Onderwerp: MUZIEK

25 Juni 2009

Lisa Ekdahl tracht zomerse sfeer in kil Paradiso te scheppen

Door Aukje met foto's van Jan Anno Boonstra

“I’ll be around” zingt de Zweedse zangeres Lisa Ekdahl wanneer ze voor het eerst in Amsterdam op het podium staat. Wat zouden we die tekst graag letterlijk nemen, want de zangeres gaat al sinds 1971 mee, bracht in 1994 haar eerste album uit, maar is in Nederland relatief onbekend. En dat terwijl het aantal cd’s dat ze op haar naam heeft staan niet meer op twee handen te tellen is en ze in Zweden en Frankrijk een sterrenstatus bereikte.

Haar concert in Paradiso is dan ook niet uitverkocht, maar het publiek laat merken zeer toegewijd te zijn aan haar en haar muziek. Net voor de pauze drukt iemand haar een knuffel in de hand, blij als hij is dat ze eindelijk hier optreedt. En voor de kenners is het ook wel even lekker dat Nederland haar nog niet heeft ontdekt. Het geeft ze de kans zonder al te veel moeite een rustige zitplek vooraan uit te zoeken en ze is makkelijk benaderbaar. Bittere noodzaak was het wel om er een zitconcert van te maken. Op deze manier wordt het publiek verdeeld over de grote zaal, al verraadt de echo een grote leegte; de balkons zijn dan ook gesloten wegens de geringe belangstelling.

En dat is dan ook meteen het grote nadeel aan deze avond. Lisa Ekdahl speelt samen met haar combo een intieme set, bestaande uit jazz, bossa nova en latin. Maar Paradiso vermorzelt die intieme sfeer door zijn grootsheid, waardoor ze op een plek als bijvoorbeeld het Bimhuis beter tot haar recht komt.

En of Nederland Lisa Ekdahl zal omarmen, is nog maar de vraag. Ze is op zijn zachtst gezegd een vreemde eend in de bijt, die door haar ouderwetse kleding (inclusief theatraal hoedje), een afwezige blik die haar een beetje wereldvreemd doet lijken en aparte maniertjes nogal uit de toon valt. Ik kan me daardoor goed voorstellen dat ze bij het Franse publiek wél in de smaak valt.
Haar kinderlijke en kwetsbare stem kun je vergelijken met Duffy, maar dan met minder power. Af en toe gebruikt ze wel erg veel lucht tijdens het zingen, waardoor het niet altijd even aangenaam klinkt. In tegenstelling tot haar muziek, die zeer gangbaar is.

In haar carrière schreef ze vooral eigen nummers in het Zweeds, waarvan ‘Vem Vet’, die ze als toegift speelt, de bekendste is. Deze avond staat in het teken van haar nieuwe album ‘Give me that slow knowing smile’, waarop ze voor het eerst zelfgeschreven Engelse teksten zingt. Op haar andere Engelstalige albums zingt ze alleen maar covers, zoals van Salvador Poe en jazzstandards. Ze heeft al bewezen te beschikken over een talent voor componeren, maar met haar laatste album stijgt ze boven zichzelf uit. Eigenlijk is het een combinatie van al haar opgenomen albums van de laatste 25 jaar. Ook haar combo voegt veel toe aan die nummers, vooral door hun goede achtergrondzang.

Het concert is gemoedelijk. Ze gaat van haar nieuwe hit ‘Give me that slow knowing smile’ naar de jazzstandard ‘Now or Never’ en van de mooie jazzballad ‘Nature boy’ naar ‘Daybreak’. Daarna verdwijnen drie van haar bandleden van het podium en neemt ze zelf de gitaar ter hand, waarop ze zichzelf begeleidt tijdens de standard ‘Cry me a river’. Het komt echter over alsof ze meedoet aan een talentenjacht. Wat mij betreft had ze zich beter kunnen focussen op het zingen en het instrumentale gedeelte aan haar had kunnen overlaten.

Daarna babbelt ze nog iets over dat het zo fijn is dat er zwarte kindjes in het Witte Huis wonen, een onderwerp dat zit verwerkt in het nummer ‘One Life’ en sluit met ‘Since you’ve been gone’ de set af.

Na de pauze en komt ze terug met een sterkere set, met nummers als ‘I will be blessed’, ‘My heart belongs to daddy’, ‘It’s oh so quiet’ (die we kennen van de reclame van Anaïs Anaïs), ‘Night and Day’, ‘Laziest girl in Town’ en ‘Lush Life’. Af en toe lijken we samen met haar in slaap te vallen, maar de uptempo nummers maken een hoop goed. Het publiek is aan het eind bijzonder enthousiast en roept haar met een staande ovatie terug voor twee toegiften.

Na afloop van het concert vragen we haar of ze van plan is terug te keren naar Nederland. Zowel zij als het managament hebben geen idee. Ondanks dat het concert ietwat tegenviel hoop ik toch op een tweede kans. Maar dan wel in een andere zaal, waar zij en haar nummers beter uit de verf komen.

http://www.lisaekdahl.com/
http://www.myspace.com/ekdahllisa