Onderwerp: LOCATIETHEATER, OEROL
17 Juni 2009
Midzomernachtsdroom in nachtelijk bos
Tekst Paolo en foto's van Mieke Kreunen (klik voor vergroting)
Wie regelmatig naar het theater gaat heeft de Midzomernachtsdroom van Shakespeare al meerdere malen uitgevoerd gezien en kent het verhaal. Waar het dan nog om gaat is hoe de accenten worden gelegd in de voorstelling, hoe de personages worden uitgewerkt en hoe - in het geval van locatietheater - gebruik worden gemaakt van de omgeving. Overigens is het opmerkelijk dat een klassieker als Midzomernachtsdroom nooit eerder op Oerol werd uitgevoerd.
De Midzomernachtsdroom van Karina Kroft speelt zich af in het bos bij het Geitenpark, een schitterende lokatie die Kroft vooral gekozen heeft vanwege het natuurlijke omsloten speelvlak en de V-vormige paadjes die lopen naar het grote pad achter de bomen.
Perfecte coulissen worden gevormd door bomen en struikgewas. Het niet de eerste keer dat Kroft - die een liefhebber is van klassiek repertoir - op Oerol een voorstelling maakt. Zo maakte zij al eens Ifigeneia in een schitterende duinpan op Terschelling.
Voor wie het verhaal nog niet kent: er zijn twee lijnen. De ene verhaallijn gaat over Hermia wiens moeder zich beklaagt bij elfenkoning Oberon dat haar dochter verliefd is op Lysander terwijl zij eigenlijk Demetrius in gedachten had voor haar dochter. Demetrius wordt bovendien begeerd door Helena, de boezemvriendin van Hermia. Koning Oberon bedenkt een plan waarin een toverkruidje de liefde moet gaan beïnvloeden. De tweede verhaallijn gaat over een groepje amateurtoneelspelers die het verhaal van Thisbe en Pyrmus aan het instuderen zijn voor de aanstaande bruiloft van de hertog.
Hermia zingt een prachtige opening waarna de verschillende personages zich in ras tempo presenteren met hun verhaallijnen waarbij het spel wat statische blijft. Gaandeweg het stuk wordt dat echter beter en lijken met alle verwikkelingen ook de spelers wat lekkerder in hun rol te komen. Het stuk zit vol komische verwikkelingen die door Kroft ten volle worden benut in sterke beelden en fysiek theater. Helena kruipt letterlijk over de grond en kleedt zich voor hem uit om door Demetrius te worden opgemerkt. Ook de scene waarin Koninging Titiana en Koning Oberon al schommelend tussen de bomen een confrontatie aangaan is geweldig gedaan evenals de erotische scene die Titiana beleeft met de ezel.
Een geweldig vondst van Kroft is het gebruik van fietsjes waarmee de spelers door het bos scheuren en het speelveld op en af bewegen. Daarmee wordt het ook gemakkelijk om een groot speelvlak te benutten zonder dat dat ten koste gaat van het tempo van de voorstelling.
Uitblinkers in de voorstelling zijn Maartje van de Wetering (als Hermia) en Jacqueline Boot (als Titiana) met sterk spel en in het geval van Van de Wetering ook prachtige zang. Zoals vaker gebeurd zijn het de mannenrollen die het minst uit de verf komen in deze voorstelling. Ook het lichtontwerp mag zeker niet ongenoemd blijven omdat het een zeer belangrijke rol speelt in het nachtelijk bos en de dramatische accenten die Kroft in de voorstelling aanbrengt uitstekend ondersteunt.
Al met al een prachtige locatievoorstelling die na een wat moeizame start toch tot het einde (op houten tribunebankjes een hele zit) weet te boeien met fantastisch gebruik van de mogelijkheden die de locatie biedt. Deze Toneelschuurproductie is nog te zien t/m 20 juni op Oerol.