Onderwerp: Even voorstellen
30 Juni 2010
Even voorstellen... Ad Aerts
Ik heb theater niet met de paplepel ingegoten gekregen. Pas op de middelbare school kwam ik tot de ontdekking dat er iets bijzonders gebeurde als een groep mensen op een podium gaat staan en een andere groep daarnaar gaat kijken. Op diezelfde middelbare school raakte ik ook betrokken bij een cabaretgroepje, waarbij ik me vooral met de techniek bemoeide. Maar ik ontdekte theater pas echt toen ik op 5 Atheneum een baantje nodig had omdat ik een brommer wilde kopen.
Ik had al een paar maanden kranten bezorgd en besloten dat dat toch echt te hard werken en te vroeg opstaan was voor mijn tere pubergestel. Ik wilde een baantje dat goed betaalde en waarvoor je je niet moe hoefde maken. En toen zag ik een advertentie van de schouwburg in de buurt waarin gevraagd werd om suppoosten. Dat leek me wel wat. Hoe moe kun je worden van kaartjes scheuren? Al snel kreeg ik in de gaten dat er in die theaterzaal leuke dingen gebeurden. Bovendien kreeg ik twee vrijkaartjes voor iedere voorstelling waarbij ik niet zelf hoefde te werken. Wat kan ik verder zeggen? Ik was om.
Ik heb twee jaar kaartjes gescheurd en tientallen voorstellingen bezocht voordat ik mijn baantje moest opgeven omdat ik ging studeren. Maar ik heb in die tijd zelf ook een paar voorstellingen georganiseerd in de schouwburg, zij het vooral in de kleinere zalen. Ik sloot mijn middelbare school theater 'carrière' af door voor mijn cabaretgroep een voorstelling te organiseren in de grote zaal. Ik kreeg een flinke korting bij de zaalhuur, en alle denkbare medewerking van de schouwburg en haar medewerkers. We hebben er niet veel op verdiend, maar belangrijker was dat we voor de eerste keer op een echt toneel konden spelen, met echt licht, een echt doek, en zaallicht dat langzaam uitdoofde aan het begin van de voorstelling. Een herinnering die je bijblijft.
Toen ik ging studeren was ik vastbesloten Nederlands te gaan studeren met als kopstudie Theaterwetenschappen. Ik zou later leraar Nederlands worden op een school waar veel met theater gedaan werd. Tijdens mijn studie kwam ik echter zoveel andere boeiende dingen tegen dat plan naar de achtergrond verdween. Wel heb ik een flink deel van mijn studie zelf gefinancierd als parrtime theatertechnicus. Maar ik heb in die tijd verder alleen maar veel theater gezien. Ik heb mijn studie Nederlands wel afgemaakt, maar nu met als kopstudie fonetiek, onderzoek naar gesproken taal. Zoals zovelen kwam ik terecht in de automatisering en raakte uiteindelijk verzeild in de wondere wereld van de internet. Ik heb een eigen bedrijf gehad dat zich bezig hield met het bouwen van webdatabases. En uiteindelijk werd ik docent game development. En daarmee leek ik het theaterpad voorgoed te hebben verlaten, al ben ik wel steeds voorstellingen blijven bezoeken. Zij het 6 keer per jaar in plaats van 6 keer per maand.
Op een gegeven moment raakte ik uitgekeken op werken in het onderwijs en zocht een andere baan. En nu zou niet zomaar een baan worden, maar een baan die volledig bij mij paste. In juni 2008 kwam ik een advertentie tegen van Theater Instituut Nederland waarin gevraagd werd om een medewerker voor Nieuwe Media. En ik wist meteen dat dat mijn baan was en dat ik alles op alles zou zetten om die baan te krijgen. En dat is gelukt. En daarmee kwam ik toch weer bij mijn oude liefde terecht. Theater is voor mij weer dagelijkse kost geworden en ik geniet er met volle teugen van. Op mijn werk ben ik vooral met techniek en Internet bezig, maar ik begon het al vlug ook weer ouderwets leuk te vinden om voorstellingen te bezoeken, waarover ik dan op mijn weblog stukjes schreef. Naar aanleiding van die stukjes kreeg ik de vraag of ik niet ook voor cultuurpodiumonline.nl over mijn theaterbezoek wilde schrijven. Uiteraard had ik daar wel oren naar.
Mijn voorkeur gaat uit naar kleinschalig theater dat grenzen opzoekt. Ook locatietheater spreekt me erg aan. Maar uiteindelijk gaat het me maar om een ding: het moet me wat doen. Ik probeer in mijn stukjes dan ook niet te schrijven over wat een voorstelling inhoudt, maar vooral over de manier waarop die mij raakt. Bij mij vind je dan ook geen doorwrochte analyses. Die lees ik zelf ook niet. Ik probeer mijn webteksten ook binnen de 500 woorden te houden, zodat ze binnen 2 minuten te lezen zijn. En nu ik jullie toch spreek, wil ik jullie vooral oproepen om niet blind te geloven wat anderen over theater schrijven: ga zelf kijken, onderga een voorstelling en ontdek wat een voorstelling met jou doet!