Onderwerp: Weblog Thomas Cammaert
10 September 2009
Pieter Paul Rubens
We hebben de première gehad en die verliep prima. Fijn nieuws om mee te beginnen. We gaan nu onze twee laatste speelweken in en dan is het afgelopen. Ik weet nu al dat ik het allemaal heel erg ga missen. Maar zover is het nog niet. Ik zit er nog middenin, gelukkig.
We hebben vier try-outs gehad voor de premiere en die gingen heel goed. Elke keer opnieuw hebben we een paar dingen veranderd.
Details, maar broodnodig om er een geweldige voorstelling van te maken. Zo hebben we bijvoorbeeld de ‘baardscene’. Op papier niet echt een briljante scene maar wel een van de belangrijkste momenten na de pauze. Dus die moet goed zijn. Loes, Peter en Paul hebben er heel hard aan gewerkt en echt bijna alles geprobeerd om de scene te doen slagen. En daar zijn de try outs dan ook voor bedoeld. Pas met publiek erbij, kun je zien wat werkt en wat niet, wat je nog vetter mag spelen of wat net niet. Die baardscene is helemaal gelukt. Het publiek vind het geweldig.
We gingen door de goede reacties van het publiek bij de try outs vrij zelfzeker de premiere in. Natuurlijk maakt dat de zenuwen niet minder en weet je nooit wat de recensenten erover schrijven. Gelukkig ging technisch alles goed tijdens de voorstelling, wij hadden er lol in, het applaus was een kippenvelmoment en de recensies waren allemaal lovend. Een droompremière, ik kan er geen beter woord voor bedenken.
Ik blijf even in de positieve vibe. Dit is het leukste wat ik ooit gedaan heb (nou ben ik ook nog maar vier jaar werkzaam in het theater ). Het spelen - elke avond weer - van een voorstelling met zo’n leuke collega’s is een feestje. Het is zo’n grappige, professioneel gemaakte voorstelling en elke avond zien we gewoon dat we het publiek gelukkig maken. Daar doe je het voor. Ik word bijna misselijk van mijn eigen zoetsappigheid. Maar zo’n bui had ik even.
Zo, voorbij.
Elke dinsdagavond tot en met zaterdagavond speel ik dus de Ingebeelde zieke in de schouwburg van Utrecht maar overdag ben ik bezig met de opnames van ‘’ ASPE’’, een Vlaamse misdaadserie die zich afspeelt in Brugge. Ik speel een gastrol in een aflevering en daar heb ik vijf draaidagen voor. Ik speel Cedric Schots, een rijke jongeman die zich verloofd heeft met de dochter van graaf de Forceville. Maar het is een misdaadserie dus het gaat mis. Mijn verloofde bedriegt me, ik kom erachter en de gevolgen zijn niet te voorzien. Ik vind het geweldig om een slechterik te spelen. Slechteriken zijn vaak stoere, doordachte, vaak zielige maar vooral uitdagende personages om te spelen. Er zitten vaak veel verschillende karaktertrekken in. Zoals mijn personage bijvoorbeeld. Wat hij doet is verschrikkelijk maar hij handelt vooral uit een liefde voor zijn verloofde. Die lieve en tegelijkertijd foute kant van hem maakt het zo interessant.
Extra leuk bij dit personage is dat het een rijke jongeman is. Wat maakt dat ik vijf dagen in een wondermooi kasteel mocht draaien. Het heeft een heel mooi landgoed eromheen en binnenin waan je je echt in de middeleeuwen. Wat extra bijzonder is, is dat het de oude woonplaats was van Pieter Paul Rubens, jawel de beroemde schilder. Dit klinkt allemaal als een vakantie maar het is ook snoeihard werken. Vooral de combinatie van overdag filmen in Belgie en ’s avonds spelen in Utrecht maakt het vermoeiend. Hier volgt een kleine weekschets.
Maandag:
van 8.00 tot 19.00 filmen.
Dinsdag: Woensdag: Donderdag tot en met zaterdag: Dit zijn vrij heftige dagen. Ook vooral omdat ik moet zingen in de voorstelling dus ik moet ervoor zorgen dat ik mijn stem heel goed onderhoud. Maar het is ook te gek om dit leven te leiden. Dus klagen hoor je me zeker niet doen. Ik doe waar ik van droomde, ik vind het leuk om te doen en het is een investering voor de toekomst. Want hoe druk mijn leven nu ook lijkt, hoe goed het met mijn carriere lijkt te gaan, 19 september is het de laatste voorstelling van De Ingebeelde Zieke en daarna wordt het stil. Voorlopig heb ik daarna nog geen werk en is mijn seizoen nog leeg. Daar gaat natuurlijk nog verandering in komen. Maar dat is wel de reden dat ik nu zo druk leef en verschillende dingen tegelijkertijd doe. Hoe vind je dan tijd om een blog te schrijven, zou je kunnen denken? Tijdens het filmen moet je als acteur vaak wachten. En daarom zit ik nu op een stoel in het gras in de zon een blog te schrijven met op de achtergrond het kasteel van Pieter Paul Rubens. Groet, Thomas
van 8.00 tot 15.30 filmen, snel de auto in naar Utrecht,
17.30 eten in de schouwburg,
20.00 voorstelling spelen,
22.30 afschminken,
23.00 de auto in naar Antwerpen,
0.30 bed in.
5.00 wekker,
6.00 auto in naar de set,
8.00 tot 15.00 filmen, snel de auto in naar Utrecht,
17.30 eten in de schouwburg,
20.00 voorstelling spelen,
22.30 afschminken,
23.00 auto in naar Amsterdam,
0.00 bed in.
Voorstelling spelen en KAPOT zijn.