Onderwerp: POP-ROCK
19 Oktober 2009
Was het vroeger dan echt beter?
Door Maarten Grootendorst, foto's Berbera van den Hoek (klik voor vergroting)
Gisteren zijn we er weer eens lekker voor gaan zitten. Een avondje muziek luisteren zoals ik dat jaren geleden met een groep vrienden regelmatig deed, de groep was wat kleiner maar het concept was gelijk. Een stapel elpees (nu vervangen door een computer), kaarsen, een kratje bier en wat joints. We hielden allemaal van stevige (symfonische) rock dus Rush, Deep Purple en Led Zeppelin kwamen meestal wel aanbod. Een elpee lag steevast onder op, niet omdat hij niet goed was maar omdat we die altijd als afsluiter draaide. De muziek op deze elpee was anders, geen lange ingewikkelde nummers maar simpele nummers waarbij een piano en een dijk van een stem de boventoon voeren. De reden voor deze avond was simpel, er zijn artiesten die je nog nooit live hebt kunnen zien en waarvan je altijd nog hoopt dat je ze een keer live kan zien. En de artiest van de elpee die altijd als laatste gedraaid werd treedt morgen op in Leiden. We gaan naar Chi Coltrane! (Nu Kate Bush nog en mijn concert wensen zijn voor altijd vervuld).
De avond was als vanouds en aan het einde hebben we de hele elpee geluisterd, mijn vrienden waren verrast dat ik de hele “elpee” heb laten aanstaan. (De moderne techniek zorgt ervoor dat ik bijna nooit meer hele “elpees/cd’s” luister). We waren klaar voor het concert en droomde van de ‘oude’ tijden. Met z’n allen naar het Paard van Troje of de Paap een avondje relaxen en heerlijk in een gezellige sfeer naar muziek luisteren.
Vandaag was het concert, een van de concerten van de theater tour van Chi Coltrane, en ik ben net terug uit Leiden. Ik ben niet echt ontspannen, mijn sigaretten zijn niet op en heb een raar gevoel, iets klopt er niet. Ik ben naar Chi Coltrane geweest, een van mijn ‘idolen’. Was het concert slecht? Nee, het kwam wat moeilijk op gang, voor de pauze liet haar stem haar af en toe in de steek, maar na de pauze klonk het als een klok. De band, een bassist en drummer, speelde strak en goed. Tijdens Go like Elijah was er zelfs een guest appearance van het Gospel koor “Elijah” uit Alphen, een mooie toevoeging die helaas niet helemaal uit de verf kwam door slecht afgesteld geluid. De zaal van het Stedelijk Concertgebouw in Leiden was mooi, goede akoestiek, uitstekend zicht op het podium en goed gevuld.
Kortom alle elementen voor superavond waren aanwezig, maar waarom heb ik dan zo’n raar gevoel aan dit concert over gehouden? Theatertours zijn helemaal in, de trend is gezet door akoestische cd’s van artiesten en bijbehorende concerten in theaters. Ik ben ooit bij een akoestisch optreden van de Golden Earring in de Koninklijke Schouwburg in Den Haag geweest en dat was super. Aangepaste arrangementen waardoor een zitplaats op het pluche prima was. Chi Coltrane heeft dit niet gedaan, de nummers zijn niet opnieuw gearrangeerd.
De muziek zorgde ervoor dat ik lekker relaxed tegen een muur wilde leunen of op de grond zitten, een biertje drinken en opgaan in de muziek. In plaats daarvan zat ik in een pluche stoeltje, heb de zaal van voor tot achter kunnen bekijken (er waren dvd opname waardoor het licht niet uitging) en heb me gestoord aan de aanwezigheid van een brandweerman. Er zijn zalen waar ik wel eens denk “als er iets gebeurt hoe kom ik hier dan uit” maar in deze schouwburg is dat niet het geval, overal zijn uitgangen. Het leek wel of ik in een vliegtuig zat, de rijen werden gecontroleerd of er geen tassen stonden etc. en ik zat te wachten op het moment dat hij of vrouwelijke brandweermannen security instructions zouden geven, waar zijn de uitgangen, reddingsvesten en hoe werken de gordels.
Deze sfeer kan er mede de oorzaak van zijn geweest dat het publiek op de laatste 5 nummers na niet echt los kwam. De sfeer was formeel en deed mij denken aan een klassiek concert, ondanks dat op het podium goede rock muziek werd gespeeld. Ik denk dat Chi Coltrane of echt akoestisch had moeten spelen of dit concert op een pop podium had moeten geven.
Altijd zal de muziek van Chi Coltrane op mijn lijstje van veel gedraaide muziek blijven staan. De nummers zijn dierbaar en het concert zal me muzikaal bij blijven. In het boekje van haar nieuwste cd “Yesterday, Today and Forever” staat dat ze weer helemaal terug is en dat we nog meer van haar zullen horen in de toekomst. Graag, maar als ze weer concerten geeft in Nederland hoop ik dat ze dat op pop podia gaat doen zodat ik lekker ouderwets van haar muziek kan genieten.
Websites: