Onderwerp: Weblog Thomas Cammaert
21 Augustus 2009
"Bijltjesdag"
Drie juni zijn we begonnen met de repetities van de muziektheatervoorstelling ‘’de Ingebeelde Zieke’’ van Molière. Dat is de openingsvoorstelling van het nieuwe stadsgezelschap van Utrecht : De Utrechtse Spelen (DUS). Het is een groots opgezet zomerspektakel. Niet alleen door het acteursensemble van 12 maar ook door het 14 koppige orkest dat ons elke avond live zal begeleiden. En het is ook belangrijk voor DUS. Deze openingsvoorstelling moet natuurlijk knallen. Utrecht moet op zijn grondvesten trillen. En dat zal het ook. Dat kan ik je nu al zeggen.
Bij dit schrijven zijn we een dag voor de première. En wat er staat is een groots, professioneel en steengoed zomerspektakel. Maar over de première meer in het volgende blog. Eerst neem ik jullie mee naar begin juni toen deze voorstelling nog geen zomerspektakel was.
Dag 1 is altijd lastig. De eerste repetitie met allemaal nieuwe collega’s, ongekende tekst en heel veel handen schudden. Het voelt echt aan als een eerste schooldag. We repeteerden de eerste maand op een industrieterrein in een soort van loods in Utrecht.
De eerste dagen zit je met z’n allen om de tafel heen een aantal keren het script te lezen en heb je het over het stuk. Wat de regisseur ermee wil, hoe jij je personage ziet en dan krijg je ook de maquette te zien van het decor. Maar vooral, je leert je collega’s kennen. Ik had meteen door dat ik in een hele lieve, talentvolle en grappige groep terechtgekomen was. En dat is meer dan ook gebleken. We moesten zwaar aan de bak. Teksten leren, de liedjes oefenen en de danspasjes gelijk krijgen.
Het was hard werken maar leuk hard werken. Daarbovenop sleepte ik nog een ‘’onbesmettelijke’’ infectie uit Marokko met me mee die ik een jaar geleden had opgelopen en die zich nu op mijn spieren had genesteld. Ik had hele vermoeide, zware spieren en een energiepeil dat ver onder nul zat. Dat maakte de repetitieperiode helemaal niet makkelijk maar het is me gelukt en de infectie heeft mijn lichaam verlaten. Na vijf weken hadden we vakantie. Een zomerstop van een maand.
Na een welverdiende vakantie in Cyprus begonnen we 4 augustus weer met de repetities. Deze keer in het huistheater van DUS, de Paardenkathedraal. Een heerlijke repetitieplek in een rustige woonwijk van Utrecht. We moesten alles weer even opfrissen. Alle liedjes (o.a. mijn solo en duet) en danspasjes kwamen weer voorbij. Het serieuzere werk was begonnen. Nu moesten we alle puzzelstukjes in elkaar laten vallen zodat we doorlopen konden houden. De ene doorloop ging al beter dan de andere en na 2 weken repeteren verhuisden we naar de schouwburg van Utrecht waar we uiteindelijk ook in première zouden gaan. En voor het eerst zagen we het decor, wat we eerder alleen nog maar in maquettevorm hadden gezien, in het echt.
Het is echt een megaproductie. Nog nooit heb ik in zo’n mooi decor mogen spelen. Er zijn kosten nog moeite gespaard. Ook de kostuums en pruiken zijn waanzinnig. Hele mooie klassieke barokkostuums met een gekke moderne twist.
Met alles er op en er aan gingen we nu repeteren in het decor. Dat zijn vaak lastige, lange dagen omdat er heel veel techniek bij komt kijken. Het decor moet op tijd naar beneden zakken, alle lichtstanden moeten gemaakt worden en sommige scènes die in het kleine, veilige repetitielokaal heel goed waren, blijken in de enorme schouwburg niet te werken. Maar dat weet je als acteur dat dat kan gebeuren. Toch is het elke keer weer spannend als het 'bijltjesdag' is.
Op bijltjesdag heeft de regisseur de nacht voordien bijna niet geslapen en heeft hij de voorstelling over en over geëvalueerd in zijn hoofd. Dan is hij tot de conclusie gekomen dat het stuk te lang is en dat bepaalde scènes geschrapt moeten worden. Die dag zit je met je script en je pen klaar om te schrappen. En niet te vergeten, de zenuwen. Toch altijd een beetje een eng moment als er iets van je zelf wordt geschrapt. En ja hoor. Mijn solo is geschrapt en mijn duet is ingekort. Er is me wel verzekerd dat het niets met de kwaliteit van mijn zang te maken had. De opening waar mijn solo in zat, was gewoon te lang. Ik moet ook wel eerlijk zeggen dat er van ieder van ons dingen geschrapt zijn. En als het het stuk beter maakt, dan moet het gewoon. Maar het is wel even slikken wanneer er iets waar je zes weken lang aan gewerkt hebt, geschrapt wordt.
Bijltjesdag: Altijd lastig! Nu zijn we bezig met de try-outs. We hebben er al vier gehad en het zit elke avond vol. En we worden steeds beter en beter. De reacties van het publiek zijn goed, de regisseur is blij en wij zijn gelukkig. Alle ingrediënten voor een goede première zijn er. Nu maar hopen dat we echt gaan knallen. Volgende keer het verslag.
Groet,
Thomas