show neer die je doet denken aan de beginjaren van de punk. Het niveau van Nina Hagen haalt ze niet en haar rauwe uithalen zijn niet altijd zuiver maar ze heeft lef en het is goed te zien dat er in het gepolijste commerciele popklimaat weer eens een dame met ballen is opgestaan.

George Kooymans en Frank Carillo, 2 grootheden kennen elkaar al jaren en hebben de krachten gebundeld. Het resultaat is het album 'on Location'. Beide heren zijn op het podium aan elkaar gewaagd. Ze nemen beiden zang en gitaar voor hun rekening en wisselen elkaar op momenten af, vullen elkaar aan en gaan een gitaar battle niet uit de weg. Tijdloze, stevige rock met een vleugje blues die vanaf het begin lekker in het gehoor ligt.

Daarna is het tijd voor een coryfee. Nick Lowe, de legendarische Britse singer songwriter. Met zijn songs heeft hij geschiedenis geschreven maar op het grote Staedion podium komt het niet uit de verf. Het is een gedegen optreden maar het spettert niet. De liedjes zijn prachtig en ik wil Nick Lowe zeker nog een keer zien in een kleinere intieme setting.  Hier houd ik het snel voor gezien.

Tegelijkertijd met Nick Lowe maar een podium verder worden bij het Canadese hardrock trio Danko Jones slipjes naar het podium gegooid.  Dit zie je niet vaak bij festivals. Door de bassist, John Calabrese worden de stukjes textiel met een grote grijns ontvangen.  Frontman Jones geeft een stoere show weg. het ritme is aanstekelijk en in mum van tijd sta ik met het publiek mee te headbangen.

De afsluitende act van Parkpop 2010 is Nena. Iedereen kent natuurlijk de hits van begin jaren 80 zoals '99 Luftballons' en 'nur getraumt'. Daarna is het in Nederland stil geworden voor deze inmiddels 50-jarige zangeres. In Duitsland brengt ze nog regelmatig albums uit. Als ze het podium opkomt zie je geen verschil met de Nena uit de jaren 80. Slank, strakke jeans en zwarte top. Ze springt energiek over het podium en wordt prima aangevuld door haar in het zwart geklede, goedgestylde jonge band. De gitaristen wapperen met hun haren en houden de gitaren in alle mogelijke en onmogelijke posities vast. Leuk is dat Nena meer de electro pop kant op is gegaan en ook de bekende nummers hebben een hip disco sausje gekregen. Naast de bekende nummers die ook in het Duits redelijk worden meegezongen is 'Sheriff' een cover van DAF erg mooi.

Ter gelegenheid van de 30ste verjaardag van Parkpop is een boek verschenen. Hiervoor is diep in de archieven gedoken en het resultaat is een mooi verslag van de eerdere edities van Parkpop met uniek beeldmateriaal. Het boek is voor € 5,-- te bestellen in de webshop

Ik heb me laten vertellen dat er al bestellingen zijn voor de 50ste editie en uiteraard zijn we er de komende 20 edities bij.

Parkpop Gefeliciteerd!