Onderwerp: Weblog Marina Kaptijn, OEROL
20 Juni 2010
Miracles do happen, drie-twee-één-!!!
Vrijdagavond. De één na laatste voorstelling op Oerol. Harde wind, en ook nog keiharde regen juist tijdens de saxofoon solo van Femke. De muzikanten kregen soms geen geluid uit hun instrumenten omdat de wind er zo hard in waaide. Of woei, da's een generatie kwestie. Gelukkig bleef het niet lang regenen, dus we hebben de voorstelling wel uit kunnen spelen.
Direct na afloop komt er een mevrouw uit het publiek naar me toe: Of we er zelf een goed gevoel over hebben, over deze voorstelling. Haastig schakel ik mezelf in de modus van 'negatieve feedback is ook feedback'.
"Waarom vraagt u dat, mevrouw?"
"Nou, ik vond 't driekeer niks."
"Oh, nou meestal horen we alleen iets terug van de mensen die het mooi vonden, dus ik ben wel benieuwd naar wat u gezien heeft."
"Er was totaal geen harmonie, er klopte helemaal niets van."
"Hoe bedoelt u dat?'
"Nou, die personages en die verhalen, die zijn zo verschillend, daar klopt helemaal niets van."
"En die man heelft ook helemaal geen warme stem."
"Welke man?"
"Die eerste."
"Oh de reisleider bedoelt u."
"Ja die, totáál geen warmte."
"d'r Zat gewoon helemaal geen harmonie in dat stuk."
Dit ging zo nog een tijd door, eindigend met:
"Ik ben blij dat ik dat ook een keer hoor."
"Het ging ook helemaal niet van donker naar licht of zo. Totaal geen harmonie."
"Mevrouw, ik geef het door. Nu heb ik het ijskoud, ik ga naar beneden om een Jutters Bittertje drinken. Ik wens u nog veel plezier toe bij andere voorstellingen."
"Ja ik heb al zoveel moois gezien. En dit was echt driekeer niks."
Eerder die avond zat ik naast een mevrouw die niet wist dat ik meespeel in de voorstelling. Op het moment dat Erik de reisleider het publiek uitnodigt om een wens op de wenskaart te schrijven moet ik zorgen dat ik als eerste m'n wens neerpen, het is een cue voor de musici. De mevrouw naast me, ook een oudere dame net als de eerder beschreven mevrouw, buigt zich naar me toe en zegt:
"Dit vind ik nou zó leuk. Echt Oerol." En ze vertelt vervolgens dat ze een echte hartenwens heeft opgeschreven. Ik ook mevrouw, elke avond opnieuw doe ik een echte hartenwens. Al is het tegen de klippen op: ik blijf geloven dat mijn wens ooit echt uit komt. En ik hoop dat mijn collega Ntando gelijk heeft als ze zegt: "Miracles do happen."
Drie-twee-één-!!!
Marina