Onderwerp: MUSICAL
16 September 2009
Premiere Mamma Mia on tour: plateauzolen en glimmende lycrapakjes
Tekst en beeld Sabine Sabelis
Maandagavond ging Mamma Mia de Musical opnieuw in première. Dit maal de tourvariant. Waar de musical in 2003 als standplaats Utrecht had met Simone Kleinsma in de hoofdrol, gaat de musical in 2009 langs alle theaters in het land met Lone van Roosedaal als leading lady. Nederland trapt met succes de tourvariant van de musical af.
De rode loper voor Carre had een lange wachtrij, zoveel bekende Nederlanders maakten hun opwachting bij de Carré, allemaal met hun eigen herinnering aan de ABBA-liedjes maar ook bijna allemaal de vorige musical gezien.
Ondanks dat laatste was het een komen en gaan van bijna alle bekende Nederlanders die ons land rijk is (de overige waren waren waarschijnlijk bij de presentatie van de nieuwe collectie van Frans Molenaar even verderop in het Amstel Hotel).
Het verhaal gaat over Donna (Lone van Roosendaal) en haar 3 vakantieliefdes, waarbij 1 de vader blijkt de zijn van haar dochter (Elise Berends) die gaat trouwen. Jarenlang heeft Donna gezocht naar de ware liefde en heeft haar dochter zich afgevraagd wie haar vader is. In het dagboek van haar moeder komt Sophie achter de namen van haar mogelijke vaders en ze nodigt ze uit voor de bruiloft. Donna heeft haar hartsvriendinnen Roos (Mylene d’Anjou) en Tanja (Anouk van Nes) uitgenodigd voor de bruiloft. Samen doorstaan zij Donna’s zoektocht naar de ware liefde en Sophie’s zoektocht naar haar vader. Dit wordt ondersteund met 22 (al dan niet vertaalde) tophits van ABBA.
Wat brengt Mamma Mia voor de tweede keer? Ondanks dat bijna iedereen de musical al gezien heeft zijn er toch in de voorverkoop al 65.000 kaartjes verkocht. Blijkbaar is iedereen nieuwsgierig naar wat deze Mamma Mia gaat brengen. Wat is er veranderd in de voorstelling, is er iets veranderd? Kan Lone van Roosendaal tippen aan Simone Kleinsma die 3 jaar lang Donna vorm gegeven heeft? Hoe zal het musicaldebuut van Bas Westerweel zijn? Op alle vragen komt al snel na aanvang een antwoord. De voorstelling is niet veranderd, op wat subtiele details na, maar dat doet niet af aan de sfeer van de musical, eentje waarbij je gedurende de hele voorstelling moeite hebt om op je stoel te blijven zitten. Je wilt meezingen omdat je de muziek kent en de tekst is nog wat onwennig, maar de makkelijke vertaling en herhaling zorgt dat je bij couplet 2 al het idee hebt dat je het liedje kent.
Het mooie van deze versie van de musical is dat het iets dichterbij het publiek komt. Dat is letterlijk het geval doordat het in kleinere zalen zal gaan spelen dan het Beatrix theater in Utrecht. Doordat alles iets kleiner opgesteld is moet er bijna vanzelfsprekend intiemer gespeeld worden. Met als gevolg dat je nog meer meegenomen wordt in de voorstelling.
Al met al allemaal toppers op het toneel. Een totaal vernieuwde en jonge cast zet een ijzersterke avond neer. Lone van Roosendaal zingt haar longen uit haar lijf en zet de muziek vreselijk krachtig neer, want daar is toch een beetje waar de musical omdraait. Ze is geen nieuwe Simone Kleinsma, ze is Donna, op haar eigen sterke manier. Simone Kleinsma zullen we nooit vergeten, maar Lone van Roosendaal zet net zo goed een Donna neer die we niet snel zullen vergeten. Ondersteund door een formidabel spelende Mylene d’Anjou en Anouk van Nes staan er vrouwen van (figuurlijk) formaat op het podium. Daarmee zou de voorstelling op zich al gevuld kunnen worden. Het oogt niet als geacteerde vriendschap, maar 3 vrouwen die elkaar door en door kennen en echt dikke vriendinnen zijn. Zoveel emotie en plezier spat er van het toneel af als zij er staan.
Elise Berends zet de dochter Sophie bijna soepeler neer dan de vorige versie van de musical. De ontspannenheid in het bewegen, zingen en contact met medespelers maakt het een verademing om te zien. Met deze rol laat ze zien dat ze een grote rol perfect aan kan, na diverse understudies in andere musicals. Zo overtreft haar aanstaande man Sky (John Vooijs) regelmatig op het toneel qua stemgeluid en beweging. Maar het blijft een mooie combinatie van de ingetogen Sky en enthousiaste Sophie.
Waar iedereen natuurlijk nieuwsgierig naar is is hoe publiekstrekker Bas Westerweel het voor het eerst in het theater gaat doen. Het was duidelijk dat er sprake was van een behoorlijke dosis (gezonde) nervositeit. Bas zet op zich een hele goede vader neer, maar valt toch nog wat weg tegen Ad Knipsels en Rutger le Poole als de andere vaders. Qua beweging in de dansmoves was het bij lange na nog niet vanzelfsprekend voor Bas Westerweel, qua zang leek het ook wat stroef te gaan in het begin, maar na de eerste grote solo “Zo ben ik, zo ben jij” kwam er (bijna onverwacht) een sterke stem naar boven die de potentie heeft om alleen nog maar krachtiger te worden.
Publiek heeft moeite met stilzitten. Het enthousiasme spat van het podium af, in eerste instantie wat onwennig, premièrezenuwen zo blijkt achteraf. Want naarmate de avond vordert wordt iedereen steeds krachtiger in de rol en wordt de zang ook steeds sterker en rustiger. Het enige dat niet rustiger word is het publiek in de zaal. Steeds vaker volgt er applaus tussendoor en hoor je steeds meer mensen (zachtjes) meezingen. Het publiek kan bijna niet wachten tot het slotapplaus om te gaan staan en hardop mee te zingen. Gelukkig is ook dat niet veranderd in de tweede keer Mamma Mia, na het slotapplaus mag iedereen hardop meezingen met de laatste drie ‘extra’ nummers. Want dat is echt wel nodig na een avond met moeite stilzitten.
Bij de aankondiging van de musical rees de vraag of het wel verstandig zou zijn om zo snel al opnieuw de musical op de planken te brengen. Op die vraag kan alleen maar volmondig Ja gezegd worden. Musical (en Abba) minnend Nederland krijgt geen genoeg van Mamma Mia. Qua verhaal, liedjes en decor is het bijna een kopie van de vorige variant, maar het is zeker een musical om op nieuw te gaan zien. Want het heeft zijn eigen kracht en subtiele veranderingen met een sterke cast die het zeker waard maakt om Mamma Mia voor de tweede keer te gaan zien. Met als extraatje dat je nu niet naar Utrecht moet, maar de voorstelling kunt zien in een theater in de buurt.