Onderwerp: OEROL, Festival aan de Werf

3 Juni 2010

Eclips door The Glasshouse | Kees Roorda

Door Barbara Klomp met foto's van Joost van Wilgenburg en Bowie Verschuuren

Het theatercollectief The Glasshouse is opgericht door de Nederlandse schrijver/regisseur Kees Roorda en de Zuid-Afrikaanse theatermaakster Catherine Henegan. Zij leerden elkaar kennen tijdens hun opleiding DasArts in Amsterdam en besloten toen samen te gaan werken. Ze maken interdisciplinaire voorstellingen met acteurs, filmmakers, componisten, musici, beeldend kunstenaars, dichters en rappers. Soms gebeurt dit op locatie, dan weer binnen de muren van het theater. The Glasshouse maakt voorstellingen die de verhalen van onze tijd vertellen. Deze verhalen komen niet uit een strakke gepolijste wereld, maar uit de rauwheid en complexiteit van het dagelijks bestaan.

Hun nieuwste voorstelling Eclips, ging in premiere op het Utrechtse Festival aan de Werf. Voor The Glass House gaan we niet de veiligheid van het theater in, wij brengen de avond door in een hal van de Jaarbeurs.

Daar komen we de Cosmic Warrior tegen, een ijzersterke rol van Titus Muizelaar. Met zijn krachtige stem neemt hij ons mee en laat zijn visioen zien. De zon sterft, de wereld draait nog blind en doelloos om de zon. Het zal duisterder zijn dan de donkerste nacht. Dit visioen draagt hij al weken bij hem. Maar dan komt de verlossing, of, daar moet hij voor zorgen. Een witte raaf verteld hem dat hij is uitgekozen om de wereld te redden. Hij krijgt een missie, hij moet wensen verzamelen die met hart en ziel moeten worden gedaan. Er is een voorwaarde: de wensen moeten worden uitgevoerd voor de eerstvolgende zonsverduistering.

Een beetje onwennig door de rol die wij in het stuk lijken te krijgen, pakken we het papier dat bij binnenkomst al op onze banken lag. "IK WENS .....".

Wij zijn geen toeschouwers, we worden deelgenoot gemaakt. We worden meegenomen op reis, we worden medeverantwoordelijk voor het voortbestaand van de zon, de aarde. Dat we geen publiek meer zijn, dat we niet meer kunnen wegkijken, maar medeverantwoordelijk zijn. Dat we nu reizigers zijn op weg naar de Eclips wordt bevestigd door onze reisleider, een rol van Erik de Vries. Het maakt ons samen sterk. Dan blijken er ook acteurs in het publiek te zitten, of zijn het medereizigers? Die ons wegwijs maken in hun wensen.  

Eclips kent naast het prachtige spel en de teksten van Kees Roorda ook prachtige muziek van componist Micha Hamel. Het geluid van saxofonen en de feslte zon en diepste duisternis nemen ons mee. Het is een totaaltheater waar je niet vanaf je plucje stoel naar kijkt, maar wat je letterlijk moet ondergaan. Niet dat je een keuze hebt, je kan niet anders dan meegaan. "Geef je over, koester je dromen", horen we, en dat willen we maar al te graag.