Onderwerp: Weblog Thomas Cammaert
12 Augustus 2009
Van poembak naar wasbak
Hi, mijn naam is Thomas Cammaert en sinds juni 2006 ben ik officieel acteur. Nou vond ik mezelf dat al op mijn twaalfde maar nu met mijn diploma op zak ben ik het echt. Ik ga jullie de komende tijd verblijden, boeien, vervelen en wie weet soms irriteren met mijn verhalen over het leven als acteur. Veel leesplezier met mijn blogs.
Augustus 2002 was het dan zover. Koffers gepakt, kamer leeggemaakt, afscheid genomen van het mooie Antwerpen, op naar Amsterdam en naar de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Vier jaar studeren, diploma krijgen en dan als de sodemieter terug naar mijn leven in Antwerpen. Dat was de bedoeling… Maar dat liep even anders.
De eerste twee jaar van de toneelschool woonde ik bij een blowende, knettergekke hospita. Nou is blowen en knettergek zijn al geen gezonde combinatie maar zij was echt zo gek als een deur. Ik woonde op een kamer van 2 bij 2 met mijn beste vriend, de magnetron. Ik was echt een meester in het opwarmen van maaltijden. Boerenkool met worst, gehaktbal met appelmoes, de opwarmhamburger en natuurlijk niet te vergeten, de heerlijke nasi. Mijn culinaire, bourgondische maag werd helemaal overhoop gehaald. Wat miste ik de goede kost die mijn moeder voor me maakte. Maar ja, niet zeuren. Het hoort ook allemaal bij het echte studentenleven. En daar was ik best trots op: dat ik nu leefde als een echte student. Mijn droomhuis op de grachtengordel, daar moest ik nog even op wachten.
Die twee jaar heb ik toch ook veel heimwee gehad naar mijn vroegere leventje, met als kers op de taart in die periode een opname bij de eerste hulp. Na het laatste lesuur op een vrijdag ben ik bijna letterlijk de internationale trein naar Antwerpen opgekropen. Met een al weken durende, heftige buikpijn lag ik daar in de tweede klasse. Uitgestapt in Antwerpen en gelijk door naar het ziekenhuis -als een echte ‘heimweefreak’ vertrouwde ik toen het Nederlandse zorgstelsel nog niet. Na de gehele check-up kwam de dokter bij me met een verrassende uitslag: ‘’Jongske, gij hebt niks, gewoon veel bruin brood eten en water drinken.’’ Diagnose: acute heimwee.
Na vier zware maar doldwaze toneelschooljaren ging het beter en ben ik gaan houden van Nederland. Als een echte allochtoon heb ik me aangepast. Ik ken de cultuur, ik heb de taal geleerd, ik fiets als een echte Amsterdammer en ik heb een relatie met een Nederlander. Dag werd doei, duimspijker werd punaise, poembak werd wasbak en neuken werd poepen… of was het nou andersom? In ieder geval is het me gelukt. Ik woon al zeven jaar in Amsterdam, ben gelukkig, heb mijn acteursdiploma en ik heb al menig podium in menig schouwburg mogen bespelen. ‘’Don Carlos’’ van Toneelgroep Amsterdam, ‘’De vrouw van vroeger’’ bij de Theatercompagnie en nog niet zo lang geleden ‘’De geschiedenis van de familie Avenier’’ bij het Toneel Speelt.
Nu ben ik bezig met de repetities van ‘’De Ingebeelde Zieke’’ bij De Utrechtse Spelen, een muziektheaterstuk geschreven door Molière met toneel, opera, dans, mime en klassieke muziek. En voor het eerst compleet met alle entr’actes en de originele, herontdekte muziek van Marc-Antoine Charpentier. Het is een uitbundige komedie met o.a Loes Luca, Tjitske Reidinga, Paul R. Kooij , die zich afspeelt in het Parijs van 1673. ‘’Zijden japonnen en pruiken als slagroom, aderlatingen en cholera, bal masques en ooh lala… Een groot huis met aan het hoofd een kwaaie man, een onuitstaanbare hypochonder met een hekel aan plezier. Musicerende lakeien en hitsige dochters, een broer met een carnavalspassie en zwijmelende vrouwen verborgen achter maskers. Of zijn het toch mannen? Talloze klysma’s en kompressen en heel veel lachen. En lachen is gezond.’’
Daar ga ik het de komende weken over hebben. Op 21 augustus is de première en we spelen tot en met 19 september exclusief in de Stadsschouwburg van Utrecht. En ik ga jullie op de hoogte houden over hoe het gaat. Van de laatste week repeteren, tot de eerste try out. En van bijltjesdag (daarover meer uitleg in de volgende blogs) tot een geweldige première. Alles komt voorbij.
Veel leesplezier,
Groet,
Thomas